Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36

Biblia Jakuba Wujka*

Księga Liczb
(Numeri, to jest czwarte)

Rozdział 21

  Co gdy usłyszał Chananejczyk, król Arad, który mieszkał na południe, to jest, że przyciągnął Izrael drogą szpiegów, walczył przeciw jemu, a zostawszy zwyciężcą, pobrał z niego korzyści.    Lecz Izrael ślubem się JAHWE obowięzując, rzekł: Jeśli podasz ten lud w rękę moję, zgładzę miasta jego.    I wysłuchał JAHWE prośbę Izraela, i podał Chananejczyka, którego on wybił, wywróciwszy miasta jego. I nazwał imię miejsca onego Horma, to jest przeklęctwo.    I ruszyli się z góry Hor drogą, która wiedzie do morza czerwonego, aby obeszli ziemię Edom. I począł sobie tesknić lud w drodze i w pracej.    I mówiąc przeciw Bogu i Mojżeszowi, rzekł: Czemuś nas wywiódł z Egiptu, abyśmy pomarli na pustyni? Nie masz chleba, nie masz wody: dusza nasza już się brzydzi tym barzo lekkim pokarmem.    Przetoż JAHWE przepuścił na lud węże ogniste, za których ranami i śmierciami barzo wielu    przyszli do Mojżesza i rzekli: Zgrzeszyliśmy, żechmy mówili przeciw JAHWE i tobie. Proś, aby oddalił od nas węże. I modlił się Mojżesz za ludem.    I rzekł JAHWE do niego: Uczyń węża miedzianego a wystaw go na znak: który ukąszony wejźrzy nań, żyw będzie.    Uczynił tedy Mojżesz WĘŻA MIEDZIANEGO i wystawił go na znak: na którego gdy ukąszeni patrzyli, byli uzdrowieni.    I ruszywszy się synowie Izraelowi obozem stanęli w Obot.    Skąd wyciągnąwszy rozbili namioty w Jeabarim na puszczy, która patrzy ku Moab przeciwko wschodniej stronie.    A stamtąd się ruszywszy przyszli do strumienia Zared.    Który puściwszy, obozem stanęli przeciw Arnon, które jest na puszczy a wysadza się na granicach Amorejczyka, bo Arnon jest granicą Moabską, dzieląc Moabity od Amorejczyków.    Skąd mówią w księgach wojen PANSKICH: Jako uczynił na morzu czerwonym, tak uczyni na potocech Arnońskich.    Skały potoków nachyliły się, aby odpoczynęły w Ar i usiadły na granicach Moabskich.    A z tego miejsca okazała się studnia, o której JAHWE mówił do Mojżesza: Zgromadź lud a dam im wody.    Tedy śpiewał Izrael tę pieśń: Wystąp, studnio! Śpiewali:    Studnia, którą wykopały książęta i zgotowali hetmanowie ludu w zakonodawcy i w laskach swoich. Z pustynie do Matany.    Z Matany do Nahaliel, z Nahaliel do Bamot.    Z Bamot, dolina jest w krainie Moab na wierzchu Fasga, która patrzy przeciw puszczy.    I posłał Izrael posły do Sehona, króla Amorejskiego, mówiąc:    Proszę, aby mi wolno było przejść przez ziemię twoję: nie zstąpiemy na pola i winnice, nie będziemy pić wody z studzien: drogą królewską pójdziemy, aż przejdziemy granice twoje.    Który nie chciał dozwolić, aby przeszedł Izrael przez granice jego, i owszem, zebrawszy wojsko wyjachał przeciwko na puszczą i przyjachał do Jasa, i walczył przeciw jemu.    Od którego porażony jest paszczęką miecza i otrzymana jest ziemia jego od Arnon aż do Jebok i synów Ammon - bo mocną obroną były opatrzone granice Ammonitów.    Pobrał tedy Izrael wszytkie miasta jego i mieszkał w mieściech Amorejskich, to jest w Hesebon i we wsiach jego.    Miasto Hesebon było Sehona, króla Amorejskiego, który walczył przeciwko królowi Moab i wziął wszytkę ziemię, która pod jego władzą była aż po Arnon.    Przetoż mówią w przypowieści: Pódźcie do Hesebon, niech się zbuduje i wystawi miasto Sehon.    Ogień wyszedł z Hesebon, płomień z miasteczka Sehon i pożarł Ar Moabitów i obywatele wyżyn Arnon.    Biada tobie, Moab, zginąłeś, ludu Chamos. Podał syny jego na uciekanie, a córki w pojmanie królowi Amorejczyków, Sehon.    Jarzmo ich zaginęło od Hesebon aż do Dibon, spracowani przyszli do Nofe i aż do Medaba.    Mieszkał tedy Izrael w ziemi Amorejczyka.    I posłał Mojżesz, którzy by wyszpiegowali Jazer, którego wioski pobrali i posiedli obywatele.    I obrócili się, i szli drogą Basan, i zastąpił im Og, król Basan, ze wszytkim ludem swym, chcąc dać bitwę w Edrai.    I rzekł JAHWE do Mojżesza: Nie bój się go, bom go dał w rękę twoję, i wszytek lud, i ziemię jego, i uczynisz mu tak, jakoś uczynił Sehonowi, królowi Amorejczyków, obywatelowi Hesebon.    Porazili tedy i tego z synmi jego, i wszytek lud jego, aż do szczątku, i posiedli ziemię jego. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible