Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Biblia Jakuba Wujka*

II Księga Samuela
(Królewskie drugie (Samuelowe II))

Rozdział 2

  I tak potym radził się Dawid JAHWE, mówiąc: Mamli jachać do jednego z miast Judy? I rzekł JAHWE do niego: Jedź. I rzekł Dawid: Gdzież pojadę? I odpowiedział mu: Do Hebron.    Jachał tedy Dawid i dwie żenie jego, Achinoam Jezraelitka i Abigail, żona Nabala Karmela;    lecz i męże, którzy z nim byli, wziął Dawid, każdego z domem jego, i mieszkali w miasteczkach Hebron.    I przyszli mężowie Juda, i pomazali tam Dawida, aby królował nad domem Judzkim. I powiedziano Dawidowi, że mężowie Jabes Galaad pogrzebli Saula.    Posłał tedy Dawid posły do mężów Jabes Galaad i rzekł do nich: Błogosławieniście wy JAHWE, którzyście uczynili to miłosierdzie nad panem waszym Saulem i pogrzebliście go.    A teraz acz ci wam JAHWE odda miłosierdzie i prawdę, wszakże i ja oddam łaskę, dlatego żeście uczynili to słowo.    Niech się zmacniają ręce wasze a bądźcie synmi męstwa; bo acz ci umarł pan wasz Saul, wszakże mnie pomazał dom Juda za króla nad sobą.    A Abner, syn Ner, hetman wojska Saulowego, wziął Isboseta, syna Saulowego, i obwodził go po obozie,    i postanowił go królem nad Galaad i nad Gessur, i nad Jezraelem, i nad Efraim, i nad Beniamin, i nade wszytkim Izraelem.    Czterdzieści lat miał Isboset, syn Saulów, gdy począł królować nad Izraelem a dwie lecie królował, a sam tylko dom Juda stał przy Dawidzie.    I była liczba dni, których mieszkał Dawid królując w Hebron nad domem Juda, siedm lat i sześć miesięcy.    I wyszedł Abner, syn Ner, i słudzy Isboseta, syna Saulowego, z obozu do Gabaon.    Joab też, syn Sarwijej, i słudzy Dawidowi wyszli i zabieżeli im u stawu Gabaon. A gdy się społem zeszli, usiedli przeciw sobie, ci z jednej strony stawu, a oni z drugiej.    I rzekł Abner do Joaba: Niech wstaną młodzieńcy a poigrają przed nami. I odpowiedział Joab: Niech wstaną.    Wstali tedy i przeszło ich w liczbie dwanaście z Beniamin z strony Isboseta, syna Saulowego, a dwanaście z sług Dawidowych.    I uchwyciwszy każdy za głowę równiennika swego, utopił miecz w boku przeciwnego, i upadli pospołu. I nazwano imię miejsca onego: Pole dużych w Gabaon.    I zaczęła się bitwa dosyć ciężka dnia onego, i podał tył Abner i mężowie Izraelscy przed sługami Dawidowymi.    A byli tam trzej synowie Sarwijej: Joab i Abisaj, i Asael. A Asael był zawodnik barzo prędki jako jeden z sarn, które mieszkają w lesiech.    I gonił Asael Abnera, i nie ustąpił na prawo ani na lewo ścigając Abnera.    I obejźrzał się Abner nazad, i rzekł: A tyś to, Asaelu? Który odpowiedział: Jam jest!    I rzekł mu Abner: Idź na prawą abo na lewą stronę a uchwyć jednego z młodzieńców i pobierz sobie łupy z niego. Lecz nie chciał Asael opuścić, żeby nań nie nacierał.    I po wtóre rzekł Abner do Asaela: Idź precz a nie goń mię, abych cię nie musiał przebić ku ziemi, a nie będę mógł podnieść twarzy mej na Joaba, brata twego.    Który nie chciał słuchać i nie chciał zstąpić. A tak uderzył go Abner obróciwszy oszczep w łono i przebił, i umarł na tymże miejscu. A wszyscy, którzy mijali ono miejsce, gdzie upadł Asael i umarł, zastanawiali się.    A gdy gonili Joab i Abisaj uciekającego Abnera, słońce zaszło. I przyszli aż do pagórka Rur Wodnych, który jest przeciw dolinie drogi pustynie do Gabaon.    I zebrali się synowie Beniaminowi do Abnera, i skupieni w jeden huf stanęli na wierzchu jednego pagórka.    I zawołał Abner na Joaba, i rzekł: Izali aż do wygubienia będzie się twój miecz srożył? Aza nie wiesz, że barzo niebezpieczna jest rozpacz? Dokądże nie rzeczesz ludowi, aby przestał gonić braciej swej?    I rzekł Joab: Żywie Pan, byś rzekł rano, przestałby był lud gonić brata swego.    A tak zatrąbił Joab w trąbę i stanęło wszytko wojsko, i nie gonili dalej Izraela ani się potykali.    A Abner i mężowie jego szli polem wszytkę noc onę i przeprawili się przez Jordan, a obejźrzawszy wszytek Bethoron, przyszli do obozu.    A Joab wróciwszy się, Abnera opuściwszy, zebrał wszytek lud, i nie dostawało z sług Dawidowych dziewięcinaście mężów oprócz Asaela.    A słudzy Dawidowi zabili z Beniaminczyków i z mężów, którzy byli z Abnerem, trzy sta i sześćdziesiąt, którzy i pomarli.    I wzięli Asaela i pogrzebli go w grobie ojca jego w Betlejem. I szli całą noc Joab i mężowie, którzy byli z nim, a na świtaniu samym przyszli do Hebron. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible