Literacki Katolicki

Biblia Jakuba Wujka 1599, 1923

Księga Daniela

Autor:
Daniel (Dn 7:1-12:13) oraz ci, którzy spisali jego dzieje lub uporządkowali jego pisma (Dn 1:1-6:29; 7:1).
Czas:
(1) Opisywanych wydarzeń: 605-536 r. p. Chr.; (2) fragmenty pisane przez Daniela pochodzą z jego czasów, te zaś, które mówią o nim lub porządkują jego pisma, są sprawą późniejszych czasów
Miejsce:
Babilon i Medo-Persja.
Cel:
Zaznaczenie panowania Boga nad biegiem historii.
Temat:
Bóg Panem historii (2:21; 4:34-37).


* Opis księgi pochodzi z Przekładu Dosłownego Pisma Świetego Starego i Nowego Przymierza EIB.

Rozdział 1

 Roku trzeciego królestwa Joakima, króla Judzkiego, przyszedł Nabuchodonozor, król Babiloński, do Jeruzalem i obległ je.  I dał Pan w ręce jego Joakima, króla Judzkiego, i część naczynia domu Bożego, i zawiózł je do ziemie Sennaar, do domu Boga swego, i wniósł naczynie do domu skarbu Boga swego.  I rzekł król Asfenezowi, przełożonemu trzebieńców, aby wwiódł z synów Izraelowych a z nasienia królewskiego i Pańskiego  pacholęta, w których by nie było żadnej zmazy, pięknych urodą i wyćwiczone we wszelakiej mądrości, ostrożne w umiejętności i uczone w nauce, a którzy by mogli stać w pałacu królewskim, aby ich uczył pisma i języka Chaldejskiego.  I postanowił im król obrok na każdy dzień z potraw swoich i z wina, z którego sam pił, aby wychowani przez trzy lata, potym stali przed obliczem królewskim.  Byli tedy między nimi z synów Judzkich, Daniel, Ananiasz, Misael i Azariasz.  I dał im Przełożony trzebieńców imiona: Danielowi, Baltazar, Ananiaszowi, Sydrach, Misaelowi, Misach, a Azariaszowi, Abdenago.  Lecz Daniel postanowił w sercu swoim, żeby się nie mazał z stołu królewskiego ani winem picia jego, i prosił Przełożonego rzezańców, żeby się nie zmazał.  I dał Bóg Danielowi łaskę i miłosierdzie przed obliczem Przełożonego rzezańców.  I rzekł Przełożony rzezańców do Daniela: Boję się ja Pana mego, króla, który wam postanowił jedło i picie; który jeśli ujźrzy twarzy wasze chudsze niż innych młodzieńców rówienników waszych, potępicie głowę moję królowi.  I rzekł Daniel do Malasara, którego był postanowił Przełożony rzezańców nad Danielem, Ananiaszem, Misaelem i Azariaszem:  Doświadcz nas, proszę cię, sług twoich, przez dziesięć dni, a niech nam dawają jarzyny ku jedzeniu a wodę ku piciu,  a przypatruj się twarzom naszym i twarzam pacholąt, które jedzą potrawy królewskie: a jako ujźrzysz, uczynisz z sługami twymi.  Który, usłyszawszy mowę takową, doświadczał ich przez dziesięć dni.  A po dziesiąci dni pokazały się twarzy ich lepsze i cielistsze niżli wszech pacholąt, które jadły potrawy królewskie.  Tedy Malasar brał potrawy i wino napoju ich, a dawał im jarzyn.  A tym pocholętom dał Bóg umiejętność i naukę we wszelakich księgach i w mądrości, a Danielowi dał wyrozumienie wszelakiego widzenia i snów.  A tak, gdy się wypełniły dni, po których był król rzekł, aby je wprowadzono, przywiódł je przełożony rzezańców przed oczy Nabuchodonozora.  A gdy z nimi król rozmawiał, nie naleźli się tacy ze wszytkich jako Daniel, Ananiasz, Misael i Azariasz: i stawali przed królem.  A wszelkie słowo w mądrości i w rozumie, którego pytał się król u nich, nalazł w nich dziesięciorako nad wszytkie wieszczki i czarnoksiężniki, którzy byli we wszytkim królestwie jego.  I był Daniel aż do pierwszego roku Cyrusa króla.
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible - www.ph4.org