Literacki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Biblia Warszawska*

Księga Hioba
(Księga Joba)

Rozdział 33

Elihu wzywa Joba do wysłuchania przemówienia
  Teraz więc, Jobie, słuchaj mojej mowy! Nadstaw ucha na wszystkie moje słowa!    Oto otwieram usta, mam słowa na końcu języka.    Ze szczerego serca wypływają moje słowa moje wargi wypowiadać będą słowa rozumne.    Duch Boży stworzył mnie, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło mnie.    Jeżeli możesz, odpowiedz mi, przygotuj się, stań przede mną!    Oto ja przed Bogiem jestem taki, jak ty; także i ja jestem z gliny ulepiony.    Niech cię więc nie przeraża obawa przede mną, a nacisk z mej strony niech nie zaciąży na tobie! 
Elihu podważa twierdzenie Joba o jego niewinności
  Wszakże powiedziałeś mi do uszu i słyszałem brzmienie twoich słów:    Jestem czysty, bez grzechu, niewinny i bez zmazy.    Oto On doszukuje się pozorów winy przeciwko mnie, poczytuje mnie za swego wroga.    Moje nogi zakuwa w dyby, śledzi wszystkie moje ścieżki.    Otóż w tym nie masz słuszności, mówię ci; Bóg bowiem jest większy niż człowiek.    Po cóż spierałeś się z nim, że na żadne twoje słowa nie odpowiada?    Wszak Bóg przemawia raz i drugi, lecz na to się nie zważa:    We śnie, w nocnym widzeniu, gdy głęboki sen pada na ludzi i oni śpią na swym łożu.    Wtedy otwiera ludziom uszy, niepokoi ich i ostrzega,    Aby odwieść człowieka od złego czynu i uchronić męża od pychy.    Zachowuje jego duszę od grobu, a jego życie od śmiertelnego pocisku.    Smaga go też cierpieniem na łożu i dreszczem ustawicznym w jego kościach tak,    Że jego życiu obrzydł chleb, a jego duszy nawet ulubiony pokarm.    Jego ciało niszczeje do niepoznania, a jego kości wystają, choć dawniej były niewidoczne.    I tak jego dusza zbliża się do grobu, a jego życie do aniołów śmierci. 
Nawrócenie się upomnianego cierpieniem grzesznika
  Jeżeli potem oręduje za nim jaki anioł, pośrednik, jeden na tysiąc, aby objawić człowiekowi jego obowiązek,    I zmiłuje się nad nim: Wybaw go od zejścia do grobu, otrzymałem zań okup,    To jego ciało odzyskuje młodzieńczą siłę, wraca do dni swojej młodości.    Gdy modli się do Boga, ten jest dla niego łaskawy, pozwala mu oglądać z radością swoje oblicze i tak przywraca człowiekowi jego sprawiedliwość.    Śpiewa przed ludźmi, mówiąc: Zgrzeszyłem i złamałem prawo, lecz mi za to nie odpłacono,    Odkupił moją duszę od zejścia do grobu, a moje życie mogło oglądać światło.    Oto Bóg czyni to wszystko z człowiekiem dwa razy, trzy razy,    Aby wywieść jego duszę z grobu, oświecić światłem żyjących.    Zważ to, Jobie, słuchaj mnie; milcz, a ja będę mówił!    Jeżeli jednak masz coś do powiedzenia, odpowiedz mi; mów, gdyż chętnie przyznałbym ci słuszność!    Jeżeli nie, to ty wysłuchaj mnie; milcz, a ja nauczę cię mądrości. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

© Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa, 1975

aktualizacja modułu: 2020-07-01

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible