Biblia Tysiąclecia*

Księga Przysłów

Rozdział 14

  Mądrość niewiast dom sobie buduje, własnoręcznie go niszczy głupota.    Kto chodzi w wierności, boi się Pana, człowiek dróg przewrotnych Nim gardzi.    W ustach głupiego rózga na jego wyniosłość, wargi mądrych są ich osłoną.    Gdzie bydła brak, tam spichlerz pusty, dzięki mocy wołów plon jest obfity.    Wierny świadek nie kłamie, kłamstwa wypowiada świadek fałszywy.    Szyderca próżno szuka mądrości, rozumny łatwo nabędzie wiedzy.    Od człowieka głupiego się odsuń, rozumnych warg nie doświadczyłeś.    Mądrość przemyślnego poznaje swą drogę, głupota nierozumnych - zwodzeniem.    Głupcy drwią z poczucia winy, uczciwi mają w nim upodobanie.    Serce zna gorycz duszy, obcy nie dzieli z nim radości.    Dom bezbożnych zostanie zburzony, a namiot rzetelnych zakwitnie.    Jest droga, co komuś wydaje się słuszna, lecz są to w końcu drogi Śmierci.    Serce i w śmiechu się smuci, a boleść jest końcem radości.    Niewierne serce syci się swym postępowaniem, a więcej od niego - człowiek dobry.    Naiwny ufa każdemu słowu, przemyślny rozważa swe kroki.    Mądry się boi i złego unika, głupi się zapala, nabywając pewności.    Człowiek porywczy popełnia głupstwa, człowiek podstępny jest znienawidzony.    Naiwni nabywają głupoty, wiedza koroną przemyślnych.    Przed dobrymi źli chylą czoło, lecz uczciwi cieszą się upodobaniem.    Ubogi niemiły nawet najbliższemu, a bogacz ma wielu przyjaciół.    Kto bliźnim gardzi, popełnia grzech, błogosławiony, kto lituje się nad uciśnionym.    Czyż planujący zło nie błądzą? Miłość i wierność dla zamierzających dobro.    Każdy trud przynosi zyski, pusta gadanina jedynie stratę.    Koroną mądrych jest bogactwo, głupota niemądrych [pozostanie] głupotą.    Świadek prawdomówny ratuje życie, oszustwo szerzy kłamstwa.    W bojaźni Pańskiej niezawodna twierdza, dla swoich dzieci jest On ucieczką.    Bojaźń Pańska jest źródłem życia, pozwala uniknąć sideł śmierci.    Liczny naród jest chwałą króla, brak ludu to zguba dla władcy.    Cierpliwy jest bogaty w rozwagę, a porywczy ujawnia głupotę.    Serce spokojne jest życiem dla duszy, zazdrość próchnicą dla kości.    Kto uciska ubogiego, lży jego Stwórcę, czci Go, kto ma litość dla biednych.    Przez swą złość pada bezbożny, a prawy przy śmierci posiada ufność.    W sercu rozumnego spoczywa mądrość. A czy we wnętrzu głupich pozwala się poznać?    Sprawiedliwość wywyższa naród, a hańbą ludów ich grzech.    Rozsądnemu słudze król przychylny, a gniew budzi przynoszący wstyd. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Tysiąclecia, wydanie V.
Prawo autorskie © 1999, Pallottinum. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Copyright © 1999 by Pallottinum. All rights reserved.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible