Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22

Biblia Jakuba Wujka*

I Księga Królewska
(Królewskie trzecie (Królewskie I))

Rozdział 13

  Alić oto mąż Boży przyszedł z Juda w mowie PANSKIEJ do Betel, gdy Jeroboam stał przy ołtarzu i rzucał kadzidło.    I zawołał przeciw ołtarzowi w mowie PANSKIEJ, i rzekł: Ołtarzu, ołtarzu, to mówi JAHWE: Oto się syn narodzi domowi Dawidowemu, imieniem Jozjasz, a będzie na tobie ofiarował ofiarowniki wyżyn, którzy teraz na tobie kadzidło zapalają, i kości człowiecze będzie na tobie palił!    I dał dnia onego znak, mówiąc: Ten będzie znak, który JAHWE powiedział: Oto się ołtarz rozpadnie i wysypie się popiół, który jest w nim.    A gdy usłyszał król mowę męża Bożego, którą był zawołał przeciw ołtarzowi w Betel, ściągnął rękę swą z ołtarza, mówiąc: Pojmajcie go. I uschła ręka jego, którą był nań wyciągnął, i nie mógł jej przyciągnąć do siebie.    Ołtarz się też rozpadł i wysypał się popiół z ołtarza według znaku, który był przepowiedział mąż Boży słowem PANSKIM.    I rzekł król do męża Bożego: Proś oblicza JAHWE Boga twego i módl się za mną, aby mi się wróciła ręka moja. I modlił się mąż Boży obliczu PANSKIEMU, i wróciła się ręka królewska do niego, i zstała się jako pierwej była.    I rzekł król do męża Bożego. Pódź ze mną do domu na obiad i dam ci upominki.    I odpowiedział mąż Boży królowi: Byś mi dał połowicę domu twego, nie pójdę z tobą ani będę jadł chleba, ani pił wody na tym miejscu,    bo mi tak rozkazano słowem JAHWE rozkazującego: Nie będziesz jadł ani będziesz pił wody, ani się wrócisz tą drogą, którąś przyszedł.    Poszedł tedy inszą drogą, a nie wrócił się drogą, którą był przyszedł do Betel.    A prorok niejaki stary mieszkał w Betel, do którego przyszli synowie jego i powiedzieli mu wszytkie sprawy, które był uczynił mąż Boży onego dnia w Betel, i słowa, które mówił do króla, opowiedzieli ojcu swemu.    I rzekł im ociec ich: Którą drogą poszedł? Ukazali mu synowie jego drogę, którą był poszedł mąż Boży, który był przyszedł z Juda.    I rzekł synom swoim: Osiodłajcie mi osła. Którzy gdy osiodłali, wsiadł    i jachał za mężem Bożym, i nalazł go siedzącego pod terebintem, i rzekł mu: Tyżeś jest mąż Boży, któryś przyszedł z Juda? Odpowiedział on: Jam jest.    I rzekł do niego: Pódź ze mną do domu, żebyś jadł chleb.    Który rzekł: Nie mogę się wrócić ani iść z tobą, ani będę jadł chleba, ani pił wody na tym miejscu,    bo mówił do mnie JAHWE słowem PANSKIM, rzekąc: Nie będziesz jadł tam chleba ani pił wody, ani się wrócisz drogą, którą pójdziesz.    Który mu rzekł: I jam jest prorok podobny tobie, i Anjoł mi mówił słowem PANSKIM, mówiąc: Wróć go z sobą do domu twego, że zje chleba i napije się wody. Zdradził go    i wrócił z sobą: a tak jadł chleb w domu jego i pił wodę.    A gdy siedzieli u stołu, zstało się słowo PANSKIE do proroka, który go był wrócił.    I zawołał na męża Bożego, który był przyszedł z Judy, rzekąc: To mówi JAHWE: Żeś nie był posłuszen ust PANSKICH a nie strzegłeś przykazania, któreć przykazał JAHWE Bóg twój,    i wróciłeś się, i jadłeś chleb, i piłeś wodę na miejscu, na którym ci rozkazał, abyś nie jadł chleba ani pił wody, nie będzie wniesione ciało twoje do grobu ojców twoich.    A gdy się najadł i napił, osiodłał osła swego prorokowi, którego był wrócił.    Który gdy odjechał, potkał go lew na drodze i zabił, i było ciało jego porzucone na drodze, a osieł stał wedle niego, a lew stał przy ciele.    A oto mężowie mimo idąc, ujźrzeli ciało porzucone na drodze i lwa stojącego przy ciele. I przyszli, i rozgłosili w mieście, w którym on stary prorok mieszkał.    Co gdy usłyszał on prorok, który go był wrócił z drogi, rzekł: Mąż Boży jest, który nie był posłuszny ustam PANSKIM, i dał go JAHWE lwowi, i złamał go, i zabił według słowa PANSKIEGO, które mu mówił.    I rzekł do synów swoich: Osiodłajcie mi osła. Którzy gdy osiodłali    i on odjachał, nalazł ciało jego porzucone na drodze, a osła i lwa stojącego przy ciele: nie jadł lew ciała ani obraził osła.    Wziął tedy prorok ciało męża Bożego i włożył je na osła, i wróciwszy się, wniósł do miasta proroka starego, aby go opłakał.    I pochował ciało jego w grobie swym i płakali go: Ach, ach, bracie mój!    A gdy go opłakali, rzekł do synów swoich: Gdy umrę, pogrzebcie mię w grobie, w którym mąż Boży pogrzebion jest, podle kości jego połóżcie kości moje.    Bo zapewne przyjdzie mowa, którą opowiedział słowem Pańskim przeciw ołtarzowi, który jest w Betel, i przeciw wszytkim zborom wyżyn, które są w mieściech Samaryjej.    Po tych słowach nie nawrócił się Jeroboam od drogi swej złościwej, ale przeciwnym obyczajem naczynił z napodlejszych ludzi ofiarowników wyżyn: ktokolwiek chciał, napełniał rękę swą i stawał się ofiarownikiem wyżyn.    I dla tej przyczyny zgrzeszył dom Jeroboamów i wywrócon jest, i wygładzon z ziemie. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible