Biblia Jakuba Wujka*

Księga Ezechiela

Rozdział 17

  I zstało się słowo PANskie do mnie, mówiąc:    Synu człowieczy, zadaj gadkę a powiedz przypowieść do domu Izrael.    I rzeczesz: To mówi JAHWE Bóg: Orzeł wielki z wielkimi skrzydłami, z długim powłokiem członków, pełen pierza i pstrocin, przyleciał na Liban i wziął drżeń cedru.    Wierzch gałęzi jego ułamał i przeniósł ji do ziemie Chananejskiej, w mieście kupieckim położył ji.    I wziął nasienia ziemie, i włożył je w ziemię za nasienie, aby umocnił korzenie nad wodami wielkimi, na wierzchu położył je.    A gdy się puściło, urosło w winnicę szeroką niskiego wzrostu, a gałęzi jej patrzyły na nię, a korzenie jej pod nią były. Zstała się tedy winnica i wyrosła w gałęzie, i wypuściła latorośli.    I był drugi orzeł wielki, z wielkimi skrzydłami i z wielą pierza. A oto winnica ta jakoby puściła korzenie swe kniemu, latorośli swe ściągnęła do niego, aby ją polewał z bruzd płodu swego.    Na ziemi dobrej nad wodami wielkimi nasadzona jest, aby czyniła gałęzie i rodziła owoc; aby była winnicą wielką.    Mów: To mówi JAHWE Bóg: A więc się jej powiedzie? Izali korzenia jej nie wyrwie, a owocu jej nie oberwie i posuszy wszytkie latorośli urodzaju jej, i uschnie? A nie ramieniem wielkim ani ludem obfitym, aby ją wytargał z korzeniem.    Oto jest wsadzona: a więc się jej powiedzie? Izali, skoro się jej dotknie wiatr palący, nie uschnie i na bruzdach wschodzenia swego uschnie?    I zstało się słowo PAńskie do mnie, mówiąc:    Mów do domu draźniącego: Nie wiecie, co się to znaczy? Mów: Oto idzie król Babiloński do Jeruzalem i weźmie króla i książęta jego, i zawiedzie je do siebie do Babilonu.    I weźmie z nasienia królestwa, i postanowi z nim przymierze, i weźmie od niego przysięgę, lecz i mocne ziemie zabierze,    aby było królestwo niskie i nie podnosiło się, ale żeby strzegło przymierza jego i zachowało je.    Który odstąpiwszy od niego, posłał posły do Egiptu, aby mu dał koni i ludu wiele. A więc się mu powiedzie abo dojdzie wybawienia, który to uczynił? A kto zrzuca przymierze, izali ujdzie?    Żywę ja! mówi JAHWE Bóg, że na miejscu króla, który go królem uczynił, którego złamał przysięgę i zrzucił przymierze, które miał z nim, w pośrzodku Babilonu umrze.    A nie z wielkim wojskiem ani z wielkim ludem zwiedzie z nim Farao bitwę: w usypaniu groble i w zbudowaniu wałów, aby pobił wiele dusz.    Bo wzgardził był przysięgę, aby zrzucił przymierze: a oto dał rękę swoję. A gdy to wszytko uczyni, nie wybiega się.    Przetoż to mówi JAHWE Bóg: Żywę ja! że przysięgę, którą wzgardził, i przymierze, które przestąpił, włożę na głowę jego.    I zarzucę nań sieć moję, i pojman będzie niewodem moim, i przywiodę go do Babilonu, a tam go sądzić będę z przestępstwa, którym mię wzgardził.    A wszyscy zbiegowie jego, ze wszemi hufami jego od miecza polegą, a pozostali na każdy wiatr rozproszeni będą: i poznacie, że ja, JAHWE, mówiłem.    To mówi JAHWE Bóg: I wezmę ja ze drzenia cedru wysokiego i położę. Z wierzchu gałązek jego młodą ułamię i wsadzę na górze wysokiej i wyniesionej.    Na górze wysokiej Izraelskiej wszczepię ją i wyniknie w gałązki a uczyni owoc i będzie cedrem wielkim, i będą mieszkać pod nim wszytko ptastwo i wszelkie, co lata, pod cieniem gałęzi jego gnieździć się będzie.    I wiedzieć będą wszytkie drzewa pola, że ja, JAHWE, zniżyłem drzewo wysokie, a wywyższyłem drzewo niskie i ususzyłem drzewo zielone, a drzewo suche uczyniłem, że puściło gałęzie. Ja, JAHWE, rzekłem i uczynił. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible