Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Biblia Jakuba Wujka*

Księga Hioba
(Księga Ijoba)

Rozdział 14

  Człowiek urodzony z niewiasty, żywiąc przez czas krótki, napełnion bywa wielą nędz.    Który wychodzi jako kwiat i skruszony bywa a ucieka jako cień i nigdy nie trwa w tymże stanie.    I masz za godną rzecz na takowego otwarzać oczy twoje i przywodzić go z sobą do sądu?    Któż może czystym uczynić, który się począł z nasienia nieczystego? Izali nie ty, który sam jesteś?    Krótkie są dni człowiecze, liczba miesiąców jego u ciebie jest: zamierzyłeś granice jego, które nie będą mogły być przestąpione.    Odstąp malutko od niego, aby odpoczynął, aż przyjdzie pożądany, jako najemnika, dzień jego.    Drzewo ma nadzieję, jeśli ucięte będzie, zaś bywa zielone, a gałązki jego puszczają się.    Jeśli się starzeje w ziemi korzeń jego i w prochu obumrze pień jego,    na zapach wody puści się i rozpuści gałęzie, jako gdy napierwej było wsadzone;    a człowiek, gdy umrze i obnażony, i strawiony, proszę, kędy jest?    Jako gdyby wody wyszły z morza a rzeka ustawszy wyschła;    tak człowiek, gdy umrze, nie powstanie; aż się zetrze niebo nie ocuci się ani powstanie ze snu swego.    Kto by mi to dał, abyś mię zakrył w piekle i zataił mię, ażby przeminęła zapalczywość twoja, i naznaczył mi czas, w którym byś na mię wspomniał?    Co mniemasz: umarły człowiek znowu żyć będzie? Po wszytkie dni, których teraz żołduję, czekam, aż przyjdzie odmienienie moje.    Zawołasz mię, a ja odpowiem tobie, dziełowi rąk twoich podasz prawicę.    Tyś wprawdzie kroki moje policzył, ale przepuść grzechom moim.    Zapieczętowałeś jako w worku przestępstwa moje, aleś uleczył nieprawość moję.    Góra upadszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.    Wody wydrążają kamienie, a powodzią znienagła ziemia się psuje: więc też takież człowieka zatracisz.    Umocniłeś go maluczko, aby wiecznie przeminął, odmienisz twarz jego i wypuścisz go.    Bądź zacni będą synowie jego, bądź też niezacni, nie zrozumie.    A wszakoż ciało póki żyw, boleć będzie, a dusza jego nad samym sobą płakać będzie. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible