Dynamiczny
Mt Mk Łk J
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Ewangelie dla badaczy*

Ewangelia Łukasza

Rozdział 9

  Wezwawszy razem ku sobie zaś tych dwunastu, dał im moc i samowolną władzę wybycia na zewnątrz aktywnie na wszystkie bóstwa pochodzące od daimonów i choroby pielęgnować,    i odprawił ich ogłaszać tę królewską władzę tego boga i leczyć,    i rzekł istotnie do nich: Żadną metodą ani jedno nie unoście do funkcji drogi, ani różdżkę ani skórzaną torbę ani chleb ani srebro pieniężne, ani dwie suknie mieć.    I do funkcji którego by domostwa weszlibyście, tam pozostawajcie i bazując w tamtym stamtąd wychodźcie.    I ci którzy by nie przyjmowaliby was, wychodząc od miasta owego ten wzniecony pył od nóg waszych odtrząsajcie do sfery świadectwa wrogo na nich.    Wychodząc zaś na wskroś przechodzili z góry w dół w otwarte wiejskie osady oznajmiając się jako łatwą nowinę i pielęgnując wszędzie.    Usłyszał Herodes, ten panujący z racji swej prapoczątkowości czwartej części obszaru, te obecnie stające się wszystkie sprawy i miał niemożność przedostania się na wskroś przez to które czyniło możliwe być powiadane pod przewodnictwem jakichś, że Ioannes został wzbudzony z umarłych,    pod przewodnictwem jakichś zaś, że Elias został objawiony, innych zaś, że prorok jakiś z tych prapoczątkowych stawił się w górę.    Rzekł zaś Herodes: Ioannesa ja odgłowiłem; kto zaś jakościowo jest ten właśnie około którego słyszę takie to? I szukał sposobu ujrzeć go.    I zawróciwszy wstecz-pod ci odprawieni przeprowadzili w opowiadaniu przez wszystkie sprawy jemu te które uczynili. I wziąwszy z sobą ich wycofał się pod z zawartej przestrzeni do tej którą miał z góry aż na dół w swoją własną sferę do miasta zwanego Bethsaida.    Zaś tłumy rozeznawszy wdrożyły się jemu. I odprzyjąwszy zgodnie gadał im około królewskiej władzy wiadomego boga, i tych potrzebę mających pielęgnowania leczył.    Zaś dzień począł się chylić się. Przyszedłszy do istoty zaś ci dwunastu rzekli mu: Rozwiązawszy uwolnij ten tłum aby wyprawiwszy się do tych kręgiem otwartych wiejskich osad i polnych osiedli jako goście rozwiązawszy opuściliby się z góry na dół i znaleźliby zapas żywności na czas następny, że bezpośrednio tutaj w spustoszonym i opuszczonym właściwym miejscu jesteśmy.    Rzekł zaś istotnie do nich: Dajcie im wy zjeść. Ci zaś rzekli: Nie są nam coś liczniejsze niż chleby pięć i ryby dwie, jeżeli nie jakoś wyprawiwszy się my kupilibyśmy do wszystkiego ludu tego właśnie strawy.    Byli jakościowo bowiem tak jak gdyby mężowie pięć razy tysiące. Rzekł zaś istotnie do uczniów swoich: Skłońcie w dół do stołu ich w dół w miejsca skłonienia do stołu tak jak gdyby z dołu po pięćdziesiąt.    I uczynili w ten właśnie sposób i skłonili w dół do stołu wszystkich razem.    Wziąwszy zaś te pięć chleby i te dwie ryby, wzniósłszy spojrzenie do źródła w górze do sfery funkcji wiadomego nieba, dla łatwo odwzorował we wniosku one i z góry w dół złamał i dawał uczniom aby położyć obok-przeciw tłumowi.    I zjedli i zostali nakarmieni wszyscy i zostało uniesione to stawsze się nadmiarem im: ułamków kosze dwanaście.    I stało się w tym które skłonnym być czyniło jego modlącego się w miejscu uczynionym z góry aż na dół w okoliczności wyłącznie jedyne, byli razem z nim uczniowie, i nadto wezwał do uwyraźnienia się ich powiadając: Jako kogo okoliczności czynią mnie, powiadają tłumy, obowiązanym jakościowo być?    Ci zaś odróżniwszy się dla odpowiedzi rzekli: Jako Ioannesa, tego zanurzyciela dla pogrążenia i zatopienia, inni zaś jako Eliasa, inni zaś że prorok jakiś tych prapoczątkowych stawił się w górę.    Rzekł zaś im: Wy zaś jako kogo okoliczności czynią mnie, powiadacie, obowiązanym jakościowo być? Petros zaś odróżniwszy się dla odpowiedzi rzekł: Jako wiadomego pomazańca wiadomego boga.    Ten zaś nadawszy naganne oszacowanie im rozkazał żadną metodą ani jednemu nie powiadać to właśnie,    rzekłszy że: Obowiązuje uczynić tego wiadomego syna tego wiadomego człowieka mogącym przez wieloliczne ucierpieć, i po zbadaniu przyjęcia zostać odłączonym od starszych i naczelnych z racji swej prapoczątkowości kapłanów i pisarzy, i zostać odłączonym przez zabicie i tym wiadomym trzecim dniem zostać wzbudzonym w górę.    Powiadał zaś istotnie do wszystkich: Jeżeli ktoś chce do tyłu należącego do mnie przychodzić, niech zaprze siebie samego i niech uniesie ten wiadomy stawiany wznoszony drewniany pal należący do niego w dół w każdy dzień i niech wdraża się mi.    Który bowiem ewentualnie ewentualnie chce duszę swoją ocalić, przez zatracenie odłączy ją; który zaś ewentualnie przez zatracenie odłączyłby duszę swoją z powodu mnie, ten właśnie ocali ją.    Co bowiem otrzymuje jako pomoc jakiś człowiek przebiegle zyskawszy ten naturalny ustrój światowy cały, siebie samego zaś przez zatracenie odłączywszy albo poddawszy karnemu uszkodzeniu?    Który bowiem by nawstydziłby się na mnie i te moje własne odwzorowane wnioski, na tego właśnie wiadomy syn wiadomego człowieka nawstydzi się gdyby przyjechałby w sławie swojej i ojca i świętych aniołów.    Powiadam zaś wam starannie spełnie jawnie prawdziwie: są jacyś z tych tu stojących którzy żadną metodą nie zasmakowaliby śmierci aż by ujrzeliby tę królewską władzę tego boga.    Stało się zaś potem w istotny środek - za odwzorowane wnioski te właśnie, tak jak gdyby dni osiem, wziąwszy z sobą Petrosa i Ioannesa i Iakobosa wstąpił wzwyż do sfery funkcji wiadomej góry pomodlić się.    I stała się, w tym które skłonnym modlić się czyniło jego, gatunkowa forma doistotnego oblicza jego odmienna z dwóch możliwych i szatne odzienie jego białe wybłyskujące.    I zobacz - oto właśnie mężowie dwaj zgadywali się do razem z nim, tacy którzy byli Moyses i Elias,    którzy zostawszy ukazani w sławie powiadali wiadomą drogę wyjścia jego którą miał planowo obecnie czynić pełną w Ierusalem.    Zaś Petros i ci razem z nim byli obciążeni snem; przebywszy cały czas czuwając zaś ujrzeli tę sławę jego i tych dwóch mężów stojących do razem z nim.    I stało się w tym które być na wskroś rozłączanymi czyniło ich od niego, rzekł Petros istotnie do Iesusa: Stojący na nadzorco, odpowiednie i dogodne jest które czyni nas bezpośrednio tutaj mogącymi być, i może uczynilibyśmy namioty trzy, jeden tobie i jeden Moysesowi i jeden Eliasowi, - nie wiedząc od przeszłości które obecnie powiada.    Wskutek te właśnie zaś jego powiadającego stała się jakaś chmura i pokrywała osłoną ich; przestraszyli się zaś w tym które skłonnymi wejść uczyniło ich do sfery funkcji tej chmury.    I głos stał się z wewnątrz tej chmury powiadający: Ten właśnie jest jakościowo ten wiadomy syn należący do mnie, ten w przeszłości z wewnątrz wybrany; jego słuchajcie.    I w tym które mogącym stać się uczyniło ten głos, został znaleziony niewiadomy Iesus wyłącznie jedyny. I oni zamilczeli i żadnemu nie odnieśli jako nowinę w owych dniach żadne których zdarzeń trwałe ujrzeli.    Stało się zaś tym mającym być z konsekwencji następnie dniem wskutek zszedłszych w dół ich od tej góry, spotkał się z naprzeciwka dla razem z nim tłum wieloliczny.    I zobacz do tamtego miejsca - oto właśnie jakiś mąż od tłumu zawołał o pomoc powiadając: Nauczycielu, błagam ciebie nałożyć spojrzenie aktywnie na wiadomego syna należącego do mnie, że wyłącznie jedynorodzony mi jest,    i oto właśnie jakiś duch chwyta go, i nagle - z nieprzewidzianego gardłowo jak zwierzę krzyczy, i szarpie go wspólnie z pianą, i z trudem oddala się od niego dla razem miażdżąc go;    i ubłagałem uczniów twoich aby wyrzuciliby go, i nie zmogli.    Odróżniwszy się zaś Iesus rzekł: O rodzaju niewtwierdzający do rzeczywistości i na wskroś obrócony w zepsucie, aż do kiedy będę istotnie do was i będę trzymał w górę jako swoje należące do was? Przywiedź do istoty bezpośrednio tutaj syna należącego do ciebie.    Jeszcze zaś wobec przychodzącego do istoty jego, rozerwało go to bóstwo pochodzące od daimona i dla razem szarpnęło. Nadał naganne oszacowanie zaś Iesus temu duchowi, temu nie oczyszczonemu i uleczył tego chłopaka i oddał go ojcu jego.    Byli wystraszani uderzeniami zaś wszyscy zależnie na tej wielkości tego wiadomego boga. Wskutek wszystkich zaś dziwiących się zależnie na wszystkich na których czynił, rzekł istotnie do uczniów swoich:    Połóżcie sobie wy do uszu swoich odwzorowane wnioski te właśnie; ten wiadomy bowiem syn tego wiadomego człowieka teraz ma planowo teraz być przekazywany do rąk niewiadomych człowieków.    Ci zaś nie rozumieli spłynięte wysłowienie czynu to właśnie, i było z boku z przeciwnej strony zasłonięte od nich aby nie spostrzegliby ono, i strachali się wezwać do uwyraźnienia się go około spłyniętego wysłowienia czynu tego właśnie.    Weszło zaś na wskroś wnioskowanie w nich, to kto ewentualnie życzeniowo jest większy z nich.    Zaś Iesus znając to na wskroś wnioskowanie serca ich, pochwyciwszy jakieś dziecko stawił ono u-przy sobie samym    i rzekł im: Który jeżeliby przyjąłby to właśnie dziecko zależnie na wiadomym imieniu moim, mnie przyjmuje; i który by mnie przyjąłby, przyjmuje tego który odprawił mnie; ten bowiem mniejszy we wszystkich was będący poczynającym spod, ten właśnie jakościowo jest wielki.    Odróżniwszy się zaś Ioannes rzekł: Stojący na nadzorco, ujrzeliśmy kogoś w wiadomym imieniu należącym do ciebie wyrzucającego bóstwa pochodzące od daimonów i przeszkadzaliśmy go, że nie podąża tą samą drogą wspólnie z nami.    Rzekł zaś istotnie do niego Iesus: Nie przeszkadzajcie; który bowiem nie jest w dół na was, w obronie powyżej was jest.    Stało się zaś w tym które możliwymi razem być dopełnianymi czyniło dni wzięcia z powrotem w górę jego, i on wiadome doistotne oblicze wsparł od tego które skłaniało go wyprawiać się do sfery funkcji Ierusalem,    i odprawił niewiadomych aniołów na przód niewiadomego doistotnego oblicza swego. I wyprawiwszy się weszli do sfery funkcji otwartej wiejskiej osady Samaritan, tak jak należało przygotować mu.    I nie przyjęli go, że to wiadome doistotne oblicze jego było wyprawiające się do sfery funkcji Ierusalem.    Ujrzawszy zaś uczniowie Iakobos i Ioannes rzekli: Utwierdzający panie, chcesz żeby rzeklibyśmy uczynić ognień skłonny zstąpić od wiadomego nieba i przez powrotny na górę rozkład zdobyć ich?    Obrócony zaś nadał naganne oszacowanie im.    I wyprawili się do sfery funkcji odmiennej z dwu różnych otwartej wiejskiej osady.    I wobec wyprawiających się ich w drodze rzekł ktoś istotnie do niego: Będę wdrażał się tobie tam gdzie jeżeli ewentualnie ewentualnie odchodzisz.    I rzekł mu Iesus: Lisy jamy mają, i te wiadome istoty latające tego wiadomego nieba z góry rozpięcia namiotów, ten wiadomy zaś syn tego wiadomego człowieka nie ma gdzie tę wiadomą głowę skłoniłby.    Rzekł zaś istotnie do odmiennego: Wdrażaj się mi. Ten zaś rzekł: Nawróć w możliwość mi odszedłszemu wpierw pogrzebać wiadomego ojca mego.    Rzekł zaś jemu: Puść od siebie wiadomych umarłych aby mogli pogrzebać należących do siebie samych umarłych, ty zaś odszedłszy na wskroś tajną drogą przynoś jako nowinę tę wiadomą królewską władzę tego wiadomego boga.    Rzekł zaś i odmienny: Będę wdrażał się tobie, utwierdzający panie; wpierw zaś nawróć w możliwość mi ustawiwszy w określonym porządku odżegnać się tym skierowanym do sfery funkcji rodowego domu mojego.    Rzekł zaś Iesus: Żaden narzuciwszy rękę aktywnie na oradło i poglądający do sfery funkcji tych spraw i rzeczy skierowanych do tyłu, dla łatwo umieszczony nie jest tej królewskiej władzy tego boga. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Ewangelie dla badaczy : przekład filologiczny z języka greckiego według XXVII edycji Nestle-Aland Novum Testamentum Graece : opracowanie świeckie / wstęp, przekł., przypisy Sławomir Łuczkiewicz. Lublin : [s.n.], 2010. [wersja 3]

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible