Literacki

Biblia Gdańska*

Ewangelia Mateusza

Rozdział 22

  A odpowiadając Jezus, zasię im rzekł w podobieństwach, mówiąc:    Podobne jest królestwo niebieskie człowiekowi królowi, który sprawił wesele synowi swemu;    I posłał sługi swe, aby wezwali zaproszonych na wesele; ale nie chcieli przyjść.    Znowu posłał insze sługi, mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Otom obiad mój nagotował, woły moje i co było karmnego, pobito, i wszystko gotowe, pójdźcież na wesele.    Ale oni zaniedbawszy odeszli, jeden do roli swojej, a drugi do kupiectwa swego;    A drudzy pojmawszy sługi jego, zelżyli i pobili je.    Co gdy król usłyszał, rozgniewał się, a posławszy wojska swoje, wytracił one morderce, i miasto ich zapalił.    Tedy rzekł sługom swoim: Weseleć wprawdzie jest gotowe; lecz zaproszeni nie byli godni.    Przetoż idźcie na rozstania dróg, kogokolwiek znajdziecie, wezwijcie na wesele.    Tedy wyszedłszy oni słudzy na drogi, zgromadzili wszystkie, którekolwiek znaleźli, złe i dobre, i napełnione jest wesele gośćmi.    A wszedłszy król, aby oglądał goście, obaczył tam człowieka nie odzianego szatą weselną;    I rzekł mu: Przyjacielu! jakoś tu wszedł, nie mając szaty weselnej? A on zamilknął.    Tedy rzekł król sługom: Związawszy nogi i ręce jego, weźmijcie go, a wrzućcie do ciemności zewnętrznych, tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.    Albowiem wiele jest wezwanych, ale mało wybranych.    Tedy odszedłszy Faryzeuszowie uczynili radę, jako by go usidlili w mowie.    I posłali do niego ucznie swoje z Herodyjany, mówiąc: Nauczycielu! wiemy, żeś jest prawdziwy, i drogi Bożej w prawdzie uczysz, a nie dbasz na nikogo; albowiem nie patrzysz na osobę ludzką.    Przetoż powiedz nam, co ci się zda? Godzili się dać czynsz cesarzowi, czyli nie?    Ale Jezus poznawszy złość ich, rzekł im: Czemuż mię kusicie, obłudnicy?    Pokażcie mi monetę czynszową; a oni mu podali grosz.    I rzekł im: Czyjże to obraz i napis?    Rzekli mu: Cesarski. Tedy im rzekł: Oddawajcież tedy, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu.    To usłyszawszy, zadziwili się, a opuściwszy go, odeszli.    Dnia onego przyszli do niego Saduceuszowie, którzy mówią, iż nie masz zmartwychwstania, i pytali go,    Mówiąc: Nauczycielu! Mojżesz powiedział: Jeźliby kto umarł, nie mając dzieci, aby brat jego prawem powinowactwa pojął żonę jego, i wzbudził nasienie bratu swemu.    Było tedy u nas siedm braci; a pierwszy pojąwszy żonę, umarł, a nie mając nasienia, zostawił żonę swoję bratu swemu.    Także też wtóry i trzeci, aż do siódmego.    A na ostatek po wszystkich umarła i ona niewiasta.    Przetoż przy zmartwychwstaniu, któregoż z tych siedmiu będzie żoną, gdyż ją wszyscy mieli?    A odpowiadając Jezus rzekł im: Błądzicie, nie będąc powiadomieni Pisma, ani mocy Bożej.    Albowiem przy zmartwychwstaniu ani się żenić, ani za mąż chodzić nie będą, ale będą jako Aniołowie Boży w niebie.    A o powstaniu umarłych nie czytaliście, co wam powiedziano od Boga mówiącego:    Jam jest Bóg Abrahama, i Bóg Izaaka, i Bóg Jakóba? Bóg nie jestci Bogiem umarłych, ale żywych.    A usłyszawszy to lud, zdumiał się nad nauką jego.    Lecz gdy usłyszeli Faryzeuszowie, że zawarł usta Saduceuszom, zeszli się wespół.    I spytał go jeden z nich, zakonnik, kusząc go i mówiąc:    Nauczycielu! które jest największe przykazanie w zakonie?    A Jezus mu rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga twego, ze wszystkiego serca twego, i ze wszystkiej duszy twojej i ze wszystkiej myśli twojej.    To jest pierwsze i największe przykazanie.    A wtóre podobne jest temuż: Będziesz miłował bliźniego twego, jako samego siebie.    Na tych dwóch przykazaniach wszystek zakon i prorocy zawisnęli.    A gdy się Faryzeuszowie zebrali, spytał ich Jezus,    Mówiąc: Co się wam zda o Chrystusie? Czyim jest synem? Rzekli mu: Dawidowym.    I rzekł im: Jakoż tedy Dawid w duchu nazywa go Panem? mówiąc:    Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.    Ponieważ go tedy Dawid nazywa Panem, jakoż jest synem jego?    A żaden mu nie mógł odpowiedzieć i słowa, i nie śmiał go nikt więcej od onego dnia pytać. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia gdańska – przekład Pisma Świętego na język polski z roku 1632 dokonany wspólnie przez braci czeskich i kalwinistów. Jedno z najpopularniejszych polskich tłumaczeń protestanckich.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible