Biblia Jakuba Wujka*

Księga Rodzaju
(Genesis, to jest pierwsze)

Rozdział 26

  A gdy był głód w ziemi po onym nieurodzaju, który był za czasów Abrahamowych, poszedł Izaak do Abimelecha, króla Palestyńskiego, do Gerary.    I ukazał mu się JAHWE, i rzekł: Nie zstępuj do Egiptu, ale mieszkaj w ziemi, którą ja tobie powiem.    I bądź gościem w niej, a będę z tobą i będęć błogosławił: tobie bowiem i nasieniu twemu dam te wszytkie kraje pełniąc przysięgę, którąmem przyrzekł Abrahamowi, ojcu twemu.    I rozmnożę nasienie twoje jako gwiazdy niebieskie, i dam potomkom twoim wszytkie te krainy. I BĘDĄ BŁOGOSŁAWIONE w nasieniu twoim wszytkie narody ziemie:    dlatego iż był posłuszny Abraham głosu mego i strzegł przykazania i mandatów moich, i zachował ceremonie i prawa moje.    Mieszkał tedy Izaak w Gerarach.    Którego gdy pytali mężowie miejsca onego o żenie jego, odpowiedział: Siostra moja jest: bo się bał wyznać, że mu była złączona małżeństwem: mniemając, by go snadź nie zabili dla jej piękności.    A gdy minęło dni wiele, a tamże mieszkał, wyglądając Abimelech, król Palestyński, oknem, ujźrzał go żartującego z Rebeką, żoną swoją.    A przyzwawszy go rzekł: Jasna rzecz jest, że to żona twoja: Czemużeś skłamał, żeby to była siostra twoja? Odpowiedział: Bałem się, abych nie zginął dla niej.    I rzekł Abimelech: Czemuś nas oszukał? Mógłby się był kto z ludu zyjść z żoną twoją i przywiódłbyś był na nas grzech wielki.    I przykazał wszytkiemu ludowi mówiąc: Kto by się dotknął żony człowieka tego, śmiercią umrze.    I siał Izaak w onej ziemi, i nalazł onego roku tyle stokroć. I błogosławił mu JAHWE.    I zbogacił się człowiek, i postępował mnożąc się i rosnąc, aż został zbytnie wielkim.    Miał też stada owiec i bydła, i czeladzi mnóstwo. Przeto zajźrząc mu Palestynowie,    wszytkie studnie, które byli wykopali słudzy ojca jego Abrahama, na on czas zasypali, napełniwszy ziemią;    tak iż i sam Abimelech mówił do Izaaka: Odejdź od nas, zstałeś się bowiem daleko od nas możniejszym.    A on odchodząc, żeby przyszedł do potoku Gerary, i tam mieszkał.    Wykopał zasię drugie studnie, które ukopali byli słudzy ojca jego Abrahama i które po śmierci jego niegdy Filistynowie byli zasypali, i nazwał je temiż imiony, którymi przedtym nazwał był ociec.    I kopali na strumieniu, i naleźli wodę żywą.    Ale i tam był poswarek pasterzów Gerary przeciw pasterzom Izaakowym, mówiących: Nasza to woda. Prze co imię studnie, z tego, co się stało, nazwał Potwarzą.    Wykopali jeszcze i inszą: i o tę także swarzyli się. I nazwał ją Nieprzyjaźnią.    A odszedszy stamtąd ukopał inszą studnią, o którą już sporu nie wiedli. A tak nazwał imię jej Rozszerzenie, mówiąc: Teraz rozszerzył nas Pan i dał róść na ziemi.    I wstąpił z onego miejsca do Bersabei.    Gdzie mu się JAHWE ukazał tejże nocy, mówiąc: Jam jest Bóg Abrahama, ojca twego. Nie bój się, bo ja z tobą jestem: będęć błogosławił i rozmnożę nasienie twoje dla sługi mego Abrahama.    Przetoż tam zbudował ołtarz, a wzywając imienia PANSKIEGO rozbił namiot i rozkazał sługam swym, aby kopali studnią.    Na które miejsce gdy przyszli z Gerary Abimelech i Ochozat, przyjaciel jego, i Fikol, hetman żołnierstwa,    rzekł do nich Izaak: Przeczeście przyszli do mnie, człowieka, którego nienawidzicie i wypędziliście od siebie?    A oni odpowiedzieli: Widzieliśmy, iż JAHWE jest z tobą, i dlategośmy rzekli: Niech będzie przysięga między nami i uczyńmy przymierze,    abyś nam nie czynił nic złego, jako i my niceśmy twego nie ruszyli aniśmy uczynili, co by cię obraziło, aleśmy cię w pokoju puścili rozmnożonego błogosławieństwem PANSKIM.    I sprawił im ucztę. A gdy się najedli i napili,    wstawszy rano przysięgli sobie spólnie i puścił je Izaak w pokoju na miejsce ich.    Alić oto przyszli tegoż dnia słudzy Izaakowi powiadając mu o studniej, którą wykopali, i mówiąc: Naleźliśmy wodę.    Skąd nazwał ją Dostatkiem, a imię miastu dano Bersabee aż do dnia dzisiejszego.    A Ezaw mając czterdzieści lat pojął żony: Judyt, córkę Beery Hetejczyka, i Basemat, córkę Elon z tegoż miejsca.    Które obie obraziły serce Izaaka i Rebeki. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible