Biblia Jakuba Wujka*

I Księga Samuela
(Królewskie pierwsze (Samuelowe I))

Rozdział 30

  A gdy przyszli Dawid i mężowie jego do Siceleg dnia trzeciego, Amalechitowie uderzyli byli z południowej strony na Siceleg i porazili byli Siceleg, i zapalili go byli ogniem.    I zabrali w niewolą niewiasty z niego od namniejszego aż do wielkiego, a nie zabili nikogo, ale zawiedli z sobą i szli drogą swoją.    Gdy tedy przyszli Dawid i mężowie jego do miasta i naleźli je spalone, i żony swe, i syny swe, i córki w niewolą zabrane,    tedy podnieśli Dawid i lud, który był z nim, głosy swoje i płakali, aż łzy w nich ustały.    Bo i dwie żenie Dawidowe były w niewolą wzięte: Achinoam Jezraelitka i Abigail, żona Nabal Karmela.    I zafrasował się Dawid barzo, bo go lud chciał ukamionować, ponieważ żałosna była dusza każdego męża dla synów swoich i córek. I zmocnił się Dawid w JAHWE Bogu swoim.    I rzekł do Abiatar kapłana, syna Achimelechowego: Przybliż do mnie efod. I przybliżył Abiatar efod do Dawida,    i radził się Dawid JAHWE, mówiąc: Mamli gonić tych łotrzyków a poimamli je czyli nie? I rzekł mu Pan: Goń, bo bez wątpienia poimasz je i odbijesz plon.    A tak poszedł Dawid sam i sześć set mężów, którzy z nim byli, i przyszli aż do potoka Bezor. I spracowani niektórzy pozostali.    Ale Dawid gonił sam i cztery sta mężów: bo ich dwie ście było pozostało, którzy spracowani nie mogli się przeprawić przez potok Bezor.    I naleźli męża Egiptczyka na polu i przywiedli go do Dawida. I dali mu chleba, aby jadł i pił wodę,    ale i ułomek wiązanki fig, i dwie wiązce rozynków. Które gdy zjadł, wrócił się duch jego i pokrzepił się: bo był nie jadł chleba ani pił wody trzy dni i trzy nocy.    Rzekł mu tedy Dawid: Czyjeś ty? abo skąd? a dokąd idziesz? Który rzekł: Chłopiec Egipcjanin ja jestem, służebnik męża Amalekity. A zostawił mię pan mój, żem się rozniemógł dziś trzeci dzień.    Bośmy my byli wytargnęli na południe do Ceretu i przeciw Juda, i na południe Kaleb, i Siceleg spaliliśmy ogniem.    I rzekł mu Dawid: A możesz mię dowieść do tego tam wojska? A on rzekł: Przysięż mi przez Boga, że mię nie zabijesz i nie wydasz mię w ręce pana mego, a ja cię dowiodę do tego wojska. I przysiągł mu Dawid.    Który gdy go przywiódł, alić oni siedzieli po wszytkiej ziemi jedząc i pijąc i jakoby święty dzień święcąc za wszytek plon i korzyść, którą byli wzięli z ziemie Filistyńskiej i z ziemie Judzkiej.    I bił je Dawid od wieczora aż do wieczora dnia drugiego i nie uszedł żaden z nich, okrom czterech set mężów młodych, którzy wsiedli byli na wielbłądy i uciekli.    A tak odjął Dawid wszytko, co byli zabrali Amalekitowie, i dwie żenie swe odjął.    I nie zginęło nic od mała do wiela, tak z synów jako z córek i z korzyści, i cokolwiek byli zabrali, wszytko przywiódł Dawid.    I zabrał wszytkie trzody i stada, i gnał przed sobą, i rzekli: To jest korzyść Dawidowa.    I przyszedł Dawid do dwu set mężów, którzy spracowani pozostali byli i nie mogli iść za Dawidem, i kazał im był zostać u potoka Bezor; którzy wyszli przeciw ludowi, który z nim był. I przystąpiwszy Dawid do ludu, pozdrowił je spokojnie.    A odpowiedając każdy mąż zły i niezbożny z mężów, którzy z Dawidem chodzili, rzekł: Ponieważ nie chodzili z nami, nie damy im nic z korzyści, którąśmy odjęli, ale niech każdy z nich przestanie na żenie swej i na dzieciach, które wziąwszy, niechaj odejdą.    I rzekł Dawid: Nie tak uczynicie, bracia moi, z tym, co nam JAHWE dał i strzegł nas, i łotrzyki, którzy byli wytargnęli przeciwko nam, podał w ręce nasze.    Ani was będzie żaden słuchał w tej mowie, równy bowiem dział będzie idącego ku bitwie i zostającego przy tłomokach i jednako się podzielą.    I zstało się to od onego dnia i na potym postanowiono i uchwalono i jako prawo w Izraelu aż do dnia dzisiejszego.    Przyszedł tedy Dawid do Siceleg i posłał dary z korzyści starszym judzkim, bliskim swoim, mówiąc: Przyjmicie błogosławieństwo z korzyści nieprzyjaciół PANSKICH.    Tym, którzy byli w Betel i którzy w Ramot na południe, i którzy w Jeter,    i którzy w Aroer, i którzy w Sefamot, którzy w Estamo    i którzy w Rachal, i którzy w mieściech Jerameel, i którzy w mieściech Ceni,    i którzy w Harama, i którzy przy jezierze Asan, i którzy w Atach,    i którzy w Hebron, i innym, którzy byli na tych miejscach, gdzie przemieszkawał Dawid sam i mężowie jego. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible