Literacki Katolicki

Biblia Jakuba Wujka*

Dzieje Apostolskie

Rozdział 3

  A Piotr i Jan wstępowali do kościoła na godzinę modlitwy dziewiątą.    A niektóry mąż, który był chromy z żywota matki swej, był noszon: którego na każdy dzień kładziono u drzwi kościelnych, które zowią ozdobne, aby prosił jałmużny u tych, którzy do kościoła wchodzili.    Ten, ujźrzawszy Piotra i Jana poczynające wchodzić do kościoła, prosił, aby wziął jałmużnę.    A patrząc pilnie nań Piotr z Janem, rzekł mu: Wejźrzy na nas.    A on patrzył na nie, spodziewając się co wziąć od nich.    I rzekł Piotr: Srebra i złota nie mam, lecz co mam, to tobie dawam: w imię Jezusa Chrystusa Nazareńskiego wstań a chodź.    A ująwszy prawą rękę jego, podniósł go i wnet były utwierdzone goleni jego i stopy.    A wyskoczywszy, stanął i chodził, i wszedł z nimi do kościoła, chodząc i wyskakując, i chwaląc Boga.    I widział go wszytek lud chodzącego i Boga chwalącego.    A znali go, iż on był, który dla jałmużny siadał u drzwi ozdobnych kościelnych, i napełnieni byli zdumienia i zapamiętania z tego, co się mu przydało.    A gdy się trzymał Piotra i Jana, przybiegł wszytek lud do nich do krudzganku, który zową Salomonowym, zdumiawszy się.    A ujźrzawszy Piotr, odpowiedział do ludu: Mężowie Izraelscy, co się temu dziwujecie? Abo przecz się nam przypatrujecie, jakobychmy naszą mocą abo władzą uczynili, że ten chodzi?    Bóg Abrahamów i Bóg Izaaków, i Bóg Jakobów, Bóg ojców naszych, uwielbił Jezusa, Syna swego, któregoście wy wydali i zaprzeliście się przed Piłatem, gdyż jego zdanie było, aby był wypuszczon.    A wyście się zaprzeli świętego i sprawiedliwego i prosiliście, aby wam darował męża mężobójcę,    a zabiliście sprawcę żywota: którego Bóg wzbudził od umarłych, czego my świadkami jesteśmy.    A w wierze imienia jego, tego, którego wy widzicie i znacie, umocniło imię jego, i wiara, która przezeń jest, dała to zupełne zdrowie przed oczyma was wszytkich.    A teraz bracia wiem, żeście z niewiadomości uczynili, jako i przełożeni waszy.    A Bóg, co przez usta wszech proroków pierwej opowiedział, iż Chrystus jego cierpieć miał, tak ziścił.    A przetoż pokutujcie i nawróćcie się, aby były zgładzone grzechy wasze.    Aby, gdy przydą czasy ochłody od obliczności Pańskiej, a posłałby tego, który jest opowiadany wam, Jezusa Chrystusa.    Którego potrzeba, aby niebo przyjęło aż do czasów naprawienia wszech rzeczy, które opowiedział Bóg przez usta swych świętych od wieku proroków.    Mojżesz ci mówił: Iż Proroka wzbudzi wam Pan Bóg wasz z braciej waszej jako mnie. Onego słuchać będziecie wedle wszytkiego, cokolwiek wam mówić będzie.    I zstanie się: wszelka dusza, która by nie słuchała Proroka onego, będzie wykorzeniona z ludu.    I wszyscy prorocy od Samuela i po nich, którzy mówili, opowiedzieli te dni.    Wyście są syny Prorockimi i testamentu, który postanowił Bóg z ojcy naszymi, mówiąc do Abrahama: I w nasieniu twoim błogosławione będą wszytkie narody ziemie.    Wam naprzód Bóg, wzbudziwszy Syna swego, posłał go błogosławiącego wam, aby się nawrócił każdy od złości swej. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible