Literacki Katolicki

Biblia Tysiąclecia*

Księga Psalmów

Psalm 147

  Alleluja. Jak to dobrze jest grać naszemu Bogu, jak miło jest nucić pieśń pochwalną.    Pan buduje Jeruzalem, gromadzi rozproszonych z Izraela;    On leczy złamanych na duchu i przewiązuje ich rany.    On liczbę gwiazd oznacza, wszystkie je woła po imieniu.    Pan nasz jest wielki i zasobny w siły, mądrość Jego jest niewypowiedziana.    Pan dźwiga pokornych, a poniża występnych aż do ziemi.    Śpiewajcie pieśń dziękczynną Panu, grajcie Bogu naszemu na harfie.    On niebo okrywa chmurami, deszcz przygotowuje dla ziemi; sprawia, że góry wypuszczają trawę i zioła, by ludziom służyły;    On daje pokarm bydłu, pisklętom kruka to, o co wołają.    Nie kocha się w sile rumaka; nie ma też upodobania w goleniach męża.    Podobają się Panu ci, którzy się Go boją, którzy wyczekują Jego łaski.    Chwal, Jerozolimo, Pana, chwal Boga twego, Syjonie!    Umacnia bowiem zawory bram twoich i błogosławi synom twoim w tobie.    Zapewnia pokój twoim granicom, nasyca ciebie najczystszą pszenicą.    Na ziemię zsyła swoje orędzie, mknie chyżo Jego słowo.    On daje śnieg niby wełnę, a szron jak popiół rozsiewa.    Ciska swój grad jak okruchy chleba; od Jego mrozu ścinają się wody.    Posyła słowo swoje i każe im tajać; każe wiać swemu wiatrowi, a spływają wody.    Obwieścił swoje słowa Jakubowi, Izraelowi ustawy swe i wyroki.    Żadnemu narodowi tak nie uczynił, o swoich wyrokach ich nie pouczył. Alleluja. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Tysiąclecia, wydanie V.
Prawo autorskie © 1999, Pallottinum. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Copyright © 1999 by Pallottinum. All rights reserved.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible