Biblia Jakuba Wujka*

Księga Wyjścia
(Exodus, to jest wtóre)

Rozdział 21

  Te są sądy, które im przełożysz:    Jeśli kupisz niewolnika Hebrejczyka, będzieć służył sześć lat, siódmego odejdzie wolny darmo.    Z jaką by suknią wszedł, z taką niech wynidzie. Jeśli mając żonę, i żona wespół wynidzie.    A jeśliby JAHWE jego dał mu żonę i urodziłaby syny i córki, niewiasta i dzieci jej będą Pana jego, a sam wynidzie z odzieniem swoim. [komentarz AS: używanie określenia JAHWE jako substytutu tetragramu JAHWE bywa mylące. W tym wersecie chodzi przecież o człowieka, nie o Boga]    Jeśliby rzekł niewolnik: Miłuję Pana mego i żonę, i dzieci, nie wynidę wolnym,    stawi go Pan przed bogi i będzie przystawion do drzwi i podwojów, i przekole ucho jego szydłem, i będzie mu niewolnikiem na wieki.    Jeśli kto przeda córkę swoję, żeby była sługą, nie wynidzie jako zwykły wychodzić niewolnice.    Jeśli się nie spodoba oczom pana swego, któremu dana była, odprawi ją, a ludowi obcemu przedać nie będzie miał mocy, jeśli ją wzgardzi.    Ale gdzie by ją synowi swemu poszlubił, wedle obyczaju córek uczyni jej.    A jeśli mu drugą weźmie, opatrzy pannie wesele i szaty, i zapłaty wstydu nie odmówi.    Jeśli trzech tych rzeczy nie uczyni, wynidzie darmo bez pieniędzy.    Kto uderzy człowieka, chcąc zabić, niechaj śmiercią umrze.    Ale kto by zdradą nie czyhał, ale go Bóg podał w ręce jego, naznaczę tobie miejsce, na które ma uciec.    Jeśliby kto umyślnie zabił bliźniego swego i nasadziwszy się zdradą, od ołtarza mego oderwiesz go, aby umarł.    Kto by uderzył ojca swego abo matkę, niech śmiercią umrze.    Kto by ukradł człowieka a przedałby go, przekonany w występku, niechaj śmiercią umrze.    Kto by złorzeczył ojcu swemu abo matce, śmiercią niechaj umrze.    Jeśliby się zwadzili mężowie a uderzyłby jeden bliźniego swego kamieniem abo pięścią, a on by nie umarł, ale by leżał na łóżku:    jeśliby wstał i chodziłby krom domu o lasce swojej, nie winien będzie, który by uderzył: wszakże tak, żeby roboty jego i nakłady na lekarze nagrodził.    Kto by ubił niewolnika swego abo niewolnicę laską i umarliby w rękach jego, grzechu winien będzie.    Ale jeśli przez jeden dzień abo dwa żyw zostanie, nie będzie podległy karaniu: bo za pieniądze jego jest.    Jeśliby się powadzili mężowie a uderzyłby który niewiastę brzemienną, tak żeby poroniła, ale sama żywa została, podlęże szkodzie, ile by mąż niewiasty zażądał, a rozsądzcy osądzą.    Ale gdzie by śmierć na nię zatym przyszła, odda duszę za duszę,    oko za oko, ząb za ząb, rękę za rękę, nogę za nogę,    sparzelinę za sparzelinę, ranę za ranę, siność za siność.    Jeśliby kto uderzył w oko niewolnika swego abo niewolnicę i uczyniłby je jednookie, puści je wolno za oko, które wybił.    Jeśliby też wybił ząb niewolnikowi abo niewolnicy swojej, tymże sposobem wolne je wypuści.    Jeśliby wół rogiem ubódł męża abo niewiastę i umarliby, ukamionują go i nie będą jeść mięsa jego; pan też wołu nie będzie winien.    Ale jeśliby wół był rogobodziec od wczorajszego i dziś trzeciego dnia i oświadczyli się przed panem jego, a on by go nie zawarł, i zabiłby męża abo niewiastę, tedy i wołu ukamionują, i pana jego zabiją.    A jeśliby nadgrodę włożono nań, da za duszę swoje, cokolwiek zażądają.    Syna też i córkę, jeśli rogiem uderzy, takiemuż dekretowi podlęże.    Jeśli się na niewolnika i niewolnicę rzuci, trzydzieści syklów srebra da Panu, a wół ukamionowan będzie.    Jeśliby kto otworzył studnię i wykopał, a nie nakryłby jej, a wpadłby w nię wół abo osieł,    pan studnie odda zapłatę bydląt, a co zdechło, jego będzie.    Jeśliby wół cudzy zranił wołu czyjego, a on by zdechł, przedadzą wołu żywego i rozdzielą zapłatę, a mięso martwego między się podzielą.    Ale jeśli wiedział, że wół był rogobodźcą od wczorajszego i dziś trzeciego dnia, a nie strzegł go Pan jego, odda wołu za wołu, a mięso weźmie całe. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible