Literacki Katolicki

Biblia Jakuba Wujka*

Dzieje Apostolskie

Rozdział 13

  A byli w kościele, który był w Antiochijej, prorocy i Doktorowie, między którymi Barnabasz i Szymon, którego zwano Niger, i Lucjus Cyrenejczyk, i Manahen, który był społu wychowan z Herodem tetrarchą, i Szaweł.    A gdy oni ofiarę czynili Panu i pościli, rzekł Duch święty: Odłączcie mi Szawła i Barnabasza ku sprawie, do którejem ich wziął.    Tedy poszcząc i modląc się, i włożywszy na nie ręce, odprawili je.    A tak oni wysłani od Ducha Ś. odeszli do Seleucyjej, a stamtąd wodą się puścili do Cypru.    A gdy przyszli do Salaminy, opowiadali słowo Boże w bóżnicach Żydowskich. A mieli i Jana na posłudze.    A przeszedszy wszytkę wyspę aż do Pafu, naleźli niektórego męża czarnoksiężnika, fałesznego proroka, Żyda, któremu było imię Baresu,    który był przy staroście Sergiuszu Pawle, człowieku mądrym. Ten przyzwawszy Barnabasza i Szawła, żądał słuchać słowa Bożego.    Ale się im sprzeciwiał Elymas, czarnoksiężnik (abowiem się tak wykłada imię jego), starając się, jakoby odwrócił starostę od wiary.    Tedy Szaweł, który i Paweł, napełniony Ducha świętego, wejźrzawszy nań,    rzekł: O pełny wszelkiej zdrady i wszelkiej przewrotności, synu diabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Nie przestawasz wywracać prostych dróg Pańskich?    A oto teraz ręka Pańska nad tobą i będziesz ślepym, nie widząc słońca aż do czasu. A natychmiast padł nań mrok i ciemność, a chodząc wokoło szukał, kto by mu rękę podał.    Tedy starosta widząc, co się zstało, uwierzył, zdumiewając się nad nauką Pańską.    A puściwszy się wodą z Pafu Paweł i ci, co z nim byli, przyszli do Pergi Pamfilijej. A Jan, odszedszy od nich, wrócił się do Jeruzalem.    Ale oni przeszedszy Pergę, przyszli do Antiochijej Pizydejskiej, a wszedszy do bożnice w dzień sobotni, usiedli.    A po przeczytaniu zakonu i proroków posłali Arcybóżnicy do nich, mówiąc: Mężowie bracia, jeśli macie u siebie mowę napominania do ludu, mówcie.    A powstawszy Paweł i ręką milczenie uczyniwszy, rzekł: Mężowie Izraelscy i którzy się boicie Boga, słuchajcie!    Bóg ludu Izraelskiego obrał ojce nasze i wywyższył lud, gdy mieszkali w ziemi Egipskiej, i wywiódł je z niej wyniosłym ramieniem,    i przez czas czterdzieści lat znosił obyczaje ich na puszczy.    A wygładziwszy siedm narodów w ziemi Chananejskiej, losem im podzielił ziemię ich    jakoby po czterech set i piącidziesiąt lat, a potym dał Sędzie aż do Samuela proroka.    A od onego czasu prosili o króla i dał im Saula, syna Cis, męża z pokolenia Beniamin, lat czterdzieści.    I odjąwszy go, wzbudził im Dawida króla, któremu świadectwo wydawając, powiedział: Nalazłem Dawida, syna Jesse, męża wedle serca mego, który czynić będzie wszytkie woli moje.    Z tegoż nasienia Bóg według obietnice wywiódł Izraelowi zbawiciela, Jezusa,    gdy przed oblicznością przyszcia jego Jan opowiedał chrzest pokuty wszytkiemu ludowi Izraelskiemu.    A gdy Jan wypełnił bieg swój, mówił: Kim mię być mniemacie, nie jestem ja, ale oto idzie za mną, którego obuwia nóg nie jestem godzien rozwięzać.    Mężowie bracia, synowie narodu Abrahamowego i którzy między wami boją się Boga! Wam jest posłane słowo zbawienia tego.    Abowiem którzy mieszkali w Jeruzalem i książęta jego, nie znając tego i głosów prorockich, które przez każdy szabbat czytane bywają, osądziwszy, wypełnili,    a nie znalazszy w nim przyczyny żadnej śmierci, prosili Piłata, aby go zabili.    A gdy wykonali wszytko, co o nim napisano było, zjąwszy go z drzewa, włożyli go do grobu.    Lecz Bóg wzbudził go od umarłych dnia trzeciego. Który widziany był przez wiele dni od tych,    którzy z nim społu przyszli byli z Galilejej do Jeruzalem, którzy aż dotąd są świadkami jego do ludu.    I my opowiedamy wam tę obietnicę, która się ojcom zstała,    że ją Bóg wypełnił dziatkam naszym, wzbudziwszy Jezusa. Jako też jest napisano w Psalmie wtórym: Syn mój jesteś ty, jam cię dziś porodził.    A iż go wzbudził od umarłych, że się już nie ma wrócić do skażenia, tak powiedział: Żeć wam dam święte Dawidowe wierne.    Przeto i indziej powiada: Nie dasz świętemu twemu oglądać skażenia.    Abowiem Dawid, wieku swojego usłużywszy Bożej woli, zasnął i przyłączon jest do ojców swoich, i uznał skażenie.    Lecz którego Bóg wzbudził, nie widział skażenia.    Niech wam tedy będzie wiadomo, mężowie bracia, iż przez tego opowieda się wam odpuszczenie grzechów od wszytkiego, w czymeście nie mogli być przez zakon Mojżeszów usprawiedliwieni.    Przez tego wszelki, który wierzy, usprawiedliwion bywa.    A przetoż patrzcie, aby na was nie przyszło, co powiedziano w Prorocech:    Obaczcie wzgardziciele i dziwujcie się, a zgińcie. Bo ja sprawuję sprawę za dni waszych, sprawę, której nie uwierzycie, gdyby wam kto opowiadał.    A gdy oni wyszli, prosili, aby w drugi szabbat mówili do nich też słowa.    A gdy się rozeszło zgromadzenie, poszło wiele z Żydów i z nabożnych nowo nawróconych za Pawłem i Barnabaszem, którzy mówiąc, radzili im, aby trwali w łasce Bożej.    A w przyszły szabbat mało nie wszytko miasto zebrało się ku słuchaniu słowa Bożego.    Lecz Żydowie, widząc one rzesze, napełnieni są zazdrości i sprzeciwiali się temu, co Paweł powiedał, bluźniąc.    Tedy Paweł i Barnabasz bezpiecznie rzekli: Wam było naprzód trzeba opowiedać słowo Boże, ale ponieważ je odrzucacie, a osądzacie się niegodnymi być wiecznego żywota, oto obracamy się do poganów.    Abowiem nam tak rozkazał Pan: Postanowiłem cię za światło poganom, abyś był na zbawienie aż do kraju ziemie.    A poganie słysząc, uradowali się i wielbili słowo Pańskie. I uwierzyli, ile ich jedno było zrządzonych ku żywotowi wiecznemu.    I rozsiewało się słowo Pańskie po wszytkiej krainie.    Lecz Żydowie poduszczyli niewiasty nabożne i uczciwe, i przedniejsze miasta, i wzbudzili przeszladowanie na Pawła i Barnabasza, i wyrzucili je z granic swych.    A oni otrząsnąwszy proch nóg na nie, przyszli do Ikonium.    Uczniowie też napełniali się wesela i Ducha świętego. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible