Biblia Jakuba Wujka*

Księga Kapłańska
(Leviticus, to jest trzecie)

Rozdział 16

  I mówił JAHWE do Mojżesza po śmierci dwu synów Aaronowych, kiedy ofiarując cudzy ogień zabici są,    i przykazał mu, mówiąc: Mów do Aarona, brata twego, aby nie każdego czasu wchodził do świątnice, która jest za zasłoną przed ubłagalnią, którą jest nakryta skrzynia, aby nie umarł (bo w obłoku ukazować się będę nad wyrocznicą),    aż to pierwej uczyni: cielca za grzech ofiaruje, a barana na całopalenie.    Oblecze się w szatę lnianą a ubraniem lnianym okryje łono, opasze się pasem lnianym a czapkę lnianą weźmie na głowę: bo te szaty są święte; w które wszytkie, omywszy się, oblecze się.    I przyjmie od wszytkiego zgromadzenia synów Izraelowych dwu kozłów za grzech, a jednego barana na całopalenie.    A gdy ofiaruje cielca i modlić się będzie za się i za dom swój,    dwu kozłów postawi przed JAHWE we drzwiach przybytku świadectwa.    I puściwszy na obudwu losy, jeden JAHWE, a drugi kozłowi wypuszczalnemu:    którego los wynidzie JAHWE, ofiaruje go za grzech,    a którego na kozła wypuszczalnego, postawi go żywego przed JAHWE, aby uczynił modlitwę nad nim a wypuścił go na puszczą.    To rządnie odprawiwszy, ofiaruje cielca, a modląc się za się i za dom swój, ofiaruje go;    a wziąwszy kadzilnicę, którą węglem żarzystym napełni z ołtarza i nabrawszy ręką przyprawionego kadzenia wonnego na zapał, wnidzie za zasłonę do świątnice,    aby nakładszy na ogień wonności mgła ich i para okryła wyrocznicę, która jest nad świadectwem, a nie umarł.    Weźmie też krwie cielcowej i pokropi palcem siedmkroć przeciw ubłagalniej na wschód słońca.    A gdy zabije kozła za grzech ludu, wniesie krew jego za zasłonę, jako jest przykazano o krwi ciekowej, aby pokropił przeciwko wyrocznicy    a oczyścił świątnicę od nieczystot synów Izraelowych i od przestępstwa ich, i wszytkich grzechów. Wedle tego obrzędu uczyni przybytkowi świadectwa, który rozbity jest między nimi w pośrzodku plugastw mieszkania ich.    Żaden człowiek niechaj nie będzie w przybytku, kiedy nawyższy kapłan wchodzi do świątnice, aby się modlił za się i za dom swój, i za wszytko zgromadzenie Izraelskie, póki nie wynidzie.    A gdy wynidzie do ołtarza, który jest przed JAHWE, niech się modli za się, a wziąwszy krew cielcową i kozłową niech ją wyleje na rogi jego wokoło    i kropiąc palcem siedmkroć, niech ji oczyści i poświęci od nieczystoty synów Izraelowych.    A gdy oczyści świątnicę i przybytek, i ołtarz, tedy niech ofiaruje kozła żywego;    a włożywszy obiedwie ręce na głowę jego, niechaj wyzna wszytkie nieprawości synów Izraelowych i wszytkie występki i grzechy ich; któremi przeklinając głowę jego, wypuści go, przez człowieka nagotowanego, na puszczą.    A gdy zaniesie kozieł wszytkie nieprawości ich do ziemie pustej, a będzie puszczon na pustynią,    wróci się Aaron do przybytku świadectwa, a złożywszy szaty, w które pierwej był obleczony, gdy wchodził do świątnice, i tam je zostawiwszy,    omyje ciało swe na miejscu świętym i oblecze się w szaty swe. I potym, gdy wyszedszy ofiaruje całopalenie swoje i pospólstwa, będzie się modlił tak za się, jako i za lud,    a łój, który jest ofiarowany za grzechy, spali na ołtarzu.    On zaś, który wypuści kozła wypuszczalnego, omyje szaty swe i ciało wodą i tak wnidzie do obozu.    A cielca i kozła, które za grzech były ofiarowane i których krew wniesiona jest do świątnice, aby się wykonało oczyścienie, wyniosą precz za obóz, i spalą ogniem: tak skóry jako mięso ich i gnój ich.    A kto by kolwiek je spalił, wymyje szaty swe i ciało wodą i tak wnidzie do obozu.    I będzie wam to za ustawę wieczną: Miesiąca siódmego, dziesiątego dnia miesiąca, trapić będziecie dusze wasze i żadnej roboty czynić nie będziecie, bądź obywatel, bądź przychodzień, który gościem jest między wami.    Tego dnia będzie oczyścienie wasze i ochędożenie od wszystkich grzechów waszych: przed JAHWE będziecie oczyścieni.    Bo szabbat odpoczynienia jest; i trapić będziecie dusze wasze - ustawą wieczną.    A oczyściać będzie kapłan, który jest pomazany i którego ręce są poświęcone, aby kapłański urząd sprawował miasto ojca swego: a oblecze się w szatę lnianą i w odzienie święte    i oczyści świątnicę, i przybytek świadectwa, i ołtarz, kapłany też i wszytek lud.    I będzie wam to za ustawę wieczną, abyście się modlili za syny Izraelowe i za wszytkie grzechy ich raz w rok. Uczynił tedy Mojżesz, jako mu JAHWE był przykazał. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible