Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150

Biblia Jakuba Wujka*

Księga Psalmów

Psalm 74

  Wyrozumienia Asafowi. Przeczżeś, Boże, odegnał do końca, rozgniewała się zapalczywość twoja na owce pastwiska twego?    Wspomni na zgromadzenie twoje, któreś posiadł od początku. Odkupiłeś pręt dziedzictwa twego, góra Syjon, na którejeś mieszkał.    Podnieś ręce twoje na pychy ich na koniec: jako wiele nabroił nieprzyjaciel w świątnicy.    I chlubili się, którzy cię nienawidzą, w pośrzodku święta uroczystego twego.    Położyli znaki swoje znaki, a nie poznali jako na wyszciu na wierzch. Jako w lesie drzew siekierami,    wyrębowali drzwi jego pospołu: toporem i oskardem obalili je.    Zapalili ogniem świątnicę twą, na ziemi splugawili przybytek imienia twego.    Mówili w sercu swoim rodzaj ich pospołu: Uczyńmy, że ustaną wszytkie święta Boże z ziemie.    Znaków naszych nie widzieliśmy, już nie masz proroka i już nas więcej nie pozna.    Dokądże Boże, nieprzyjaciel urągać będzie? Draźni przeciwnik imię twe do końca?    Czemuż odwracasz rękę twoję i prawicę twoję z pośrzodku zanadrza twego do końca?    Ale Bóg, król nasz przed wieki: sprawił zbawienie w pośrzodku ziemie.    Tyś utwierdził mocą twoją morze, pokruszyłeś głowy smoków w wodach.    Tyś potarł głowy smokowe, dałeś go na pokarm ludziom Murzyńskim.    Tyś przerwał źrzódła i potoki, tyś wysuszył rzeki Etan.    Twój ci jest dzień i twoja jest noc, tyś udziałał zorzę i słońce.    Tyś uczynił wszytkie granice ziemie, lato i wiosnę tyś je sprawił.    Pamiętaj na to, nieprzyjaciel urągał JAHWE, a lud bezrozumny draźnił imię twoje.    Nie podawaj bestyjom dusz wyznawających tobie, i dusz ubogich twoich nie zapominaj do końca.    Wejźrzy na testament twój, abowiem napełnieni są napodlejszy na ziemi domów nieprawości.    Niech się nie wraca nędznik zawstydzony, ubogi a niedostateczny będą chwalić imię twoje.    Powstań, Boże, rozsądź sprawę twoję, pomni na pohańbienia twoje, te, które się dzieją od głupiego cały dzień.    Nie zapominaj głosów nieprzyjaciół twoich: pycha tych, którzy cię nienawidzą, ku górze idzie zawsze. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible