Literacki Katolicki

Biblia Tysiąclecia*

Ewangelia Łukasza

Rozdział 23

  I całe ich zgromadzenie powstało; i poprowadzili Go przed Piłata.    Tam zaczęli oskarżać Go: Stwierdziliśmy, że ten człowiek podburza nasz naród, że odwodzi od płacenia podatków cezarowi i że siebie podaje za Mesjasza-Króla.    Piłat zapytał Go: Czy ty jesteś Królem żydowskim? Jezus odpowiedział mu: Tak.    Piłat więc oświadczył arcykapłanom i tłumom: Nie znajduję żadnej winy w tym człowieku.    Lecz oni nastawali i mówili: Podburza lud, szerząc swą naukę po całej Judei, od Galilei, gdzie rozpoczął, aż dotąd.    Gdy Piłat to usłyszał, zapytał, czy człowiek ten jest Galilejczykiem.    A gdy się upewnił, że jest spod władzy Heroda, odesłał Go do Heroda, który w tych dniach również przebywał w Jerozolimie.    Na widok Jezusa Herod bardzo się ucieszył. Od dawna bowiem chciał Go ujrzeć, ponieważ słyszał o Nim i spodziewał się, że zobaczy jakiś znak, zdziałany przez Niego.    Zasypał Go też wieloma pytaniami, lecz Jezus nic mu nie odpowiedział.    Arcykapłani zaś i uczeni w Piśmie stali i gwałtownie Go oskarżali.    Wówczas wzgardził Nim Herod wraz ze swoją strażą; na pośmiewisko kazał Go ubrać w lśniący płaszcz i odesłał do Piłata.    W tym dniu Herod i Piłat stali się przyjaciółmi. Przedtem bowiem byli z sobą w nieprzyjaźni.    Piłat więc kazał zwołać arcykapłanów, członków Sanhedrynu oraz lud    i rzekł do nich: Przywiedliście mi tego człowieka pod zarzutem, że podburza lud. Otóż ja przesłuchałem go wobec was i nie znalazłem w nim żadnej winy w sprawach, o które go oskarżacie.    Ani też Herod – bo odesłał go do nas; przecież nie popełnił on nic godnego śmierci.    Każę go więc wychłostać i uwolnię.    A był obowiązany uwalniać im jednego na święta.    Zawołali więc wszyscy razem: Strać tego, a uwolnij nam Barabasza!    Był on wtrącony do więzienia za jakieś rozruchy powstałe w mieście i za zabójstwo.    Piłat, chcąc uwolnić Jezusa, ponownie przemówił do nich.    Lecz oni wołali: Ukrzyżuj, ukrzyżuj go!    Zapytał ich po raz trzeci: Cóż on złego uczynił? Nie znalazłem w nim nic zasługującego na śmierć. Każę go więc wychłostać i uwolnię.    Lecz oni nalegali z wielkim wrzaskiem, domagając się, aby Go ukrzyżowano; i wzmagały się ich krzyki.    Piłat więc zawyrokował, żeby ich żądanie zostało spełnione.    Uwolnił im tego, którego się domagali, a który za bunt i zabójstwo był wtrącony do więzienia; Jezusa zaś zdał na ich wolę.    Gdy Go wyprowadzili, zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który wracał z pola. Włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem.    A szło za Nim mnóstwo ludu, także kobiet, które zawodziły i płakały nad Nim.    Lecz Jezus zwrócił się do nich i rzekł: Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi!    Oto bowiem przyjdą dni, kiedy mówić będą: Szczęśliwe niepłodne łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły.    Wtedy zaczną wołać do gór: Padnijcie na nas! i do pagórków: Przykryjcie nas!    Bo jeśli z zielonym drzewem to czynią, cóż się stanie z suchym?    Prowadzono też innych dwóch – złoczyńców, aby ich z Nim stracić.    Gdy przyszli na miejsce zwane Czaszką, ukrzyżowali tam Jego i złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej Jego stronie.    Jezus zaś mówił: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią. A oni rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając losy.    Lud zaś stał i patrzył. A członkowie Sanhedrynu szydzili: Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli jest Mesjaszem, Bożym Wybrańcem.    Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet,    mówiąc: Jeśli ty jesteś Królem żydowskim, wybaw sam siebie.    Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: To jest Król żydowski.    Jeden ze złoczyńców, których [tam] powieszono, urągał Mu: Czyż ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas.    Lecz drugi, karcąc go, rzekł: Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz?    My przecież – sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił.    I dodał: Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa.    Jezus mu odpowiedział: Zaprawdę, powiadam ci: Dziś będziesz ze Mną w raju.    Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej.    Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek.    Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mego. Po tych słowach wyzionął ducha.    Na widok tego, co się działo, setnik oddał chwałę Bogu, mówiąc: Istotnie, człowiek ten był sprawiedliwy.    Wszystkie też tłumy, które zbiegły się na to widowisko, gdy zobaczyły, co się działo, powracały, bijąc się w piersi.    Wszyscy Jego znajomi stali z daleka; a również niewiasty, które Mu towarzyszyły od Galilei, przypatrywały się temu.    A był tam człowiek dobry i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek Rady.    Nie przystał on na ich uchwałę i postępowanie. Pochodził z miasta żydowskiego, Arymatei, i oczekiwał królestwa Bożego.    On to udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa.    Zdjął je z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie wykutym w skale, w którym nikt jeszcze nie był pochowany.    Był to dzień Przygotowania i szabat zaczynał jaśnieć.    Były przy tym niewiasty, które z Nim przyszły z Galilei. Obejrzały grób i w jaki sposób zostało złożone ciało Jezusa.    Po powrocie przygotowały wonności i olejki; lecz zgodnie z przykazaniem zachowały spoczynek w szabat. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Tysiąclecia, wydanie V.
Prawo autorskie © 1999, Pallottinum. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Copyright © 1999 by Pallottinum. All rights reserved.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible