Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13

Biblia Jakuba Wujka*

List do Hebrajczyków

Rozdział 6

  Przeto, zaniechawszy mowy poczynania Chrystusowego, miejmy się do doskonalszych rzeczy: nie z nowu zakładając gruntu pokuty od uczynków martwych i wiary ku Bogu,    nauki chrzczenia, rąk też wkładania i powstania z martwych, i sądu wiekuistego.    I to uczynimy, jeśli Bóg dopuści.    Abowiem niepodobna jest, aby ci, którzy raz są oświeceni, skosztowali też daru niebieskiego i uczestniki się zstali Ducha świętego,    skosztowali nie mniej dobrego słowa Bożego i mocy przyszłego wieku,    a upadli: aby zaś byli odnowieni ku pokucie, znowu krzyżujący sami sobie syna Bożego i na pośmiewisko mający.    Bo ziemia, która deszcz często na się padający pije i rodzi ziele użyteczne tym, przez które bywa sprawowana, bierze błogosławieństwo od Boga;    lecz która rodzi ciernie i osty, odrzucona jest i bliska przeklęctwo, której koniec na spalenie.    Ale tuszymy sobie o was coś lepszego, namilejszy, i zbawienia bliższego, chociaż tak mówimy.    Abowiem nie jest niesprawiedliwy Bóg, aby zapamiętał roboty waszej i miłości, którąście okazali w imię jego, którzyście posługowali świętym i posługujecie.    A żądamy, aby każdy z was toż staranie okazał ku wypełnieniu nadzieje aż do końca,    abyście się nie zstali gnuśnymi, ale naszladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość odziedziczą obietnice.    Abowiem Bóg, obiecawszy Abrahamowi, iż nie miał nikogo, przez którego by przysiągł, więtszego, przysiągł przez samego siebie,    mówiąc: Jeśli nie błogosławiąc błogosławić cię będę i rozmnażając, nie rozmnożę cię.    A tak długo cierpliwie czekawszy, dostał obietnice.    Abowiem ludzie przez więtszego niż sami przysięgają, a każdego sporu ich koniec ku potwierdzeniu jest przysięga.    W czym chcąc Bóg dziedzicom obietnice obficiej okazać nieodmienność rady swej, przysięgę uczynił,    abyśmy przez dwie rzeczy nieodmienne, w których być nie może, żeby Bóg kłamał, namocniejszą pociechę mieli, którzyśmy się ku odzierżeniu wystawionej nadzieje uciekli,    którą mamy jako kotwicę dusze bezpieczną i mocną, i wchodzącą aż we wnętrzności zasłony,    gdzie Przewodnik za nas wszedł Jezus, według porządku Melchisedechowego Nawyższym kapłanem zstawszy się na wieki. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible