Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16

Biblia Jakuba Wujka*

Ewangelia Marka

Rozdział 9

  A po sześci dniach wziął Jezus Piotra i Jakuba, i Jana i wwiódł je na górę wysoką same osobno, i przemienił się przed nimi.    A szaty jego zstały się jasne i barzo białe jako śnieg, jakich nie może farbierz na ziemi białych uczynić.    I ukazał się Eliasz z Mojżeszem, i rozmawiali z Jezusem.    A odpowiedając Piotr, rzekł Jezusowi: Rabbi, dobrze nam tu być, i uczyńmy trzy przybytki, tobie jeden a Mojżeszowi jeden, a Eliaszowi jeden.    Abowiem nie wiedział, co mówił, bo przestraszeni bojaźnią byli.    I zstał się obłok, który je zasłonił, i przyszedł z obłoku głos, mówiąc: Ten jest Syn mój namilszy, słuchajcie go.    A wnet obejźrzawszy się, żadnego więcej nie widzieli, jedno tylko Jezusa z sobą.    A gdy zstępowali z góry, rozkazał im, aby nikomu nie powiedali, co widzieli, aż kiedy by syn człowieczy zmartwychwstał.    I zachowali słowo u siebie, pytając się między sobą, co by było: kiedy zmartwychwstanie.    I pytali go, mówiąc: Cóż tedy Faryzeuszowie i Doktorowie powiedają, iż pierwej potrzeba, aby przyszedł Eliasz?    Który, odpowiedając, rzekł im: Eliasz ci przyszedszy pierwej, naprawi wszytko; a jako jest napisano o Synu Człowieczym, aby wiele ucierpiał i wzgardzony był.    Ale wam powiedam, że przyszedł i Eliasz (i uczynili mu, cokolwiek chcieli), jako o nim jest napisano.    A gdy przyszedł do swych uczniów, ujźrzał wielką rzeszą około nich i Doktory gadające z nimi.    A wnet ujźrzawszy Jezusa, wszytek lud zdumiał się i polękali się, a przybieżawszy, witali go.    I pytał ich: O co się gadacie między sobą?    A odpowiedając jeden z rzeszej, rzekł: Nauczycielu, przywiodłem do ciebie syna mego, który ma ducha niemego.    Który gdzieżkolwiek go napadnie, tłucze go, i ślini się, i zgrzyta zębami a schnie. I mówiłem uczniom twoim, aby go wyrzucili, a nie mogli.    Który odpowiedając im rzeki: O narodzie niewierny, dokądże przy was będę? Dokądże was cierpieć będę? Przynieście go do mnie.    I przynieśli go. A gdy go ujźrzał, natychmiast go duch jął targać, a upadszy na ziemię przewracał się, śliniąc się.    I spytał ojca jego: Jako dawny czas jest, jako się, mu to przydarzyło? A on powiedział: Z dzieciństwa.    I często miotał go w ogień i w wodę, aby go stracił: ale możeszli co, ratuj nas, zlitowawszy się nad nami.    A Jezus rzekł mu: Jeśli wierzyć możesz, wszytko jest podobno wierzącemu.    A natychmiast zawoławszy ociec dziecięcia, ze łzami rzekł: Wierzę, Panie! Ratuj niedowiarstwa mego.    A widząc Jezus, iż się rzesza zbiegała, zagroził duchowi nieczystemu, mówiąc mu: Głuchy i niemy duchu, ja tobie rozkazuję, wynidź z niego a nie wchodź więcej weń.    A zawoławszy i barzo go stargawszy, wyszedł z niego, i zstał się jako umarły, tak że ich wiele mówiło, iż umarł.    A Jezus ująwszy rękę jego, podniósł go i wstał.    A gdy wszedł do domu, uczniowie jego pytali go osobno: Czemużeśmy go my wyrzucić nie mogli?    I rzekł im: Ten rodzaj żadnym sposobem wyniść nie może, jedno za modlitwą i postem.    I wyszedszy stamtąd, przeszli przez Galileą, a nie chciał, aby kto wiedział.    A nauczał ucznie swe i mówił im: Iż syn człowieczy będzie wydan w ręce ludzkie i zabiją go, a zabity wstanie dnia trzeciego.    Lecz oni słowa nie zrozumieli, a bali się go spytać.    I przyszli do Kafarnaum. Którzy, gdy w domu byli, pytał ich: Coście w drodze rozmawiali?    Lecz oni milczeli, abowiem w drodze z sobą rozmawiali, kto by z nich był więtszy.    A siedząc wezwał dwunaście i rzekł im: Jeśli kto chce być pierwszym, będzie ze wszech ostatecznym i sługą wszytkich.    I wziąwszy dzieciątko, postawił je w pośrzód ich, które gdy obłapił, rzekł im:    Któżkolwiek jedno z takowych dziateczek przyjmie w imię moje, mnie przyjmuje, a ktokolwiek mnie przyjmuje, nie mnie przyjmuje, ale tego, który mię posłał.    Odpowiedział mu Jan, mówiąc: Nauczycielu, widzieliśmy niektórego w imię twoje czarty wyrzucającego, który nie chodzi za nami, i zakazaliśmy mu.    A Jezus rzekł: Nie zakazujcie mu. Abowiem żaden nie jest, który by czynił cuda w imię moje, a mógłby prędko źle mówić o mnie.    Bo kto nie jest przeciwko wam, za wami jest.    Abowiem kto by kolwiek wam dał ku piciu kubek wody w imię moje, iżeście Chrystusowi, zaprawdę powiedam wam, nie utraci swej zapłaty.    A kto by kolwiek zgorszył jednego z tych maluczkich wierzących w mię, lepiej by mu, iżby był uwiązan młyński kamień około szyje jego i był wrzucon w morze.    A jeśliby ręka twa gorszyła cię, odetni ją: lepiej jest tobie wniść do żywota ułomnym, niż mając obie ręce, iść do piekła w ogień nieugaszony,    gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie.    A jeśli cię noga twoja gorszy, utni ją: lepiej jest tobie wniść chromym do żywota wiecznego, niż mając obie nodze, być wrzuconym do piekła ognia nieugaszonego,    gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie.    A jeśli cię oko twe gorszy, wyłup je: lepiej jest tobie wniść jednookim do królestwa Bożego, niżli mając obie oczy, wrzuconym być do piekła ognistego,    gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie.    Abowiem każdy ogniem będzie posolon, a kożda ofiara będzie solą osolona.    Dobrać jest sól, ale jeśli sól niesiona będzie, czymże ją osolicie? Miejcież w sobie sól, a pokój miejcie między sobą.    - - - 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible