Biblia Gdańska*

Księga Rodzaju

Rozdział 11

  A była wszystka ziemia jednego języka, i jednej mowy.    I stało się, gdy wyszli od wschodu słońca, znaleźli równinę w ziemi Senaar, i mieszkali tam.    I rzekł jeden do drugiego: Nuże naczyńmy cegły i wypalmy ją ogniem: i mieli cegłę miasto kamienia, a glinę iłowatą mieli miasto wapna.    Potem rzekli: Nużeż, zbudujmy sobie miasto i wieżą, której by wierzch dosięgał do nieba, a uczyńmy sobie imię; byśmy się snać nie rozproszyli po obliczu wszystkiej ziemi.    Tedy Pan zstąpił, aby oglądał miasto ono, i wieżą, którą budowali synowie ludzcy.    I rzekł Pan: Oto lud jeden, i język jeden tych wszystkich; a toć jest zaczęcie dzieła ich, a teraz nie zabroni im nikt wszystkiego, co zamyślili uczynić.    Przetoż zstąpmy, a pomieszajmy tam język ich, aby jeden drugiego języka nie zrozumiał.    A tak rozproszył je Pan stamtąd po obliczu wszystkiej ziemi; i przestali budować miasta onego.    Przetoż nazwał imię jego Babel; iż tam pomieszał Pan język wszystkiej ziemi; i stamtąd rozproszył je Pan po obliczu wszystkiej ziemi.    Teć są rodzaje Semowe: Sem gdy miał sto lat, spłodził Arfachsada we dwa lata po potopie.    I żył Sem po spłodzeniu Arfachsada pięć set lat, i spłodził syny i córki.    Arfachsad też żył trzydzieści i pięć lat, i spłodził Selecha.    I żył Arfachsad po spłodzeniu Selecha cztery sta lat, i trzy lata, i spłodził syny i córki.    Selech zaś żył trzydzieści lat, i spłodził Hebera.    I żył Selech po spłodzeniu Hebera cztery sta lat, i trzy lata, i spłodził syny i córki.    I żył Heber trzydzieści lat i cztery, i spłodził Pelega.    Żył też Heber po spłodzeniu Pelega, cztery sta lat, i trzydzieści lat, i spłodził syny i córki.    Żył też Peleg trzydzieści lat, i spłodził Rehu.    I żył Peleg po spłodzeniu Rehu dwieście lat, i dziewięć lat, i spłodził syny i córki.    Także Rehu żył trzydzieści lat, i dwa, i spłodził Saruga.    I żył Rehu po spłodzeniu Saruga dwieście lat, i siedem lat, i spłodził syny i córki.    Sarug zaś żył trzydzieści lat, i spłodził Nachora.    I żył Sarug po spłodzeniu Nachora dwieście lat, i spłodził syny i córki.    Także Nachor żył dwadzieścia i dziewięć lat, i spłodził Tarego.    I żył Nachor po spłodzeniu Tarego sto lat i dziewiętnaście lat, i spłodził syny i córki.    I żył Tare siedemdziesiąt lat, i spłodził Abrama, Nachora i Harana.    A teć są rodzaje Tarego: Tare spłodził Abrama, Nachora i Harana. Haran zaś spłodził Lota.    I umarł Haran przed obliczem Tarego ojca swego, w ziemi narodzenia swego, w Ur Chaldejskiem.    I pojęli Abram i Nachor sobie żony: imię żony Abramowej było Saraj, a imię żony Nachorowej Melcha, córka Harana, ojca Melchy, i ojca Jeschy.    A była Saraj niepłodna, i nie miała dziatek.    Wziął tedy Tare Abrama syna swego, i Lota syna Haranowego, wnuka swego, i Saraj niewiastę swoję, żonę Abrama syna swego; i wyszli społu z Ur Chaldejskiego, aby szli do ziemi Chananejskiej; a przyszli aż do Haranu, i mieszkali tam.    I było dni Tarego dwieście lat, i pięć lat; i umarł Tare w Haranie. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia gdańska – przekład Pisma Świętego na język polski z roku 1632 dokonany wspólnie przez braci czeskich i kalwinistów. Jedno z najpopularniejszych polskich tłumaczeń protestanckich.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible