Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28

Biblia Jakuba Wujka*

Dzieje Apostolskie

Rozdział 4

  A gdy oni mówili do ludu, nadeszli kapłani i urząd kościelny, i Saduceuszowie,    frasując się, iż uczyli lud a opowiadali w Jezusie powstanie od umarłych.    I poimali je, i wsadzili je do więzienia do jutra, bo już był wieczór.    A wiele tych, którzy byli słowo usłyszeli, uwierzyło, i była liczba mężów pięć tysięcy.    I zstało się nazajutrz, że się zebrali przełożeni ich i starszy, i Doktorowie w Jeruzalem,    i Annasz, nawyższy kapłan, i Kajfasz, i Jan, i Alexander, i ile ich jedno było z rodu kapłańskiego.    A stawiwszy je w pośrzodku, pytali: Którą mocą abo którym imieniem wyście to uczynili?    Tedy Piotr napełniony Ducha świętego, rzekł do nich: Książęta ludu i starszy, słuchajcie.    Jeśli my dziś sądzeni jesteśmy o dobrodziejstwo przeciw człowiekowi niemocnemu, przez co by ten był uzdrowiony,    niechże wam wszem jawno będzie i wszytkiemu ludowi Izraelskiemu, że przez imię Pana naszego Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, któregoście wy ukrzyżowali, którego Bóg wzbudził od umarłych, przez tegoć ten stoi zdrowy przed wami.    Ten jest kamień, który jest odrzucony od was budujących, który się zstał na głowę węgła.    I nie masz w żadnym innym zbawienia. Abowiem nie jest pod niebem inne imię dane ludziom, w którym byśmy mieli być zbawieni.    A widząc bezpieczność Piotrowę i Janowę i porozumiawszy, iż byli ludzie bez nauki i prostacy, dziwowali się i poznali je, iż byli z Jezusem,    widząc też człowieka z nimi stojącego, który był uzdrowion, nie mogli nic przeciwko mówić.    A kazali im precz ustąpić z Rady i namawiali się wespół,    mówiąc: Co uczynimy tym ludziom? gdyż jednak znak uczyniony jest przez nie, wiadomy wszytkim mieszkającym w Jeruzalem, rzecz jasna jest, a zaprzeć nie możemy.    Ale iżby się więcej nie rozsławiało między ludzie, zagróźmy im, aby więcej w imię to żadnemu człowiekowi nie mówili.    A wezwawszy ich, zakazali, aby koniecznie nie mówili ani uczyli w imię Jezusowe.    Lecz Piotr i Jan odpowiedziawszy, rzekli do nich: Jeśliż jest sprawiedliwa przed oczyma Boskimi was radszej, niżli Boga słuchać, rozsądźcie.    Bo nie możemy, cośmy widzieli i słyszeli, nie mówić.    A oni, zagroziwszy, wypuścili je, nie najdując, jakoby je skarać, dla ludu: ponieważ wszyscy wysławiali to, co się było zstało, w tym, co się przydało.    Bo było więcej niż czterdzieści lat człowiekowi, na którym się zstało to cudo ozdrowienia.    Lecz gdy ich wypuszczono, przyszli do swych i oznajmili im, cokolwiek do nich nawyższy kapłani i starszy mówili.    Którzy usłyszawszy, zgodnie podnieśli głos swój ku Bogu i mówili: Panie, tyś jest, któryś stworzył niebo i ziemię, morze i wszytko, co w nich jest;    któryś Duchem świętym przez usta ojca naszego Dawida, sługi twego, powiedział: Czemu się narody wzburzyły, a ludzie próżne rzeczy rozmyślali?    Stanęli królowie ziemscy, i książęta zeszli się w gromadę przeciw Panu i przeciw Chrystusowi jego?    Abowiem się zgromadzili prawdziwie w mieście tym przeciw świętemu Synowi twemu, Jezusowi, któregoś pomazał, Herod i Pontius Piłat, z pogany i z ludźmi Izraelskimi,    aby uczynili, co ręka twa i rada twa postanowiły, aby się zstało.    A teraz, Panie, wejźrzy na pogróżki ich a daj sługom twym ze wszytką bezpiecznością opowiedać słowo twoje,    w tym, abyś ściągał rękę twoję na uzdrawiania a żeby się znaki i cuda działy przez imię świętego Syna twego, Jezusa.    A gdy się modlili, zatrząsnęło się miejsce, na którym byli zgromadzeni, i napełnieni są Ducha świętego i mówili śmiele słowo Boże.    A mnóstwa wierzących było serce jedno i dusza jedna ani żaden z nich to, co miał, swym nazywał, ale było im wszytko spólne.    A wielką mocą Apostołowie dawali świadectwo zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, Pana naszego: i była wielka łaska nad nimi wszytkimi.    Bo żadnego między nimi nie było niedostatecznego. Gdyż którzykolwiek mieli role abo domy, przedawszy, przynosili zapłatę za ono, co przedawali,    i kładli przed nogi Apostolskie. I rozdawano każdemu, ile komu było potrzeba.    A Jozef, który nazwany był Barnabaszem od apostołów (co wyłożywszy, jest Syn pocieszenia), Lewit, rodem z Cypru,    mając rolą, przedał ją i przyniósł pieniądze, i położył u nóg apostolskich. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible