1. Słowo PANSkie, które stało się do Ozee, syna Beeri, za dni Ozjasza, Joatana, Achaza, Ezechiasza, królów Judzkich, a za dni Jeroboama, syna Joas, króla Izrael.  2. Początek mówienia PAnu w Ozee. I rzekł JAHWE do Ozee: Idź, pojmi sobie żonę wszetecznicę a spłódź sobie syny wszeteczne, bo cudzołożąc cudzołożyć będzie ziemia od JAHWE.  3. I szedł a pojął Gomer, córkę Debelaim. I poczęła, i porodziła mu syna.  4. I rzekł JAHWE do niego: Nazów imię jego Jezrahel, bo jeszcze mało, a nawiedzę krew Jezrahel nad domem Jehu i uczynię, że ustanie królestwo domu Izraelskiego,  5. A dnia onego złamię łuk Izraelów w dolinie Jezrahel.  6. A poczęła jeszcze i porodziła córkę. I rzekł mu: Nazów imię jej: Bez miłosierdzia. Bo nie przydam więcej smiłować się nad domem Izraelskim; ale zapomnieniem zapomnię ich.  7. A nad domem Juda smiłuję się i zbawię ich w JAHWE Bogu ich, a nie zbawię ich przez łuk i przez miecz, i przez wojnę, i przez konie, i przez jezdne.  8. I ostawiła tę, która była Bez miłosierdzia, i poczęła a porodziła syna.  9. I rzekł: Nazów imię jego: Nie lud mój, boście wy nie lud mój, i ja nie będę waszym.  10. I będzie liczba synów Izraelskich jako piasek morski który jest bez miary a policzon nie będzie.  11. A będzie na miejscu, gdzie im rzeką: Nie lud mój wy, rzeką im: Synowie Boga żywiącego.