Biblia Jakuba Wujka*

II Księga Samuela
(Królewskie drugie (Samuelowe II))

Rozdział 5

  I przyszły wszytkie pokolenia Izraelskie do Dawida do Hebron, mówiąc: Oto my jesteśmy kość twoja i ciało twoje.    Ale i wczora i ongi, gdy Saul był królem nad nami, tyś wywodził i przywodził lud Izraelski i rzekł JAHWE do ciebie: Ty paść będziesz lud mój Izraelski i ty będziesz wodzem nad Izraelem.    Przyszli też i starszy Izraelscy do króla do Hebron i uczynił z nimi król Dawid przymierze w Hebron przed JAHWE: i pomazali Dawida za króla nad Izraelem.    Syn trzydziestu lat był Dawid, gdy począł królować, a czterdzieści lat królował.    W Hebronie królował nad Judą siedm lat i siedm miesięcy, a w Jeruzalem królował trzydzieści i trzy lata nad wszystkim Izraelem i Judą.    I poszedł król i wszyscy mężowie, którzy byli z nim, do Jeruzalem, do Jebuzejczyka mieszkającego w ziemi, i rzeczono jest Dawidowi od nich: Nie wnidziesz sam, aż zniesiesz ślepe i chrome, mówiące: Nie wnidzie tu Dawid.    A Dawid wziął zamek Syjon, to jest miasto Dawidowe.    Bo był obiecał Dawid onego dnia zapłatę temu, który by zabił Jebuzejczyka a dosiągł rynien domów, a zniósł ślepe i chrome nienawidzące dusze Dawidowej. Dlatego mówią w przypowieści: Ślepy i chromy nie wnidą do kościoła.    A Dawid mieszkał w zamku i nazwał ji miastem Dawidowym, i zbudował wokoło od Mello i wewnątrz.    I chodził postępując i rostąc, a JAHWE Bóg zastępów był z nim.    Posłał też Hiram, król Tyru, posły do Dawida i drzewa cedrowe, i rzemieślniki koło drzewa, i rzemieślniki około kamienia do ścian i zbudowali dom Dawidowi.    I poznał Dawid, że go JAHWE potwierdził królem nad Izraelem a iż wywyższył królestwo jego nad ludem swym Izraelskim.    Napojmował tedy sobie Dawid jeszcze nałożnic i żon z Jeruzalem, przyszedszy z Hebrona, i narodziło się Dawidowi i innych synów i córek.    A te są imiona tych, którzy mu się urodzili w Jeruzalem: Samua i Sobab, i Natan, i Salomon,    i Jebahar, i Elisua, i Nefeg,    i Jafia, i Elisama, i Elioda, i Elifalet.    Usłyszeli tedy Filistynowie, że pomazano Dawida za króla nad Izraelem, i przyjachali wszyscy szukać Dawida; co gdy usłyszał Dawid, wszedł na zamek.    A Filistynowie przyciągnąwszy, rozpostarli się w dolinie Rafaim.    I radził się Dawid JAHWE, mówiąc: Mamli iść na Filistyny? A dasz li je w ręce moje? I rzekł JAHWE do Dawida: Idź, bo dając dam Filistyny w ręce twoje.    Przyszedł tedy Dawid do Baal Farazim i poraził je tam, i rzekł: Rozdzielił JAHWE nieprzyjaciele moje przede mną, jako się dzielą wody. Dlatego nazwano imię miejsca onego Baal Farazim.    I zostawili tam ryciny swoje, które pobrał Dawid i mężowie jego.    I przydali jeszcze Filistynowie, aby wyciągnęli i rozpostarli się w dolinie Rafaim.    A Dawid pytał się JAHWE: Jeśli mam iść przeciw Filistynom, a daszli je w ręce moje? Który odpowiedział: Nie chodź przeciwko im, ale krąż z tyłu a przyjdziesz do nich z przeciwia gruszek.    A gdy usłyszysz szum idącego na wierzchu gruszek, tedy dasz bitwę: bo tedy wynidzie JAHWE przed obliczem twoim, aby poraził wojska Filistyńskie.    Uczynił tedy Dawid tak, jako mu JAHWE rozkazał, i poraził Filistyny od Gabaa aż gdy idziesz do Gezer. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible