Biblia Gdańska*

Księga Przysłów

Autor:
Salomon, Agur, Lemuel, redaktorzy Hiskiasza i inni, nienazwani.
Czas:
(1) Powstawania zbioru: 970-686 r. p. Chr. (między panowaniem Salomona a Hiskiasza); (2) późniejszego wkładu, w tym redakcyjnego: trudny do ustalenia.
Miejsce:
Jerozolima.
Cel:
Podanie młodym ludziom zasad samodzielnego życia.
Temat:
Bojaźń JAHWE jest pierwszą zasadą mądrości.


* Opis księgi zredagowany na bazie wstępów do Przekładu Dosłownego SNP EIB.

Rozdział 1

  Przypowieści Salomona, syna Dawidowego, króla Izraelskiego,    Dla poznania mądrości i ćwiczenia, ku wyrozumieniu powieści roztropnych;    Dla pojęcia ćwiczenia w rozumie, w sprawiedliwości, w sądzie i w prawości;    Dla podania prostakom ostrożności, młodemu umiejętności, i opatrzności.    Tych gdy mądry słuchać będzie, przybędzie mu nauki, a roztropny w radach opatrzniejszy będzie,    Aby zrozumiał przypowieści, i wykłady ich, słowa mądrych i zagadki ich.    Bojaźń Pańska jest początkiem umiejętności; ale głupi mądrością i ćwiczeniem gardzą.    Słuchaj, synu mój! ćwiczenia ojca twego, a nie opuszczaj nauki matki twojej.    Bo to przyda wdzięczności głowie twojej, i będzie łańcuchem kosztownym szyi twojej.    Synu mój! jeżliby cię namawiali grzesznicy, nie przyzwalaj.    Jeźlićby rzekli: Pójdź z nami, czyhajmy na krew, zasadźmy się na niewinnego bez przyczyny;    Pożremyż ich żywo, jako grób, a całkiem, jako zstępujących w dół;    Wszelkiej majętności kosztownej nabędziemy, napełnimy domy nasze korzyścią;    Rzuć między nas los twój; mieszek jeden wszyscy mieć będziemy.    Synu mójâ nie chodźże z nimi w drogę; zawściągnij nogi twojej od ścieżek ich.    Albowiem nogi ich ku złemu bieżą, i spieszą się na wylanie krwi.    Bo jako próżno zastawiają sieci przed oczyma wszelkiego ptaka skrzydlastego:    Tak i ci na krew swoję czyhają, a zasadzają się na duszę swoję.    Takieć są ścieszki każdego czyhającego na zysk, który duszę pana swego odbiera.    Mądrość na dworzu woła, głos swój na ulicach wydaje.    W największym zgiełku woła, u wrót bram, w miastach powieści swoje opowiada, mówiąc:    Prostacy! dokądże się kochać będziecie w prostocie? a naśmiewcy pośmiewisko miłować będziecie? a głupi nienawidzieć umiejętności będziecie?    Nawróćcież się na karanie moje; oto wam wydam ducha mojego, a podam wam do znajomości słowa moje.    Ponieważem wołała, a nie chcieliście; wyciągałam rękę moję, a nie był, ktoby uważał;    Owszem odrzuciliście wszystkę radę moję, a karności mojej nie chcieliście przyjąć;    Przetoż ja w zginieniu waszem śmiać się będę, będę z was szydziła, gdy przyjdzie, czego się strachacie.    Gdy przyjdzie jako spustoszenie, czego się strachacie, i gdy zginienie wasze przypadnie jako wicher, gdy przyjdzie na was ucisk i utrapienie;    Tedy mię wzywać będą, a nie nie wysłucham; szukać mię będą z poranku, a nie znajdą mię.    Przeto, iż mieli w nienawiści umiejętność, a bojaźni Pańskiej nie obrali sobie,    Ani przestawali na radzie mijej, ale gardzili wszelką karnością moją:    Przetoż będą używać owocu dróg swoich, a radami swemi nasyceni będą.    Bo odwrócenie prostaków pozabija ich, a szczęście głupich wytraci ich.    Ale kto mię słucha, bezpiecznie mieszkać będzie, a będzie wolny od strachu złych rzeczy. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia gdańska – przekład Pisma Świętego na język polski z roku 1632 dokonany wspólnie przez braci czeskich i kalwinistów. Jedno z najpopularniejszych polskich tłumaczeń protestanckich.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible