Biblia Jakuba Wujka*

I Księga Kronik
(Paralipomenon pierwsze)

Autor:
Nieznani kronikarze i redaktorzy; wg tradycji żydowskiej Ezdrasz.
Czas:
(1) Opisywanych wydarzeń: 1010-971 r. p. Chr.; (2) redakcji Księgi: okres Niewoli Babilońskiej (605-539 r. p. Chr.) i perski (539-330 r. p. Chr.).
Miejsce:
Ziemia Izraela.
Cel:
Ukazanie dziejów Izraela w kontekście przymierza zawartego przez Boga z Dawidem.
Temat:
Bóg wierny przymierzu, konsekwentny w swym planie zbawienia.


* Opis księgi zredagowany na bazie wstępów do Przekładu Dosłownego SNP EIB.

Rozdział 1

  Adam, Set, Enos,    Kainan, Malaleel, Jared,    Henoch, Matusale, Lamech,    Noe, Sem, Cham i Jafet.    Synowie Jafet: Gomer i Magog, i Madai, i Jawan, Tubal, Mosoch, Tiras.    A synowie Gomer: Ascenes i Rifat, i Togorma.    A synowie Jawan: Eliza i Tarsis, Cetim i Dodanim.    Synowie Cham: Chus i Mesraim, i Fut, i Chanaan.    A synowie Chus: Saba i Hewila, Sabbata, i Regma, i Sabbatacha. A synowie Regmo: Saba i Dadan.    Chus lepak zrodził Nemrod: ten począł być możny na ziemi.    A Mesraim zrodził Ludim i Anamim, i Laabim, i Neftuim,    Fetrusim też, i Kasluim, z których wyszli Filistymowie i Kaftorimowie.    Chanaan zaś zrodził Sydona, pierworodnego swego, Hetejczyka też,    i Jebuzejczyka, i Amorejczyka, i Gergezejczyka,    i Hewejczyka, i Aracejczyka, i Sinejczyka,    Aradiczyka też, i Samarajczyka, i Hamatejczyka.    Synowie Sem: Elam i Assur, i Arfaksad, i Lud, i Aram, i Hus, i Hul, i Geter, i Mosoch.    A Arfaksad zrodził Sale, który też zrodził Heber.    A Heberowi urodzili się dwa synowie, imię jednemu Faleg, iż za czasów jego rozdzielona jest ziemia, a imię brata jego Jektan.    A Jektan zrodził Elmodad i Salef, i Asarraot, i Jare,    Adoram też, i Huzal, i Dekla,    Hebal też, i Abimael, i Saba,    i Ofir, i Hewila, i Jobab. Ci wszyscy synowie Jektan.    Sem, Arfaksad, Sale,    Heber, Faleg, Ragau,    Serug, Nachor, Tare.    Abram, ten jest Abraham.    A synowie Abrahamowi, Izaak i Ismael.    A te rodzaje ich: Pierworodny Ismaelów Nabajot; i Cedar, i Adbeel, i Mabsam;    i Masma, i Duma, Massa, Hadad i Tema.    Jetur, Nafis, Cedma. Ci są synowie Ismaelowi.    A synowie Cetury, nałożnice Abrahamowej, które porodziła: Zamran, Jeksan, Madan, Madian, Jesbok i Sue. A synowie Jeksanowi: Saba i Dadan. A synowie Dadan: Assurim i Latusim, i Laomim.    Synowie lepak Madian: Efa i Efer, i Henoch, i Abida, i Eldaa. Ci wszyscy synowie Cetury.    A zrodził Abraham Izaaka, którego byli synowie Ezaw i Izrael.    Synowie Ezawowi: Elifaz, Rahuel, Jehus, Ihelom i Kore.    Synowie Elifaz: Teman, Omar, Sefi, Gatan, Cenez, Tamna, Amalek.    Synowie Rahuelowi: Nahat, Zara, Samma, Meza.    Synowie Seir: Lotan, Sobal, Sebeon, Ana, Dison, Eser, Disan.    Synowie Lotan: Hory, Homam. A siostra Lotan była Tamna.    Synowie Sobal: Alian i Manahat, i Ebal, Sefi i Onam. Synowie Sebeon: Aja i Ana. Synowie Ana: Dison.    Synowie Dison: Hamram i Eseban, i Jetran, i Charan.    Synowie Eser: Balaan i Zawan, i Jakan. Synowie Disan: Hus i Aran.    Ci są królowie, którzy rozkazowali w ziemi Edom, przedtym niżli był król nad synmi Izrael: Bale, syn Beor, a imię miasta jego Denaba.    A umarł Bale i królował miasto niego Jobab, syn Zare z Bosra.    A gdy i Jobab umarł, królował miasto niego Husam z ziemie Temanów.    Umarł też i Husam, a królował miasto niego Adad, syn Badad, który poraził Madian w ziemi Moab, a imię miasta jego Avit.    A gdy i Adad umarł, królował po nim Semla z Masrek.    Ale i Semla umarł, i królował miasto niego Saul z Rohobot, który leży nad rzeką.    A gdy umarł Saul, królował miasto niego Balanan, syn Achobor.    Ale i ten umarł, i królował miasto niego Adad, którego miasta imię było Fau, a żonę jego zwano Meetabel, córka Matred, córki Mezaab.    Lecz po śmierci Adad, książęta miasto królów w Edom być poczęli: książę Tamna, książę Alua, książę Jetet,    książę Oolibama, książę Ela, książę Finon,    książę Cenez, książę Teman, książę Mabsar,    książę Magdiel, książę Hiram. Te książęta Edom. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible