Biblia Jakuba Wujka*

Księga Daniela

Rozdział 7

  Roku pierwszego Baltazara, króla Babilońskiego, Daniel widział sen, a widzenie głowy jego na łożu jego, i opisując sen, krótką mową zamknął, a krótko dotykając, rzekł:    Widziałem w widzeniu moim w nocy, ano czterzy wiatry niebieskie potykały się na morzu wielkim.    A cztery bestyje wielkie występowały z morza różne od siebie.    Pierwsza jako lwica, a miała skrzydła orle. Patrzyłem aż wyrwane są skrzydła jej i zdjęta jest z ziemie, a na nogi stanęła jako człowiek i dano jej serce człowiecze.    A oto bestia druga podobna niedźwiedziowi stanęła na stronie, a trzy rzędy były w gębie jej i między zębami jej i tak jej mówiono: Wstań, jedz mięsa barzo wiele.    Po tymem patrzał, a ono druga jako ryś, a miała skrzydła jako ptak cztery na sobie, a cztery głowy były u bestyjej, a władzą jej dano.    Potym patrzałem w widzeniu nocnym, ano bestyja czwarta straszna i dziwna, a barzo mocna, zęby żelazne miała wielkie, jedząc i krusząc, a ostatek nogami swemi depcąc. A była różna od innych bestyj, którem przed nią widział, i miała dziesięć rogów.    Przypatrowałem się rogom, a oto róg inszy, mały, wyrósł z pośrzodku ich, a trzy z rogów pierwszych wyłomione są od oblicza jego: a oto oczy, jako oczy człowiecze, były w onym rogu, i usta mówiące zbytnie wielkie rzeczy.    Przypatrowałem się, aż postanowiono stołki, a starowieczny usiadł: szata jego biała jako śnieg, a włosy głowy jego jako wełna czysta, stolica jego płomienie ogniste, koła jej ogień rozpalony.    Rzeka ognista a bystra, wychodziła od oblicza jego; tysiąc tysięcy służyło mu, a po dziesięć tysięcykroć sto tysięcy stało przy nim: zasiadł sąd i księgi otworzono.    Patrzyłem dla głosu mów wielkich, które on róg mówił, i widziałem, że była zabita bestia i zginęło ciało jej, i dano je na spalenie ogniem.    Inszych też bestyj władzę odjęto i zamierzono im czasy żywota aż do czasu i czasu.    Patrzyłem tedy w widzeniu nocnym, a oto z obłoki niebieskimi jako syn człowieczy przychodził i aż do starowiecznego przyszedł, i stawili go przed oblicze jego.    I dał mu władzą i cześć, i królestwo, i wszyscy narodowie, pokolenia i języki służyć mu będą. Władza jego, władza wieczna, która nie będzie odjęta, a królestwo jego, które się nie skazi.    Zlękł się duch mój. Ja, Daniel, byłem przestraszony temi rzeczami, a widzenia głowy mojej strwożyły mię.    Przystąpiłem do jednego z stojących i pytałem się u niego prawdy o tym wszytkim. Który mi powiedział wykład mów i nauczył mię:    Te cztery bestyje wielkie są cztery królestwa, które powstaną z ziemie.    A przyjmą królestwo świętego Boga Nawyższego i odzierżą królestwo aż na wieki i na wiek wieków.    Potym chciałem się pilnie wywiedzieć o bestyjej czwartej, która była barzo różna od wszytkich i nazbyt straszna: zęby i paznokcie jej żelazne; jadła i kruszyła, a ostatek nogami swemi deptała.    I o dziesiąci rogach, które miała na głowie, i o drugim, który był urósł, przed którym upadły trzy rogi; i o onym rogu, który miał oczy i usta mówiące wielkie rzeczy, a był więtszy nad inne.    Patrzyłem, ano on róg walczył przeciw świętym i przemagał je,    aż przyszedł starowieczny i dał sąd świętym Wysokiego, i czas przyszedł, i święci odzierżeli królestwo.    I tak rzekł: Bestia czwarta, królestwo czwarte będzie na ziemi, które będzie więtsze niż wszytkie królestwa i pożrze wszytkę ziemię, i podepce, i zetrze ją.    A dziesięć rogów tego królestwa, dziesięć królów będzie, a drugi powstanie po nich, a on będzie mocniejszy nad pierwsze i trzech królów zniży.    A będzie mówił mowy przeciw Wysokiemu i święte Nawyższego skruszy; i będzie się mu zdało, że może odmienić czasy i prawa, a będą podani w ręce jego aż do czasu i czasów i pół czasu.    I zasiędzie sąd, aby była odjęta moc i był zstart, i zginął aż do końca.    A królestwo i władzą i wielkość królestwa, która jest pod wszystkim niebem, żeby dano ludowi świętych Nawyższego, którego królestwo, królestwo wieczne jest, a wszyscy królowie będą mu służyć i słuchać go.    Póty koniec słowa. Ja, Daniel, wielcem się myślami memi trwożył i oblicze moje zmieniło się na mnie: a słowo zachowałem w sercu moim. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible