Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

Biblia Jakuba Wujka*

Księga Daniela

Rozdział 4

  Ja, Nabuchodonozor, byłem spokojnym w domu moim i kwitnący na pałacu moim:    widziałem sen, który mię przestraszył, i myśli moje na łożu moim, i widzenia głowy mojej strwożyły mię.    I przez mię wydan jest wyrok, żeby przywiedziono przed oczy moje wszytkie mędrce Babilońskie, ażeby mi wykład snu oznajmili.    Tedy przychodzili wieszczkowie, czarnoksiężnicy, Chaldejczycy i praktykarze, i powiedziałem sen przed nimi, a wykładu jego nie pokazali mi.    Aż towarzysz Daniel wszedł przed oczy moje, któremu imię Baltazar wedle imienia boga mego; który ma ducha bogów świętych sam w sobie. I powiedziałem przed nim sen.    Baltazarze, przedniejszy z wieszczków, gdyż ja wiem, iż ducha bogów świętych masz w sobie, a wszelka tajemnica nie jest tobie niepodobna: widzenia snów moich, którem widział, i wykład ich powiedz.    Widzenie głowy mojej na łożu moim: Widziałem, ano drzewo na śrzód ziemie, a wysokość jego zbytnia.    Wielkie drzewo i mocne, a wysokość jego dosiągająca nieba, widzenie jego było aż do granic wszytkiej ziemie.    Liście jego barzo piękne, a owoc jego zbytni, i pokarm wszytkich na nim: pod nim mieszkały źwierzęta i bestyje, na gałęziu jego mieszkali ptacy powietrzni, a z niego jadło każde ciało.    Widziałem w widzeniu głowy mojej na pościeli mojej, a oto Czujący i Święty z nieba zstąpił.    Wołał mocno i tak mówił: Porąbcie drzewo a obetnicie gałęzie jego, otrzęście liście jego a rozproszcie owoce jego: niech ucieką bestyje, które pod nim są, i ptacy z gałęzia jego.    Wszakże jednak pnia korzenia jego w ziemi zaniechajcie, a niech będzie związany łańcuchem żelaznym i miedzianym na trawach, które na polach są, a rossą niebieską niech będzie skropiony, a z źwierzęty część jego w trawie ziemnej.    Serce jego od człowieczego niech się zmieni, a serce źwierzęce niech mu będzie dane, a niech siedm czasów odmieni się nad nim.    W wyroku czujących postanowiono jest, a mowa świętych i żądanie, aż poznają żywiący, iż Nawyższy panuje w królestwie ludzi, a komukolwiek zechce, da je, a napodlejszego człowieka stanowi nad nim.    Ten sen widziałem ja, król Nabuchodonozor, a tak ty, Baltazarze, powiedz co rychlej wykład, bo wszyscy mędrcy królestwa mego nie mogą mi wykładu powiedzieć: ale ty możesz, bo duch bogów świętych jest w tobie.    Tedy Daniel, którego imię Baltazar, począł sam w sobie milcząc myślić jakoby przez jednę godzinę i myśli jego trwożyły go. A odpowiadając król, rzekł: Baltazarze, sen i wykład jego niech cię nie trwoży. Odpowiedział Baltazar i rzekł: Panie mój, sen tym, którzy cię nienawidzą, a wykład jego nieprzyjaciołom twoim niech będzie.    Drzewo, któreś widział wysokie i mocne, którego wysokość sięga aż do nieba, a widzenie jego po wszej ziemi,    a gałęzie jego barzo piękne i owoc jego zbytni, a pokarm wszytkich na nim, pod nim mieszkające bestyje polne, a na gałęziach jego przebywający ptacy powietrzni:    tyś jest, królu, któryś się rozwielmożył i rozmógł, a wielmożność twoja urosła i dosięgła aż do nieba, a władza twoja do granic wszytkiej ziemie.    A iż widział król czującego i świętego zstępującego z nieba i mówiącego: Porąbcie drzewo a skażcie je, wszakoż pnia korzenia jego w ziemi zaniechajcie, a niech będzie związany żelazem i miedzią na trawie w polu, a rossą niebieską niech będzie kropiony, a z źwierzęty niech będzie pokarm jego, aż siedm czasów przemieni się nad nim, -    ten jest wykład wyroku Nawyższego, który przyszedł na pana mego, króla.    Wyrzucą cię od ludzi, a z bydłem i z bestyjami, i z zwierzem będzie mieszkanie twoje i trawę jako wół jeść będziesz, a rosą niebieską kropion będziesz. Siedm też czasów odmienią się nad tobą, aż doznasz, że Nawyższy panuje nad królestwem ludzi, a komukolwiek zechce, dawa je.    A iż rozkazał, aby zostawiono pień korzenia jego, to jest drzewa: królestwo twoje zostanie się tobie, gdy poznasz, że władza jest niebieska.    Przeto królu, niech ci się podoba rada moja, a grzechy twoje jałmużnami odkupuj, a nieprawości twe miłosierdziem nad ubogimi: podobno odpuści grzechy twoje.    Wszytko to przyszło na Nabuchodonozora króla.    Po skończeniu dwunaściu miesięcy przechodził się na pałacu Babilońskim,    i odpowiedział król, i rzekł: Izali nie to jest Babilon wielki, którym ja zbudował na dom królestwa w sile mocej mojej i w sławie ozdoby mojej?    A gdy jeszcze mowa była w uściech królewskich, głos spadł z nieba: Tobie mówią, Nabuchodonozorze królu: królestwo twe odejdzie od ciebie    i od ludzi wyrzucą cię, a z bydłem i z źwierzęty będzie mieszkanie twoje, trawę jako wół jeść będziesz, a siedm czasów odmienią się nad tobą, aż doznasz, że Nawyższy panuje w królestwie człowieczym, a komukolwiek zechce, dawa je.    Tejże godziny wypełniła się mowa nad Nabuchodonozorem i od ludzi wyrzucony jest, i trawę jadł jako wół, i rossą niebieską ciało jego zmoczone jest, aż włosy jego na kształt orłów urosły, a paznokcie jego jako ptaków.    A tak po skończeniu dni, ja, Nabuchodonozor, podniosłem w niebo oczy moje, a rozum mój był mi przywrócon i błogosławiłem Nawyższego, a żywiącego na wieki chwaliłem i sławiłem, bo władza jego władza wieczna, a królestwo jego na naród i naród.    I wszyscy obywatele ziemscy u niego za nic są poczytani: bo według wolej swej czyni tak z wojskiem niebieskim, jako i z obywatelmi ziemskimi, a nie masz, kto by się sprzeciwił ręce jego a mówił mu: Przecześ uczynił?    Tegoż czasu smysł mój wrócił się do mnie i przyszedłem do czci i ozdoby królestwa mego, i osoba moja wróciła się na mię, a panowie moi i urzędnicy moi szukali mię i przywróconem jest na królestwo moje, i wielmożność większa mi była przydana.    A tak teraz ja, Nabuchodonozor, chwalę i wielbię, i wysławiam króla niebieskiego, bo wszytkie sprawy jego prawdziwe, a drogi jego sądy, i chodzące w pysze uniżyć może.    - - -    - - -    - - - 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible