Biblia Jakuba Wujka*

Księga Liczb
(Numeri, to jest czwarte)

Rozdział 11

  W tym czasie wszczęło się szemranie ludu, jakoby styskującego dla prace przeciw Panu*. Co usłyszawszy JAHWE, rozgniewał się. [komentarz AS: w tym miejscu Wujek nie dał dużymi literami JAHWE, choć w hebr. jest tetragram JHWH]    I zapaliwszy się na nie ogień PANSKI, pożarł ostatnią część obozu. A gdy wołał lud do Mojżesza, modlił się Mojżesz do JAHWE i zapadł ogień.    I nazwał imię onego miejsca Zapalenie: iż się przeciwko nim zapalił ogień PANSKI.    Lud bowiem pospolity, który był wyszedł z nimi, chciwością był zapalony, siedząc i płacząc, przyłączywszy k sobie syny Izraelowe, i mówił: Któż nam da mięsa do jedzenia?    Wspominamy na ryby, któreśmy jadali w Egipcie darmo; przychodzą na pamięć ogórki i malony, i łuczki, i cebule, i czosnki.    Dusza nasza schnie, ninacz inszego nie patrzą oczy nasze jedno na Man.    A było Man jako nasienie koriandrowe, barwy bdeliowej.    I obchodził lud, i zbierając ji mełł w żarnach abo tłukł w możdżerzu warząc w garncu i czyniąc z niego placki smaku jakoby chleba z oliwą.    A gdy padała w nocy na obóz rosa, spadało pospołu i Man.    Usłyszał tedy Mojżesz lud płaczący po domach swych, każdego we drzwiach namiotu swojego. I rozgniewała się zapalczywość PANSKA barzo, ale i Mojżeszowi zdała się rzecz nieznośna.    I rzekł do JAHWE: Czemuś udręczył sługę twego? Przecz nie najduję łaski przed tobą? A czemuś włożył ciężar wszystkiego ludu tego na mię?    Izalim ja począł to wszystko mnóstwo, abom je urodził, żebyś mi rzekł: Nieś je na łonie twoim, jako zwykła nosić mamka dzieciątko, i zanieś do ziemie, którąś przysiągł ojcom ich?    Skądże ja mam wziąć mięso, abych dał tak wielkiemu mnóstwu? Płaczą na mię, mówiąc: Daj nam mięsa, abyśmy jedli.    Nie mogę sam zdzierżeć wszystkiego ludu tego, bo mi ciężki jest.    A jeśli się tobie inaczej zda, proszę, abyś mię zabił, a niechaj najdę łaskę w oczach twoich, abych nie cierpiał tak wiele złego.    I rzekł JAHWE do Mojżesza: Zbierz mi siedmdziesiąt mężów z starszych Izraelowych, które ty znasz, że są starszymi ludu i mistrzami. I przywiedziesz je do drzwi przybytku przymierza, i każesz im tam stać z sobą,    żebym zstąpił i mówił do ciebie i odejmę z ducha twego i dam im, aby dźwigali z tobą brzemię tego ludu, a nie ty sam był obciążon.    A do ludu rzeczesz: Poświęćcie się! Jutro będziecie jeść mięso. Bom ja słyszał was, mówiąc: Kto nam da potrawy mięsa? Dobrze nam było w Egipcie. Żeby wam dał JAHWE mięsa i żebyście jedli    nie przez jeden dzień ani dwa abo pięć, abo dziesięć, ani też dwadzieścia,    ale przez miesiąc dni, aż polezie przez nozdrze wasze i obróci się w brzydliwość: dlatego żeście odpędzili JAHWE, który jest w pośrzodku was, i płakaliście przed nim, mówiąc: Przecześmy wyszli z Egiptu?    I rzekł Mojżesz: Sześć set tysięcy pieszych jest ludu tego, a ty mówisz: Dam im jeść mięsa przez cały miesiąc?    Izali owiec i wołów mnóstwa nabiją, żeby im dostało ku jedzeniu? Abo się wszytkie ryby morskie na kupę zbiorą, aby je nasyciły?    Któremu odpowiedział JAHWE: Azaż ręka PANSKA jest niemocna? Już teraz ujźrzysz, jeśli się moja mowa skutkiem wypełni.    Przyszedł tedy Mojżesz i powiedział ludowi słowa PANSKIE, zebrawszy siedmdziesiąt mężów z starców Izraelskich, które postawił około przybytku.    I zstąpił JAHWE przez obłok, i mówił do niego odejmując z ducha, który był w Mojżeszu, i dając siedmidziesiąt mężom. A gdy duch odpoczynął na nich, prorokowali, ani potym przestali.    A w obozie zostali byli dwa mężowie, z których jednego zwano Eldad, a drugiego Medad, na których duch odpoczynął, bo i oni byli popisani, i nie wyszli byli do przybytku.    A gdy prorokowali w obozie, przybieżało pacholę i dało znać Mojżeszowi, rzekąc: Eldad i Medad prorokują w obozie.    Wnet Jozue, syn Nun, sługa Mojżeszów i wybrany z wielu, rzekł: Panie mój, Mojżeszu, zabroń im!    A on: Co im zajrzysz dla mnie? Kto by dał, aby wszytek lud prorokował a żeby im dał JAHWE ducha swego?    I wrócił się Mojżesz i starszy Izraelscy do obozu.    A wiatr wyszedszy od JAHWE, porwawszy zza morza przepiórki, przyniósł i spuścił na obóz drogą, ile jednego dnia ujść może, ze wszytkich stron obozu wkoło; i latały po powietrzu na dwa łokcia wzwyż nad ziemią.    Wstawszy tedy lud, przez wszytek on dzień i noc, i drugiego dnia, nazbierali przepiórek, kto mało, dziesięć korcy; i suszyli je około obozu.    Jeszcze mięso było w zębiech ich, ani był ustał takowy pokarm, a oto zapalczywość PANSKA wzruszywszy się na lud, uderzyła ji plagą zbytnie wielką.    I nazwano ono miejsce Groby pożądania: bo tam pogrzebli lud, który pożądał.    A ruszywszy się z Grobów pożądania przyszli do Haserot i mieszkali tam. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible