Dynamiczny
Mt Mk Łk J
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Ewangelie dla badaczy*

Ewangelia Łukasza

Rozdział 18

  Powiadał zaś porównanie im istotnie do tego które obowiązywać zawsze modlić się czyni ich i nie rezygnować przez życie w złem,    powiadając: Rozstrzygacz jakiś był w jakimś mieście, w tego wiadomego boga nie strachający się i w niewiadomego człowieka nie poddający się obracaniu dla przyjęcia w swoje wnętrze.    Wdowa zaś była w mieście owym i przychodziła istotnie do niego powiadając: Wydziel wyrokiem cywilizacji mnie od tego przeciwnika w procesie sądowym mego.    I nie chciał aktywnie na jakiś niewiadomy naturalny okres czasu. Potem-za zaś te właśnie rzekł w sobie samym: Jeżeli i w tego wiadomego boga nie stracham się ani w niewiadomego człowieka nie poddaję się obracaniu dla przyjęcia w swoje wnętrze,    przez w każdym razie to które skłonną dostarczać mi cięgi trudu czyni wdowę tę właśnie, wydzielę wyrokiem cywilizacji ją, aby nie do pełnego urzeczywistnienia obecnie przychodząc uderzałaby pod wejrzenie mnie.    Rzekł zaś utwierdzający pan: Usłyszcie co ten rozstrzygacz zaprzeczenia reguł cywilizacji powiada.    Ten wiadomy zaś bóg czy żadną metodą nie uczyniłby wydzielenie wyrokiem cywilizacji tych wiadomych wybranych swoich, tych wołających o pomoc jemu od dnia i od nocy? I czy w długą odległość żąda zgodnie zależnie na nich?    Powiadam wam, że uczyni to wydzielenie wyrokiem cywilizacji ich w szybkości. Lecz ponad liczbę tego wiadomy syn wiadomego człowieka przyszedłszy czy zatem znajdzie to narzędzie wtwierdzenia do rzeczywistości na wierzchu ziemi?    Rzekł zaś i istotnie do jakichś przekonanych zgodnie zależnie na sobie samych że są przestrzegający reguł cywilizacji, i wyłączających jako w zupełności nikogo pozostałych, porównanie to właśnie:    Człowieki dwaj wstąpili na górę do świątyni pomodlić się: ten jeden farisaios, i ten odmienny dzierżawca poboru z pełnych urzeczywistnień.    Farisaios obecnie stawiony istotnie do siebie samego te właśnie modlił: Ty wiadomy bóg, dla łatwo udzielam się łaskawie w podziękowaniu tobie że nie jestem tak jak to właśnie ci pozostali z tych człowieków: zagrabiający, zaprzeczający regułom cywilizacji, cudzołóżcy, albo i tak jak ten właśnie dzierżawca poboru.    Poszczę dwa razy w ciągu sabatu, oddaję w dziesięcinie wszystkie rzeczy te które nabywam na własność.    Ten zaś dzierżawca poboru w z miejsca o długiej odległości od przeszłości nieprzerwanie aktywnie stojący nie chciał ani oczy unieść na to jako naddatek do nieba, ale bił klatkę piersiową swoją powiadając: Ty wiadomy bóg, daj się ubłagać mi, uchybiającemu celu.    Powiadam wam, zstąpił na dół ten właśnie usprawiedliwiony do domu swego obok-przeciw-pomijając owego; że wszystek wywyższający siebie samego będzie poniżony, zaś poniżający siebie samego będzie wywyższony.    Przynosili do istoty zaś jemu i niemowlątka aby ich dotknięciem przyczepiałby sobie zarzewie; ujrzawszy zaś uczniowie nadawali naganne oszacowanie im.    Zaś Iesus wezwał istotnie do siebie one, powiadając: Puśćcie od siebie te dzieci aby mogły przychodzić istotnie do mnie i nie przeszkadzajcie one, bowiem takich to jakościowo jest ta królewska władza tego boga.    Istotne powiadam wam, który by nie przyjąłby tę królewską władzę tego boga tak jak dziecko, żadną metodą nie wszedłby do niej.    I nadto wezwał do uwyraźnienia się jakiś go naczelny z racji swej prapoczątkowości powiadając: Nauczycielu dobry, co uczyniwszy jakieś życie organiczne eonowe odziedziczę przez losowy odłam?    Rzekł zaś mu Iesus: (Po) co mnie powiadasz jako dobrego? Żaden dobry, jeżeli nie jeden niewiadomy bóg.    Te wiadome wkazówki od przeszłości wiesz: Żeby nie uwiódłbyś do cudzołóstwa, żeby nie zamordowałbyś krwawo, żeby nie ukradłbyś, żeby nie zaświadczyłbyś kłamliwie, szacuj wiadomego ojca twego i wiadomą matkę.    Ten zaś rzekł: Te właśnie wszystkie zabezpieczyłem strażą z młodości.    Usłyszawszy zaś Iesus rzekł mu: Jeszcze jedno tobie brakuje: wszystkie rzeczy te które masz sprzedaj i rozdaj żebrzącym, i będziesz miał skarbiec w niewiadomych niebiosach, i tu dotąd wdrażaj się mi.    Ten zaś usłyszawszy te właśnie słowa ze wszystkich stron doznający przykrości stał się; był bowiem majętny z gwałtownego.    Ujrzawszy zaś go Iesus rzekł: Jakże trudno nawiązując stosunek ci te rzeczy do użytku potrzebne mający do tej królewskiej władzy tego boga dostają się.    Łatwiej wcinające się bowiem jest uczynić wielbłąda przez-z dziury z daleka ciskanej igły mogącym wejść, niż uczynić majętnego do królewskiej władzy tego boga mogącym wejść.    Rzekli zaś ci którzy usłyszeli: I kto może zostać ocalony?    Ten zaś rzekł: Te sprawy niemożne u-przy jakichkolwiek człowiekach, możne u-przy tym wiadomym bogu jako jedna jest.    Rzekł zaś Petros: Oto my puściwszy od siebie te rzeczy swoje własne wdrożyliśmy się tobie.    Ten zaś rzekł im: Istotne powiadam wam, że żaden nie jest jakościowo, który puścił od siebie domostwo albo żonę albo braci albo rodziców albo dzieci z powodu tej królewskiej władzy tego boga,    który zdecydowanie żadną metodą nie wziąłby niewiadome wielokrotnie kształtowane rzeczy w wiadomym stosownym momencie tym właśnie, i w wiadomym eonie tym obecnie przychodzącym niewiadome życie eonowe.    Wziąwszy z sobą zaś dwunastu, rzekł istotnie do nich: Oto wstępujemy wzwyż do sfery funkcji Ierusalem, i jako jedno będzie w pełni urzeczywistnione wszystkie te pismem odwzorowane przez-z proroków wiadomemu synowi wiadomego człowieka.    Będzie przekazany bowiem wiadomym narodom z natury wzajemnie razem żyjącym i będzie wbawiony i wżartowany jak przez chłopaków i będzie znieważony i będzie wpluty,    i ubiczowawszy odłączą przez zabicie go, i tym dniem, tym trzecim, stawi się na górę.    I oni żadne z tych właśnie słów nie puścili razem ze swoim rozumowaniem, i było to spłynięte wysłowienie czynu to właśnie od przeszłości ukryte od nich, i nie rozeznawali te powiadane.    Stało się zaś w tym które skłonnym przybliżać się czyniło jego do sfery funkcji Iericho, ślepy jakiś odgórnie siedział jako na swoim obok-przeciw-pomijając wiadomą drogę żebrząc o nadto.    Usłyszawszy zaś tłumu na wskroś przeprawiającego się dowiadywał się co życzeniowo jest to właśnie.    Odnieśli nowinę zaś jemu że Iesus, ten nazarejczyk, przechodzi obok-przeciw-pomijając.    I zawołał o pomoc powiadając: Iesusie, synu Dauida, obdarz litością mnie.    I ci poprzedzając wiodący nadawali naganne oszacowanie jemu aby zamilczałby, on zaś wielolicznym bardziej krzyczał gardłowo jak zwierzę: Synu Dauida, obdarz litością mnie.    Stawiony zaś Iesus kazał uczynić go mającym zostać powiedzionym istotnie do niego. Wobec zbliżywszego się zaś jego nadto wezwał do uwyraźnienia się go:    Co tobie chcesz żeby uczyniłbym? Ten zaś rzekł: Utwierdzający panie, aby spojrzałbym poprzez wzniesienie wzroku na powrót wstecz-w górę.    I Iesus rzekł mu: Spójrz na powrót, to narzędzie wiernego wtwierdzenia do rzeczywistości twoje ocaliło cię.    I z pominięciem zwykle potrzebnych rzeczy spojrzał na powrót, i wdrażał się mu sławiąc tego boga. I wszystek lud ujrzawszy dał chwałę temu bogu. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Ewangelie dla badaczy : przekład filologiczny z języka greckiego według XXVII edycji Nestle-Aland Novum Testamentum Graece : opracowanie świeckie / wstęp, przekł., przypisy Sławomir Łuczkiewicz. Lublin : [s.n.], 2010. [wersja 3]

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible