Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Biblia Jakuba Wujka*

Ewangelia Łukasza

Rozdział 23

  A powstawszy wszytko ich mnóstwo, wiedli go do Piłata.    I poczęli nań skarżyć, mówiąc: Tegośmy naleźli podwracającego naród nasz i zakazującego dani dawać Cesarzowi, i mówiącego, że on jest Chrystusem królem.    I pytał go Piłat, mówiąc: Tyś jest król Żydowski? A on odpowiedziawszy, rzekł: Ty powiadasz.    A Piłat rzekł do przedniejszych kapłanów i do rzesze: Nic nie najduję winy w tym człowieku.    Lecz się oni silili, mówiąc: Wzrusza lud, ucząc po wszytkiej Żydowskiej ziemi, począwszy od Galilejej aż dotąd.    A Piłat usłyszawszy Galileą, pytał, jeśliby był człekiem Galilejskim.    A gdy się dowiedział, iż należał do władzej Herodowej, odesłał go do Heroda, który też w Jeruzalem był w one dni.    A Herod ujźrzawszy Jezusa, uradował się barzo. Bo go od dawnego czasu pragnął widzieć, dlatego iż wiele o nim słychał i spodziewał się, że miał widzieć jakie cudo od niego uczynione.    I pytał go wielą mów. A on mu nic nie odpowiadał.    Lecz przedniejszy kapłani i Doktorowie stali,. usilnie nań skarżąc.    A wzgardził im Herod z wojskiem swoim i naigrał obleczonego w szatę białą, i odesłał do Piłata.    I zstali się przyjacioły Herod i Piłat onego dnia, bo przedtym byli sobie nieprzyjacielmi.    A Piłat, zezwawszy przedniejszych kapłanów i przełożonych, i ludu,    rzekł do nich: Przywiedliście mi tego człowieka, jakoby lud odwodzącego. A oto ja, pytając przed wami, nie nalazłem w tym człowieku żadnej winy z tych, o których nań skargę kładziecie.    Ale ani Herod, bom was do niego odsyłał: a oto nie uczyniono mu nic godnego śmierci.    A przetoż skarawszy go, wypuszczę.    A potrzeba mu było wypuścić im jednego na święto.    I zawołała społem wszytka rzesza, mówiąc: Strać tego, a wypuść nam Barabasza.    Który był dla niejakiego rozruchu w mieście uczynionego i dla mężobójstwa posadzon do więzienia.    A znowu mówił Piłat do nich, chcąc wypuścić Jezusa.    Ale oni wołali, mówiąc: Ukrzyżuj, ukrzyżuj go!    A on po trzecie rzekł do nich: Cóż wżdy złego ten uczynił? Żadnejem przyczyny śmierci w nim nie nalazł: skarzę go tedy i wypuszczę.    A oni nalegali głosy wielkimi, żądając, aby był ukrzyżowan. I zmacniały się głosy ich.    A Piłat przysądził, aby się zstało żądanie ich.    I wypuścił im onego, który był dla mężobójstwa i rozruchu wrzucon do więzienia, o którego prosili, a Jezusa podał na wolą ich.    A gdy go wiedli, pojmali Szymona, niektórego Cyrenejczyka, ze wsi idącego, i włożyli nań krzyż, aby niósł za Jezusem.    I szła za nimi wielka rzesza ludu i niewiast, które płakały go i lamentowały.    A Jezus obróciwszy się do nich, rzekł: Córki Jerozolimskie, nie płaczcie nade mną, ale same nad sobą płaczcie i nad synami waszymi.    Abowiem ci oto przyjdą dni, w które będą mówić: Szczęśliwe niepłodne i żywoty, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły.    Tedy poczną mówić góram: Padnijcie na nas! a pagórkom: Przykryjcie nas.    Abowiem jeśli to na zielonym drzewie czynią, cóż na suchym będzie?    Wiedziono też z nim i drugich dwu złoczyńców, aby je stracono.    A gdy przyszli na miejsce, które zowią Trupiej głowy, tam go ukrzyżowali, i łotry, jednego po prawej, a drugiego po lewej stronie.    A Jezus mówił: Ojcze, odpuść im: boć nie wiedzą, co czynią. A rozdzieliwszy szaty jego, rzucili losy.    I stał lud patrzając, a naśmiewali się z niego przełożeni z nimi, mówiąc: Inne wybawiał, niechże się sam wybawi, jeśliż ten jest Chrystus Boży wybrany.    Nagrawali go też i żołnierze, przychodząc a ocet mu podając    i mówiąc: Jeśliś ty jest król Żydowski, wybawże się sam.    Był też nad nim napis, napisany Greckimi, Łacińskimi i Żydowskimi literami: TEN JEST KRÓL ŻYDOWSKI.    A jeden z tych, którzy wisieli, łotrów, bluźnił go, mówiąc: Jeśliś ty jest Chrystus, wybawże sam siebie i nas.    A odpowiedziawszy drugi, fukał go, mówiąc: Ani ty Boga się boisz, gdyżeś tejże skaźniej podległ?    A myć sprawiedliwie, bo godną zapłatę za uczynki odnosimy, lecz ten nic złego nie uczynił.    I mówił do Jezusa: Panie, pomni na mię, gdy przyjdziesz do królestwa twego.    A Jezus mu rzekł: Zaprawdę mówię tobie: dziś ze mną będziesz w raju.    A było jakoby o szóstej godzinie. I zstały się ciemności po wszytkiej ziemi aż do dziewiątej godziny.    I zaćmiło się słońce, a zasłona kościelna rozdarła się w poły.    A Jezus zawoławszy głosem wielkim, rzekł: Ojcze! W ręce twe polecam ducha mojego! A to rzekłszy, skonał.    A widząc rotmistrz, co się działo, chwalił Boga, mówiąc: Prawdziwie ten człowiek był sprawiedliwy.    I wszytka rzesza tych, którzy spólnie byli przy tym widoku i widzieli, co się działo, wracali się, bijąc piersi swoje.    A wszyscy jego znajomi z daleka stali, i niewiasty, które były za nim przyszły z Galilejej, na to patrząc.    A oto mąż imieniem Jozef, który był Senatorem, mąż dobry i sprawiedliwy,    (ten był nie zezwolił na radę i na uczynki ich), z Arymatyjej, miasta Żydowskiej ziemie, który też i sam oczekawał królestwa Bożego.    Ten przyszedł do Piłata i prosił o ciało Jezusowe.    I zjąwszy, uwinął w prześcieradło a położył go w grobie wykowanym, w którym jeszcze żaden nie był położon.    A był dzień Przygotowania i szabbat nastawał.    A przyszedszy niewiasty, które były z nim przyszły z Galilejej, widziały grób i jako było położono ciało jego.    A wróciwszy się, nagotowały wonnych rzeczy i maści, a w szabbat dały pokój wedle przykazania. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible