Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22

Biblia Jakuba Wujka*

Objawienie Jana
(Apokalipsa św. Jana)

Rozdział 18

  A potymem widział drugiego anjoła, zstępującego z nieba, mającego moc wielką, i oświeciła się ziemia od chwały jego.    I zakrzyknął w mocy, mówiąc: Upadła, upadła Babilonia wielka i zstała się mieszkaniem czartów i strażą wszego ducha nieczystego, i strażą wszelkiego ptastwa nieczystego i przemierzłego:    bo z wina gniewu porubstwa jej piły wszytkie narody, a królowie ziemie wszeteczeństwo z nią płodzili i kupcy ziemscy z mocy rozkoszy jej bogatymi się zstali.    I słyszałem drugi głos z nieba mówiący: Wynidźcie z niej, ludu mój, abyście nie byli ucześnikami grzechów jej a żebyście nie odnieśli plag jej.    Abowiem grzechy jej przyszły aż do nieba i wspomniał Pan na nieprawości jej.    Oddajcież jej, jako i ona wam oddawała, a w dwójnasób dwojako oddajcie wedle uczynków jej. W kubku, którym nalewała, nalewajcie jej w dwójnasób.    Jako się wiele wynosiła i w rozkoszach była, tyle jej dajcie męki i żałości, iż w sercu swym mówi: Siedzę królową, a nie jestem wdową i żałości nie ujźrzę.    Dlatego w jeden dzień przyjdą plagi jej: śmierć i smętek, i głód i ogniem będzie spalona, iż mocny jest Bóg, który ją osądzi.    I będą płakać i nad nią bić się będą królowie ziemscy, którzy z nią wszeteczeństwo płodzili i w rozkoszach żyli, gdy ujźrzą dym spalenia jej,    z daleka stojąc prze bojaźń mąk jej, mówiąc: Biada! biada! miasto ono wielkie, Babilonia, miasto ono mocne: iż w jednę godzinę przyszedł sąd twój!    A kupcy ziemscy płakać będą i żałować nad nią, iż towarów ich żaden więcej nie kupi,    towaru złota i srebra, i kamienia drogiego, i pereł, i bisioru, i szarłatu, i jedwabiu, i karmazynu, i wszelkiego drzewa tyinowego, i wszelkiego naczynia słoniowego, i wszelkiego naczynia z kamienia kosztownego, i z miedzi, i z żelaza, i z marmoru,    i cynamonu, i kadzenia, i maści, i kadzidła, i wina, i oliwy, i mąki czystej, i pszenice, i bydła, i owiec, i koni, i kolebek, i niewolników, i dusz ludzkich.    I owoce pożądliwości dusze twej odeszły od ciebie, i wszytkie rzeczy tłuste i świetne zginęły od ciebie ani ich już dalej znajdą.    Kupcy tych rzeczy, którzy się zbogacili, od niej z daleka stać będą dla bojaźni mąk jej, płacząc i żałując    a mówiąc: Biada! biada! miasto ono wielkie, które było obleczone w bisior i w szarłat, i w karmazyn, i było uzłocone złotem i kamienim drogim, i perłami,    iż jednej godziny spustoszone są tak wielkie bogactwa! I wszelki sternik, i wszelki po jezierze jeżdżący, i żeglarze, i którzy na morzu robią, z daleka stanęli    i zawołali, widząc miejsce zapalenia jego, mówiąc: Któreż podobne miastu temu wielkiemu?    I sypali proch na głowy swe, a płacząc i żałując wołali, mówiąc Biada! biada! miasto ono wielkie, w którym zbogacieli wszyscy którzy mieli okręty na morzu, z płacej jego, iż jednej godziny spustoszało!    Rozraduj się nad nim niebo i święci Apostołowie i prorocy, iż Bóg osądził sąd wasz z niego!    I podniósł jeden anjoł mocny kamień jakoby młyński wielki, i wyrzucił w morze, mówiąc: Tym pędem wrzucona będzie Babilonia, miasto ono wielkie, i już dalej nie będzie naleziona.    I głos cytrzystów i śpiewaków, i na piszczałce grających, i na trąbie, dalej w tobie słyszan nie będzie. I wszelki rzemiesłnik wszelkiego rzemiesła nie znajdzie się więcej w tobie, i głos młyna nie będzie dalej słyszan w tobie.    I światłość lampy nie będzie się dalej świeciła w tobie, i głos oblubieńca i oblubienice nie będzie dalej słyszan w tobie: iż kupcy twoi byli książęta ziemscy, iż czarami twemi pobłądziły wszytkie narody.    I w nim się znalazła krew Proroków i świętych, i wszytkich, którzy są zabici na ziemi. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible