Nowa Biblia Gdańska*

Księga Przysłów

Rozdział 12

  Ten, kto miłuje napomnienie – miłuje wiedzę; a kto nienawidzi przygany – jest bezmyślnym.    Dobry zyskuje upodobanie u WIEKUISTEGO; lecz potępia On podstępnego człowieka.    Człowiek nie utwierdzi się niegodziwością; lecz korzeń sprawiedliwych się nie zachwieje.    Dzielna kobieta jest koroną swojego męża; ale niczym zgnilizna w jego kościach – gnuśna.    Zamysły sprawiedliwych są wymierzone ku prawości; knowania niegodziwych ku szalbierstwu.    Mowy niegodziwych to czyhanie na krew; sprawiedliwych ocalają ich usta.    Złoczyńcy bywają powaleni, więc ich nie będzie; ale dom sprawiedliwych się utrzyma.    Mąż bywa chwalony w miarę swojego rozumu; a kto jest przewrotnego serca, popadnie w pogardę.    Lepiej temu, który się sam uniża, chociaż posiada sługę, niż temu, co się panoszy, chociaż brakuje mu chleba.    Sprawiedliwy dba o życie swojego bydlęcia, a wnętrze niegodziwych jest srogie.    Kto uprawia swą rolę nasyci się chlebem; lecz bezmyślnym jest ten, co ugania się za marnościami.    Niegodziwy tęskni za połowem złych; ale korzeń sprawiedliwych wyda swój plon.    W uchybieniu ust jest sieć dla złoczyńcy, lecz sprawiedliwy unika biedy.    Z plonu swych ust każdy nasyca się dobrem; a o czym świadczą ręce człowieka – to bywa mu oddane.    Droga głupiego wydaje mu się prawą; a mądry słucha rady.    Gniew głupca objawia się niezwłocznie; jednak mądry ukrywa zniewagę.    Kto mówi rzetelnie – świadczy o sprawiedliwości; lecz fałszywy świadek głosi matactwo.    Niejeden mówi jakby kłuł mieczem; a mowa mędrców niesie ukojenie.    Mowa prawdy utrzyma się na wieki, ale kłamliwy język tylko na mrugnięcie oka.    Ułuda prowadzi serce tych, co knują zło; a pewna radość dla tych, co doradzają pokój.    Żadne nieszczęście nie spotka sprawiedliwego, a niegodziwi przesyceni są niedolą.    Ohydą dla WIEKUISTEGO są kłamliwe usta; a ci, co dochowują wierności, dostępują Jego upodobania.    Wrażliwy człowiek tai swą wiedzę, a serce głupców wygłasza swą niedorzeczność.    Ręka skrzętnych będzie panować, a opieszała stanie się hołdowniczą.    Troska w sercu człowieka je gnębi, ale życzliwe słowo je pociesza.    Więcej niż bliźni posiada sprawiedliwy, a droga niegodziwych wyprowadzi ich na tułactwo.    Opieszałość nie złowi sobie zdobyczy, ale pilny człowiek posiada cenny skarb.    Na drodze sprawiedliwych jest życie, a kierunek tej ścieżki to nieśmiertelność. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Nowa Biblia Gdańska

przekład

Śląskiego Towarzystwa Biblijnego

2012

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible