Biblia Jakuba Wujka*

Księga Wyjścia
(Exodus, to jest wtóre)

Rozdział 33

  I rzekł JAHWE do Mojżesza, mówiąc: Idź, rusz się z tego miejsca, ty i lud twój, któryś wywiódł z ziemie Egipskiej, do ziemie, którąm przysiągł Abrahamowi, Izaakowi i Jakobowi, mówiąc: Nasieniu twemu dam ją.    I poślę przesłańca twego, Anjoła, abym wyrzucił Chananejczyka i Amorejczyka, i Hetejczyka, i Ferezejczyka, i Hewejczyka, i Jebuzejczyka,    i abyś wszedł do ziemie płynącej mlekiem i miodem. Bo nie pójdę z tobą, boś jest lud twardego karku: bych cię snadź nie wytracił na drodze.    I usłyszawszy lud mowę tę barzo złą, płakał, i żaden wedle zwyczaju nie włożył na się ochędóżki swojej.    I rzekł JAHWE do Mojżesza: Mów synom Izraelowym: Ludeś twardego karku, raz przyjdę w pośrzód ciebie i wygładzę cię. Już teraz złóż ochędóstwo twoje z siebie, abych wiedział, co mam czynić z tobą.    I złożyli synowie Izraelowi ochędóstwo swoje od góry Horeb.    Mojżesz też wziąwszy przybytek rozbił za obozem daleko i nazwał imię jego Przybytek Przymierza. A wszytek lud, który miał o co pytać, wychodził do przybytku przymierza przed obóz.    A gdy wychodził Mojżesz do przybytku, wstawał wszytek lud i stał każdy we drzwiach namiotu swego, i patrzali w tył Mojżesza, aż wszedł do namiotu.    A gdy on wszedł do przybytku przymierza, zstępował słup obłoku i stał u drzwi, i mówił z Mojżeszem.    I widzieli wszyscy, że słup obłokowy stał u drzwi przybytku. I stali oni, i kłaniali się przeze drzwi namiotu swego.    A JAHWE mówił do Mojżesza twarzą w twarz, jako zwykł człowiek mówić do przyjaciela swego. A gdy się on wracał do obozu, sługa jego, Jozue, syn Nun, pacholę, nie odchadzał z przybytku.    I rzekł Mojżesz do JAHWE: Każesz, abym wywiódł ten lud, a nie oznajmujesz mi, kogo poślesz ze mną. Zwłaszcza żeś powiedział: Znam cię po imieniu i znalazłeś łaskę przede mną.    Jeślim tedy nalazł łaskę przed obliczem twoim, ukaż mi twarz twoję, żebym cię poznał i nalazł łaskę przed oczyma twemi. Wejźrzy na lud swój, ten naród.    I rzekł JAHWE: Oblicze moje pójdzie przed tobą i dam ci odpoczynienie.    I rzekł Mojżesz: Jeśli nie ty sam wprzód pójdziesz, nie wywodź nas z miejsca tego.    Albowiem po czymże będziem mogli poznać, ja i lud twój, żeśmy naleźli łaskę przed obliczem twoim, jeśli nie pójdziesz z nami, żebyśmy byli chwaleni od wszytkich narodów, które mieszkają na ziemi?    I rzekł JAHWE do Mojżesza: I to słowo, któreś rzekł, uczynię: nalazłeś bowiem łaskę przede mną i ciebie samego znam po imieniu.    Który rzekł: Ukaż mi chwałę twoję.    Odpowiedział: Ja wszytko dobre tobie pokażę i będę nazywał w imię PANSKIE przed tobą; i zlituję się, nad kim będę chciał, i będę miłościw, komu mi się podobać będzie.    I zasię rzekł: Nie będziesz mógł widzieć oblicza mego: nie ujźrzy mię bowiem człowiek a będzie żyw.    I jeszcze: Oto jest (pry) miejsce u mnie, i staniesz na skale.    A gdy przejdzie chwała moja, postawię cię w rozpadlinie skały i zakryję prawicą moją, aż minę,    i odejmę rękę moję i ujirzysz tył mój: lecz oblicza mego widzieć nie będziesz mógł. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible