Biblia Jakuba Wujka*

Księga Rut
(Ruth)

Autor:
Nieznany.
Czas:
(1) Opisywanych wydarzeń: ok. 1080 r. p. Chr., u schyłku okresu sędziów; (2) redakcji Księgi: po 1010 r. p. Chr. (Rt 4:7, 17, 22).
Miejsce:
(1) Akcji: Moab, Betlejem; (2) powstania Księgi: Jerozolima?
Cel:
Ukazanie panowania Boga nad biegiem ludzkich losów na przykładzie dziejów rodu Dawida.
Temat:
Boża wierność względem tych, którzy są Mu oddani.


* Opis księgi zredagowany na bazie wstępów do Przekładu Dosłownego SNP EIB.

Rozdział 1

  Za czasu jednego sędziego, gdy Sędziowie byli przełożonemi, zstał się głód w ziemi. I szedł człowiek z Betlejem Juda, aby gościem był w krainie Moab z żoną swą i ze dwiema synoma.    Samego zwano Elimelech, a żonę jego Noemi, a dwu synów jednego Mahalon, a drugiego Chelion, Efratczykowie z Betlejem Juda. I wszedszy w krainę Moabicką, mieszkali tam.    I umarł Elimelech, mąż Noemi, i została sama z synami.    Którzy pojęli żony Moabitki, z których jedną zwano Orfa, a drugą Rut. I mieszkali tam dziesięć lat.    I oba umarli, to jest Mahalon i Chelion, i została niewiasta osierociała bez dwu synów i bez męża.    I wezbrała się, aby szła do ojczyzny z obiema niewiastkoma swemi z kraju Moabickiego, bo słyszała, że wejźrzał JAHWE na lud swój i dał im żywność.    Wyszła tedy z miejsca gościny swojej z obiema niewiastkoma. A będąc już w drodze nawrócenia się do ziemie Juda,    rzekła do nich: Idźcie do domu matki waszej, niechaj uczyni z wami JAHWE miłosierdzie, jakoście czyniły z nieboszczykami i ze mną.    Niechaj wam da naleść odpoczynienie w domiech mężów, których dostaniecie. I pocałowała je. Które wyniózszy głos, jęły płakać    i mówić: Pójdziem z tobą do ludu twojego.    Którym ona odpowiedziała: Wróćcie się, córki moje, przecz idziecie ze mną? Azaż jeszcze mam syny w żywocie moim, żebyście się mężów ze mnie spodziewać mogły?    Wróćcie się, córki moje, a idźcie, bom się już zstarzała ani się godzę do związku małżeńskiego. Choćbych mogła tej nocy począć i porodzić syny,    jeślibyście ich czekać chciały, ażby podrośli i lat młodzieństwa doszli, pierwej będziecie babami, niżli za mąż pójdziecie. Nie chciejcie, proszę, córki moje, bo wasze utrapienie barziej mię ciśnie i wyszła ręka PANSKA przeciwko mnie.    Podniózszy tedy głos, zasię jęły płakać. Orfa pocałowała świekrę i wróciła się, Rut została przy świekrze swej.    Której rzekła Noemi: Oto się wróciła jątrew twoja do ludu swego i do bogów swoich, idź z nią.    Która odpowiedziała: Nie przeciw mi się, abych cię opuściła i odeszła, bo gdzie się kolwiek obrócisz, pójdę, a gdzie będziesz mieszkać i ja pospołu mieszkać będę: lud twój, lud mój, a Bóg twój, Bóg mój.    Która cię ziemia umarłą przyjmie, na tej umrę i tamże miejsce wezmę. To mi niech uczyni JAHWE i to niech przyczyni, jeśli nie sama śmierć mnie i ciebie rozłączy.    Widząc tedy Noemi, że upornym sercem umyśliła Rut z nią iść, nie chciała się przeciwić, ani więcej radzić, żeby się do swych wróciła.    I poszły pospołu, i przyszły do Betlejem. Które gdy do miasta weszły, prędka się u wszytkich sława rozgłosiła i mówiły niewiasty: Tać to jest Noemi.    Którym rzekła: Nie zowcie mię Noemi (to jest piękną), ale mię zowcie Mara (to jest gorzką), boć mię gorzkością barzo napełnił wszechmogący.    Wyszłam była pełna, a próżną mię przywrócił JAHWE. Czemuż mię tedy zowiecie Noemi, którą JAHWE poniżył a wszechmogący utrapił?    Przyszła tedy Noemi z Rut, Moabitką, niewiastką swą z ziemie gościny swojej, i wróciła się do Betlejem, kiedy naprzód jęczmień żęto. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible