Biblia Warszawska*

Księga Hioba
(Księga Joba)

Rozdział 14

Job ubolewa nad krótkim trwaniem życia
  Człowiek urodzony z niewiasty żyje krótko i jest pełen niepokoju.    Wyrasta jak kwiat i więdnie; ucieka jak cień i nie ostaje się.    Aleć jeszcze nad takim masz otwarte oczy i pozywasz mnie przed siebie na sąd.    Jak może czysty pochodzić od nieczystego? Nie ma ani jednego.    Gdy jednak jego dni są ustalone, a liczba jego miesięcy postanowiona u ciebie, gdy Ty wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć,    Odwróć od niego swój wzrok, niech odpocznie, niech jak najemnik nacieszy się swoim dniem.    Drzewo może mieć nadzieję; choć jest ścięte, znowu się odradza, a jego pędy rosną dalej,    Chociaż jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień obumiera w prochu,    To jednak, gdy poczuje wilgoć, puszcza pędy i gałęzie jak świeża sadzonka.    Lecz gdy człowiek skona, leży bezwładny; a gdy człowiek wyzionie ducha, gdzie jest potem?    Jak ubywa wód z morza, jak strumień opada i wysycha,    Tak człowiek, gdy się położy, nie wstanie; dopóki niebo nie przeminie, nie ocuci się i nie obudzi się ze swojego snu.    Obyś mnie ukrył w krainie umarłych, schował mnie, aż uśmierzy się twój gniew, wyznaczył mi kres, a potem wspomniał na mnie!    Gdy człowiek umiera, czy znowu ożyje? Przez wszystkie dni mojej służby będę oczekiwał, aż nadejdzie zmiana.    Wtedy będziesz wołał, a ja ci odpowiem, będziesz tęsknił za tworem swoich rąk.    Lecz teraz liczysz moje kroki, pilnujesz mojego grzechu.    Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, a moja wina powleczona barwą. 
Ludzkie nadzieje są złudne
  Zaprawdę, jak obsuwająca się góra pęka, a skała przesuwa się ze swego miejsca,    Jak woda drąży kamienie, a ulewa spłukuje glebę, tak Ty wniwecz obracasz nadzieję człowieka.    Bierzesz na zawsze nad nim górę - i odchodzi; zmieniasz jego oblicze - i odprawiasz go.    Jego dzieci zdobywają szacunek - lecz on o tym nie wie gdy żyją w poniżeniu, on na to nie zważa. 
Póki życia, póty cierpienia
  Dopóki ma ciało, odczuwa ból, dopóki jest w nim tchnienie, smuci się. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

© Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa, 1975

aktualizacja modułu: 2020-07-01

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible