Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28

Biblia Jakuba Wujka*

Dzieje Apostolskie

Rozdział 7

  I rzekł nawyższy kapłan: Jeśli się to tak ma?    Który rzekł: Mężowie bracia i ojcowie, słuchajcie! Bóg chwały ukazał się ojcu naszemu Abrahamowi, gdy był w Mezopotamijej, przedtym niż mieszkał w Charan.    I rzekł do niego: Wynidź z ziemie twej i z twojej rodziny a idź do ziemie, którąć ukażę.    Tedy wyszedł z ziemie Chaldejskiej i mieszkał w Charan, a stamtąd, gdy umarł ociec jego, przeniósł go do tej ziemie, w której wy teraz mieszkacie.    I nie dał mu w niej dziedzictwa i na krok nogi, a obiecał mu ją dać w osiadłość i nasieniu jego po nim, gdy nie miał syna.    I mówił mu Bóg: Że nasienie jego przychodniem będzie w cudzej ziemi i podbiją je w niewolą, i źle się z nimi obchodzić będą przez cztery sta lat:    A naród, któremu służyć będą, ja sądzić będę, rzeki Pan, a potem wynidą i będą mi służyć na tym miejscu.    I dał mu testament obrzezania, i tak zrodził Izaaka, i obrzezał go dnia ósmego, a Izaak Jakoba, a Jakob dwanaście Patriarchów.    A Patriarchowie nienawidząc Jozefa, przedali do Egiptu. I był Bóg z nim,    i wyrwał go ze wszytkich jego ucisków, a dał mu łaskę i mądrość przed oczyma faraona, króla Egipckiego, i postanowił go nad Egiptem i nad wszytkim domem swoim.    I przyszedł głód na wszytek Egipt i Chanaan i wielkie uciśnienie, i nie najdowali żywności ojcowie naszy.    A usłyszawszy Jakob, iż było zboże w Egipcie, posłał ojce nasze pierwszy raz;    a za wtórym razem poznany jest Jozef od braciej swojej i oznajmiony jest faraonowi naród jego.    A Jozef posławszy, przyzwał ojca swego Jakoba i wszytkiej rodziny swej w siedmidziesiąt i piąci duszach.    I zstąpił Jakob do Egiptu, i umarł on i ojcowie naszy.    I przeniesieni są do Sychem, i położeni są w grobie, który kupił Abraham za sumę srebra u synów Hemora, syna Sychem.    A gdy się przybliżył czas obietnice, którą był przysiągł Bóg Abrahamowi, rozrodził się lud i rozmnożył w Egipcie,    aż nastał inny król w Egipcie, który nie znal Jozefa.    Ten podszedszy nasz naród, utrapił ojce nasze, żeby wyrzucali dziatki swe, aby nie żyły.    Tegoż czasu narodził się Mojżesz i był przyjemny Bogu. Który wychowany był trzy miesiące w domu ojca swego.    A gdy był wyrzucony, wzięła go córka faraonowa i wychowała go sobie za syna.    I wyćwiczon był Mojżesz we wszelkiej mądrości Egipskiej, i był możnym w słowiech i w uczynkach swoich.    A gdy mu się wypełnił czas czterdzieścia lat, przyszło mu na myśl, aby nawiedził bracią swą, syny Izraelskie.    A widząc niektórego ukrzywdzonego, obronił go i pomścił się krzywdy onego, który krzywdę cierpiał, zabiwszy Egiptczyka.    A mniemał, żeby rozumieli bracia, że Bóg daje im wybawienie przez rękę jego: lecz oni nie rozumieli.    A nazajutrz ukazał się im, gdy się wadzili, i jednał je na pokój, mówiąc: Mężowie, braciaście sobie: czemu jeden drugiego krzywdzicie?    Lecz co krzywdził bliźniego, odegnał go, mówiąc: Któż cię postawił książęciem i sędzią nad nami?    Izali mię ty chcesz zabić, jakoś wczora zabił Egiptczyka?    I uciekł Mojżesz dla słowa tego, i zstał się przychodniem w ziemi Madiańskiej, gdzie zrodził dwu synu.    A gdy wyszło lat czterdzieści, ukazał się mu na puszczy góry Synaj Anjoł w ogniu płomienistym krza.    Lecz Mojżesz ujźrzawszy, dziwował się widzeniu. A gdy przystępował, aby się przypatrzył, zstał się do niego głos Pański, mówiąc:    Jam jest Bóg ojców twoich, Bóg Abrahamów, Bóg Izaaków i Bóg Jakobów. A zadrżawszy Mojżesz, nie śmiał się przypatrować.    I rzekł mu Pan: Zzuj obuwie nóg twoich, bo miejsce, na którym stoisz, jest ziemia święta.    Widziałem widząc utrapienie ludu mego, który jest w Egipcie, i słyszałem wzdychanie ich, i zstąpiłem, żebych je wybawił. A teraz chodź, a poszlę cię do Egiptu.    Tego Mojżesza, którego się zaprzeli, mówiąc: Kto cię postanowił książęciem i sędzią? - tego Bóg książęciem i odkupicielem posłał, z ręką Anjoła, który mu się ukazał we krzu.    Ten je wywiódł, uczyniwszy cuda i znaki w ziemi Egipskiej i w Morzu Czerwonym, i na puszczy przez czterdzieści lat.    Ten jest Mojżesz, który powiedział synom Izraelskim: Proroka wam wzbudzi Bóg z braciej waszej jako mnie: jego słuchać będziecie.    Ten jest, który był w zgromadzeniu na puszczy z Anjołem, który z nim mawiał na górze Synaj, i z ojcy naszymi; który przyjął słowa żywota, aby nam dał.    Któremu nie chcieli być posłuszni ojcowie naszy, ale odrzucili i odwrócili się sercem swym do Egiptu,    mówiąc do Aarona: Uczyń nam bogi, którzy by szli przed nami: abowiem Mojżesz, ten, który nas wywiódł z ziemie Egipskiej, nie wiemy, co mu się stało.    I uczynili w one dni cielca, i ofiarowali ofiarę bałwanowi, i weselili się w dziełach rąk swoich.    I odwrócił Bóg, i podał je, aby służyli zastępom niebieskim, jako napisano jest w księgach prorockich: Zażeście mi ofiary i obiaty ofiarowali na puszczy przez czterdzieści lat, domie Izraelski?    I przyjęliście namiot Molochów i gwiazdę boga waszego, Remfam, figury, któreście czynili, abyście im pokłon czynili. I przeniosę was za Babilon.    Przybytek świadectwa był z ojcy naszymi na puszczy, jako rozrządził Bóg mówiący do Mojżesza, aby ji uczynił wedle kształtu, który widział.    Który też wprowadzili, przyjąwszy ojcowie naszy z Jezusem, w osiadłość poganów, które Bóg wygnał przed obliczem ojców naszych, aż do dni Dawidowych,    który nalazł łaskę przed Bogiem i prosił, aby znalazł przybytek Bogu Jakobowemu.    A Salomon zbudował jemu dom.    Ale Nawyższy nie mieszka w uczynionych ręką, jako Prorok powiada:    Niebo jest mi stolicą, a ziemia podnóżkiem nóg moich. Cóż mi za dom zbudujecie, mówi Pan? Abo które jest miejsce odpoczynienia mego?    Zali ręka moja tego wszytkiego nie uczyniła?    Twardego karku i nie obrzezanych serc i uszu! Wy się zawżdy sprzeciwiacie Duchowi świętemu. Jako ojcowie waszy, także i wy.    Którego z Proroków nie przeszladowali ojcowie waszy? I zabili tych, którzy opowiadali o przyszciu sprawiedliwego, któregoście wy teraz zdrajcami i mężobójcami byli,    którzyście wzięli zakon przez rozrządzenie Anjelskie, a nie strzegliście.    A słuchając tego, krajały się serca ich i zgrzytali nań zębami.    A będąc pełen Ducha Ś. patrząc pilnie w niebo, ujźrzał chwałę Bożą i Jezusa stojącego po prawicy Bożej. I rzekł: Oto widzę niebiosa otworzone, a Syna człowieczego stojącego po prawicy Bożej.    A krzyknąwszy głosem wielkim, zatulili sobie uszy i rzucili się nań jednomyślnie.    A wyrzuciwszy go z miasta, kamionowali. A świadkowie składali szaty swe u nóg młodzieńca, którego zwano Szawłem.    I kamionowali Szczepana, wzywającego a mówiącego: Panie Jezu, przyjmi ducha mojego!    A klęknąwszy na kolana, zawołał głosem wielkim, mówiąc: Panie, nie przyczytaj im tego grzechu! A to rzekszy, zasnął w Panu. A Szaweł zezwalał na zabicie jego.    - - - 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible