Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Biblia Jakuba Wujka*

II Księga Samuela
(Królewskie drugie (Samuelowe II))

Rozdział 15

  Potym tedy nasprawował sobie Absalom wozów i jezdnych, i pięćdziesiąt mężów, którzy przed nim chodzili.    A rano wstawszy Absalom stawał przy weszciu bramy i każdego męża, który miał sprawę, aby szedł do sądu królewskiego, przyzywał Absalom do siebie i mówił: Z któregoś ty miasta? Który, odpowiedając, mówił: Z jednego pokolenia Izraelskiego jestem ja, sługa twój.    I odpowiadał mu Absalom: Zdadzą mi się mowy twe dobre i sprawiedliwe. Ale nie masz, kto by cię wysłuchał od króla wysadzony. I mawiał Absalom:    Kto by mię postanowił sędziem na ziemi, aby do mnie chodzili wszyscy, którzy mają sprawę, i abym sprawiedliwie sądził.    Ale i gdy ku niemu przystępował człowiek, aby go pozdrowił, ściągał rękę swoję, a ująwszy, całował go.    A czynił to wszytkiemu Izraelowi przychodzącemu na sąd, aby był słuchan od króla. I podburzał serca mężów Izraelskich.    A po czterdziestu lat rzekł Absalom do króla Dawida: Pójdę a oddam służby moje, którem ślubił JAHWE w Hebron.    Abowiem szlubując szlubił sługa twój, gdy był w Gessur Syryjej, rzekąc: Jeśli mię przywróci JAHWE do Jeruzalem, będę ofiarował JAHWE.    I rzekł mu król Dawid: Idź w pokoju. I wstał, i poszedł do Hebron.    I posłał Absalom szpiegi między wszystkie pokolenia Izraelskie, mówiąc: Skoro usłyszycie trąbienie w trąby, mówcie: Królował Absalom w Hebron!    A z Absalomem poszło dwie ście mężów z Jeruzalem proszonych, idąc prostym sercem a przyczyny zgoła nie wiedząc.    Przyzwał też Absalom Achitofel Gilończyka, radnego pana Dawidowego, z miasta jego Gilon. A gdy ofiarował ofiary, stało się sprzysiężenie silne, a ludu zbiegającego się przybywało z Absalomem.    Przybiegł tedy poseł do Dawida, mówiąc: Wszystkim sercem wszytek Izrael idzie za Absalomem.    I rzekł Dawid sługom swoim, którzy byli z nim w Jeruzalem: Wstańcie, uciekajmy, bo nie wybiegamy się przed Absalomem. Kwapcie się wyniść, by snadź przyszedszy nie pojmał nas i nie obalił na nas upadku, i nie pobił miasta paszczeką miecza.    I rzekli słudzy królewscy do niego: Wszystko, cokolwiek przykaże król, pan nasz, radzi uczynimy słudzy twoi.    A tak wyszedł król i wszytek dom jego pieszo. I zostawił król dziesięć niewiast nałożnic dla strażej domu.    I wyszedszy król i wszystek Izrael pieszo, stanął daleko od domu.    A wszyscy słudzy jego szli przy nim i roty Cerety i Felety, i wszyscy Getejczykowie, duży walecznicy, sześć set mężów, którzy byli za nim przyszli z Gietu, pieszo szli przed królem.    I rzekł król do Etaj Getejczyka: Przecz idziesz z nami? Wróć się a mieszkaj z królem, boś ty gość, a wyszedłeś z miejsca twego.    Wczoraś przyszedł, a dziś będziesz musiał wyniść z nami? A ja pójdę, gdzie iść mam. Wróć się a odprowadź z sobą bracią twoję, a JAHWE uczyni z tobą miłosierdzie i prawdę, żeś okazał łaskę i wiarę.    I odpowiedział Etaj królowi, mówiąc: Żywie JAHWE i żywie król, pan mój, iż na którymkolwiek miejscu będziesz królu, panie mój, choć w śmierci, choć w żywocie, tam będzie sługa twój.    I rzekł Dawid Etaj: Pódźże a przejdzi. I przeszedł Etaj Getejczyk i wszyscy mężowie, którzy z nim byli, i inne mnóstwo.    A wszyscy płakali głosem wielkim i wszytek lud przechodził społem; król też przechodził przez potok Cedron i wszystek lud szedł ku drodze, która wiedzie ku puszczej.    Szedł też i Sadok kapłan, i wszyscy Lewitowie z nim, niosący skrzynię przymierza Bożego i zstawili skrzynię Bożą. I wstąpił Abiatar, aż się zebrał spełna wszytek lud, który był wyszedł z miasta.    I rzekł król do Sadoka: Odnieś skrzynię Bożą do miasta. Jeśli najdę łaskę w oczach PANSKICH, wróci mię zaś i ukaże mi ją i przybytek swój.    A jeśli mi rzecze: Nie podobasz się: gotówem, niech czyni, co dobrego jest przed nim.    I rzekł król do Sadoka kapłana: O widzący, wróć się do miasta w pokoju; i Achimaas, syn twój, i Jonatas, syn Abiatarów, dwa synowie waszy, niechaj będą z wami.    Oto się ja skryję w polach puszczej, aż przyjdzie wieść od was, dając mi znać.    A tak odnieśli Sadok i Abiatar skrzynię Bożą do Jeruzalem i mieszkali tam.    A Dawid wstępował na Górę Oliwną, wstępując i płacząc, boso idąc i nakrywszy głowę, lecz i wszytek lud, który był z nim, nakrywszy głowę, wstępował płacząc.    I powiedziano Dawidowi, że też Achitofel był w sprzysiężeniu z Absalomem, i rzekł Dawid: Obróć w głupstwo, proszę, JAHWE, radę Achitofel.    A gdy wstępował Dawid na wierzch góry, na której się miał pokłonić panu, oto potkał się z nim Chuzaj Arachitczyk, rozdarszy szatę a mając pełno ziemie na głowie. [komentarz AS: tu Wujek dał "panu", w hebr. jest "Bóg"]    I rzekł mu Dawid: Jeśli pójdziesz ze mną, będziesz mi ciężek,    lecz jeśli się do miasta wrócisz a rzeczesz Absalomowi: Jestem, królu, sługą twoim: jakom był sługą ojca twego, tak będę sługą twoim, rozproszysz radę Achitofel.    A masz z sobą Sadoka i Abiatara kapłany, a każde słowo, które usłyszysz z domu królewskiego, oznajmisz Sadokowi i Abiatarowi, kapłanom.    A z nimi są dwa synowie ich, Achimaas, syn Sadoków, i Jonatas, syn Abiatarów: i poślecie przez nie do mnie każde słowo, które usłyszycie.    Gdy tedy przyszedł Chuzaj, Dawidów przyjaciel, do miasta, Absalom też wjachał do Jeruzalem. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible