Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28

Biblia Jakuba Wujka*

Dzieje Apostolskie

Rozdział 2

  A gdy się spełniały dni Pięćdziesiątnice, byli wszyscy wespółek na tymże miejscu.    I zstał się z prędka z nieba szum, jakoby przypadającego wiatru gwałtownego i napełnił wszytek dom, gdzie siedzieli.    I ukazały się im rozdzielone języki jakoby ognia, i usiadł na każdym z nich z osobna.    I napełnieni byli wszyscy Ducha świętego, i poczęli mówić rozmaitemi językami, jako im Duch święty wymawiać dawał.    A byli w Jeruzalem mieszkający Żydowie, mężowie nabożni ze wszego narodu, który jest pod niebem.    A gdy się zstał ten głos, zbieżało się mnóstwo i strwożyło się na myśli, że każdy słyszał je swym językiem mówiące.    A zdumiewali się wszyscy i dziwowali, mówiąc: Izali oto ci wszyscy, którzy mówią, nie są Galilejczycy?    A jakożeśmy słyszeli każdy z nas swój język, w którymechmy się urodzili?    Partowie i Medowie, i Elamitowie, i mieszkający w Mezopotamijej, w Żydowskiej ziemi i w Kapadocyjej, w Poncie i w Azyjej,    w Frygijej i w Pamfilijej, w Egipcie i w stronach Libijej, która jest podle Cyreny, i przychodniowie Rzymscy,    Żydowie też i nowo nawróceni, Kreteńczycy i Arabczycy, słyszeliśmy je mówiące języki naszemi wielmożne sprawy Boże.    I zdumiewali się wszyscy, i dziwowali, mówiąc jeden do drugiego: Cóż to ma być?    A drudzy, naśmiewając się, mówili: Że muszczu pełni są ci.    A stanąwszy Piotr z jedenaścią, podniósł głos swój i mówił im: Mężowie Żydowscy i wszyscy, którzy mieszkacie w Jeruzalem! Niech to wam jawno będzie a Przyjmicie do uszu słowa moje.    Abowiem nie są pijani ci, jako wy mniemacie, gdyż jest trzecia godzina na dzień.    Ale to jest, co rzeczono jest przez Proroka Joela:    I będzie w ostateczne dni (mówi Pan), wyleję z Ducha mego na wszelkie ciało, a prorokować będą synowie waszy i córki wasze, a młodzieńcy waszy widzenia będą widzieć, a starcom waszym sny się śnić będą.    A iście w one dni na sługi me i na służebnice moje wyleję z Ducha mego i będą prorokować.    I dam cuda na niebie wzgórę i znaki na ziemi nisko, krew i ogień, i kurzawę dymu.    Słońce się obróci w ciemności, a księżyc w krew, przedtym niż przyjdzie dzień Pański, wielki i jawny.    I będzie wszelki, który by kolwiek wzywał imienia Pańskiego, zbawion będzie.    Mężowie Izraelscy, słuchajcież słów tych: Jezusa Nazareńskiego, męża od Boga pochwalonego u was mocami i cudami, i znakami, które czynił Bóg przezeń między wami, jako i wy wiecie:    tego, naznaczoną radą i przejźrzeniem Bożym wydanego, przez ręce niezbożników umęczywszy, zatraciliście.    Którego Bóg wzbudził, rozwiązawszy boleści piekła: jakoż była rzecz niepodobna, aby od niego miał być on zatrzyman.    Abowiem Dawid o nim mówi: Upatrowałem zawżdy Pana przed sobą, bo mi jest po prawicy, abych nie był wzruszon.    Dlategoż się rozweseliło serce moje a rozradował się język mój, nadto i ciało moje odpoczynie w nadziei.    Abowiem nie zostawisz dusze mojej w piekle ani dasz świętemu twemu oglądać skażenia.    Oznajmiłeś mi drogi żywota i napełnisz mię radością z obliczem twoim.    Mężowie bracia! Niech się godzi bezpiecznie mówić do was o patriarsze Dawidzie, że umarł i pogrzebion jest, i grób jego jest u nas aż do dnia dzisiejszego.    Będąc tedy prorokiem i wiedząc, że mu Bóg przysięgą przysiągł, iż z owocu biodry jego miał siedzieć na stolicy jego,    przeglądając, powiedział o zmartwychwstaniu Chrystusowym, iż ani zostawion jest w piekle, ani ciało jego ujźrzało zepsowania.    Tego Jezusa wzbudził Bóg, czego my wszyscy jesteśmy świadkowie.    Prawicą tedy Bożą podwyższony a obietnicę Ducha świętego wziąwszy od Ojca, wylał tego, którego wy widzicie i słyszycie.    Abowiem Dawid nie wstąpił do nieba, lecz sam powiada: Rzekł Pan Panu memu, siądź na prawicy mojej,    aż położę nieprzyjacioły twe podnóżkiem nóg twoich.    Niechaj tedy wie za pewne wszytek dom Izraelski, iż go i Panem, i Chrystusem uczynił Bóg, tego Jezusa, któregoście wy ukrzyżowali.    A usłyszawszy to, skruszeni są na sercu i rzekli do Piotra i do innych apostołów: Cóż mamy czynić, mężowie bracia?    A Piotr do nich: Pokutę czyńcie (prawi) a niech ochrzczon będzie każdy z was w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie dar Ducha świętego.    Abowiem wam jest obietnica i dziatkom waszym, i wszytkim, którzy są daleko, którekolwiek przyzowie Pan Bóg nasz.    I wielą innych słów świadczył, i napominał ich, mówiąc: Wyzwólcie się od tego narodu przewrotnego.    Którzy tedy przyjęli mowę jego, ochrzczeni są. I przystało dnia onego jakoby trzy tysiące dusz.    I trwali w nauce apostolskiej i w uczestnictwie łamania chleba i w modlitwach.    I przychodziła na każdą duszę bojaźń. Wiele się też dziwów i znaków przez apostoły działo w Jeruzalem i była wielka bojaźń we wszytkich.    Wszyscy też, którzy wierzyli, byli pospołu i wszytko mieli spólne.    Osiadłości i majętności przedawali i podzielali imi wszytkie, jako każdemu było potrzeba.    Co dzień też trwając jednomyślnie w kościele a łamiąc chleb po domiech, pożywali pokarmu z radością i w prostocie serdecznej,    chwaląc Boga i mając łaskę u wszego ludu. A Pan co dzień przymnażał do kupy, którzy mieli być zbawieni. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible