Literacki

Biblia Warszawska*

List Jakuba

Autor:
Jakub, brat Pański.
Czas:
Ok. 47-49 r. po Chr.
Miejsce:
Jerozolima.
Cel:
Przekazanie podstawowych zasad wiary i życia we wspólnocie kościoła oraz w społeczeństwie.
Temat:
Wiara bez uczynków jest martwa.


* Opis księgi zredagowany na bazie wstępów do Przekładu Dosłownego SNP EIB.

Rozdział 1

Wiara i pokora
  Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, pozdrawia dwanaście pokoleń, które żyją w rozproszeniu.    Poczytujcie to sobie za najwyższą radość, bracia moi, gdy rozmaite próby przechodzicie,    Wiedząc, że doświadczenie wiary waszej sprawia wytrwałość,    Wytrwałość zaś niech prowadzi do dzieła doskonałego, abyście byli doskonali i nienaganni, nie mający żadnych braków.    A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana.    Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania; kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej, przez wiatr tu i tam miotanej.    Przeto niechaj nie mniema taki człowiek, że coś od Pana otrzyma,    Człowiek o rozdwojonej duszy, chwiejny w całym swoim postępowaniu.    A niech brat ubogi chlubi się z wywyższenia swego,    Bogaty zaś z poniżenia swego, gdyż przeminie jak kwiat trawy.    Albowiem słońce wzeszło z żarem swoim i wysuszyło trawę, i kwiat jej opadł, i uległo zniszczeniu piękno jego wyglądu; tak zmarnieje i bogacz na drogach swoich. 
Wytrwałość wobec pokus
  Błogosławiony mąż, który wytrwa w próbie, bo gdy wytrzyma próbę, weźmie wieniec żywota, obiecany przez Boga tym, którzy go miłują.    Niechaj nikt, gdy wystawiony jest na pokusę, nie mówi: Przez Boga jestem kuszony; Bóg bowiem nie jest podatny na pokusy do złego ani sam nikogo nie kusi.    Lecz każdy bywa kuszony przez własne pożądliwości, które go pociągają i nęcą;    Potem, gdy pożądliwość pocznie, rodzi grzech, a gdy grzech dojrzeje, rodzi śmierć.    Nie błądźcie, umiłowani bracia moi.    Wszelki datek dobry i wszelki dar doskonały zstępuje z góry od Ojca światłości; u niego nie ma żadnej odmiany ani nawet chwilowego zaćmienia.    Gdy zechciał, zrodził nas przez Słowo prawdy, abyśmy byli niejako pierwszym zarodkiem jego stworzeń. 
Prawdziwa pobożność
  Wiedzcie to, umiłowani bracia moi. A niech każdy człowiek będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniewu.    Bo gniew człowieka nie czyni tego, co jest sprawiedliwe u Boga.    Przeto odrzućcie wszelki brud i nadmiar złości i przyjmijcie z łagodnością wszczepione w was Słowo, które może zbawić dusze wasze.    A bądźcie wykonawcami Słowa, a nie tylko słuchaczami, oszukującymi samych siebie.    Bo jeśli ktoś jest słuchaczem Słowa, a nie wykonawcą, to podobny jest do człowieka, który w zwierciadle przygląda się swemu naturalnemu obliczu;    Bo przypatrzył się sobie i odszedł, i zaraz zapomniał, jakim jest.    Ale kto wejrzał w doskonały zakon wolności i trwa w nim, nie jest słuchaczem, który zapomina, lecz wykonawcą; ten będzie błogosławiony w swoim działaniu.    Jeśli ktoś sądzi, że jest pobożny, a nie powściąga języka swego, lecz oszukuje serce swoje, tego pobożność jest bezużyteczna.    Czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest to: nieść pomoc sierotom i wdowom w ich niedoli i zachowywać siebie nie splamionym przez świat. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

© Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa, 1975

aktualizacja modułu: 2020-07-01

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible