Literacki Katolicki

Biblia Jakuba Wujka*

II List do Koryntian

Rozdział 5

  Bo wiemy, że jeśliby ziemski dom nasz tego mieszkania był zepsowany, iż budowanie mamy od Boga, dom nie rękoma robiony, wiekuisty, w niebiesiech.    Abowiem w tym wzdychamy, żądając być przyobleczeni mieszkanim naszym, które jest z nieba:    jeśliż jedno obleczonymi, a nie nagimi będziemy nalezieni.    Bo i którzy jesteśmy w tym przybytku, wzdychamy obciążeni, przeto że nie żądamy być zwleczenia ale przyobleczeni: aby pożarte było, co śmiertelne jest, od żywota.    A który nas na toż sprawuje, Bóg, który nam dał zadatek Ducha.    Śmiemy tedy zawsze, wiedząc, że pókiśmy w ciele, pielgrzymujemy od Pana    (abowiem przez wiarę chodzimy, a nie przez widzenie),    a śmiemy i dobrą wolą mamy pielgrzymować raczej od ciała, a przytomnemi być Panu.    I dlatego usiłujemy, chociaż odległymi, chociaż przytomnymi, jemu się podobać.    Bo się wszyscy my musimy okazać przed stolicą Chrystusową, aby każdy odniósł własne sprawy ciała, według tego, co uczynił: lub dobre, lub złe.    Wiedząc tedy strach Pański, ludzie namawiamy, lecz Bogu jawnymi jesteśmy. A spodziewam się, iż też w sumnieniach waszych jesteśmy jawnymi.    Nie znowu sami siebie wam zalecamy, ale wam dajemy przyczynę, abyście się chlubili z nas, żebyście mieli przeciwko tym, którzy się zalecają z wierzchu, a nie w sercu.    Bo choć od siebie odchodzimy, Bogu: choć przy baczeniu jesteśmy, wam.    Abowiem miłość Chrystusowa przyciska nas, uważających to, iż jeśli jeden za wszytkie umarł, tedy wszyscy umarli:    a za wszytkie umarł Chrystus, aby i którzy żywią, już nie sami sobie żyli, ale temu, który za nie umarł i zmartwychwstał.    A tak my odtychmiast nikogo nie znamy wedle ciała. A jeśliśmy znali Chrystusa wedle ciała, ale już teraz nie znamy.    Jeśli tedy które w Chrystusie nowe stworzenie, stare rzeczy pominęły, oto się wszytkie nowe stały.    A wszytko z Boga, który nas z sobą pojednał przez Chrystusa i dał nam urząd jednania.    Abowiem Bóg był w Chrystusie, świat z sobą jednając, nie przyczytając im grzechów ich, i włożył na nas słowo zjednania.    Miasto Chrystusa tedy poselstwo sprawujemy, jakoby Bóg przez nas napominał. Prosimy miasto Chrystusa: pojednajcie się z Bogiem.    Tego, który nie znał grzechu, uczynił grzechem za nas, abyśmy my się zstali sprawiedliwością Bożą w nim. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible