Biblia Tysiąclecia - Księga Psalmów :: Kościół Chrześcijan Baptystów w Nowym Dworze Mazowieckim

Literacki Katolicki

Biblia Tysiąclecia^*

Księga Psalmów

Psalm 102

1. Modlitwa trapionego, który znękany wypowiada przed Panem swą udrękę. 2. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej, a wołanie moje niech do Ciebie dojdzie! 3. Nie kryj przede mną swego oblicza w dniu utrapienia mojego! Nakłoń ku mnie Twego ucha; w dniu, w którym zawołam, śpiesznie mnie wysłuchaj! 4. Dni bowiem moje jak dym znikają, a kości moje płoną jak w ogniu. 5. Moje serce wysycha spalone jak trawa, zapominam nawet o jedzeniu chleba. 6. Od głośnego mego jęku przywarły mi kości do skóry. 7. Jestem podobny do kawki na pustyni, stałem się jak sowa w ruinach. 8. Czuwam i jestem jak ptak samotny na dachu. 9. Każdego dnia znieważają mnie moi wrogowie, srożąc się na mnie, przeklinają moim imieniem. 10. Albowiem jako chleb jadam popiół i ze łzami mieszam mój napój, 11. na skutek zagniewania Twego i zapalczywości, boś Ty mnie podniósł i obalił. 12. Dni moje są podobne do wydłużonego cienia, a ja usycham jak trawa. 13. Ty zaś, o Panie, na wieki zasiadasz na tronie, a imię Twoje [trwa] przez wszystkie pokolenia. 14. Powstaniesz i okażesz litość Syjonowi, bo czas już, byś się nad nim zmiłował, bo nadeszła godzina. 15. Twoi bowiem słudzy miłują jego kamienie i użalają się nad jego gruzami. 16. Narody będą się bały imienia Pańskiego, i wszyscy królowie ziemi - Twej chwały, 17. bo Pan odbuduje Syjon i ukaże się w swej chwale, 18. przychyli się ku modlitwie opuszczonych i nie odrzuci ich modłów. 19. Należy to zapisać dla następnego pokolenia, a lud, który zostanie stworzony, niech wychwala Pana! 20. Bo Pan wejrzał z wysokiego przybytku swojego, popatrzył z nieba na ziemię, 21. aby usłyszeć jęki pojmanych, aby skazanych na śmierć uwolnić, 22. by imię Pańskie głoszono na Syjonie i Jego chwałę w Jeruzalem, 23. kiedy zgromadzą się razem narody i królestwa, by służyć Panu. 24. [On] siłę moją po drodze osłabił, dni moje skrócił. 25. Mówię: Boże mój, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; Twoje lata trwają z pokolenia na pokolenie. 26. Ty niegdyś osadziłeś ziemię i niebo jest dziełem rąk Twoich. 27. Przeminą one, Ty zaś pozostaniesz. I jak szata się zestarzeją; Ty zmieniasz je jak odzienie i odmieniają się, 28. Ty zaś jesteś zawsze ten sam i lata Twoje nie mają końca. 29. Synowie Twoich sług będą mogli osiąść na stałe i potomstwo ich będzie trwało przed Twoim obliczem.

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible

Przekład interlinearny

Przekład dosłowny

Przekład literacki

Przekład dynamiczny