Dynamiczny
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31

Nowa Biblia Gdańska*

Księga Przysłów

Rozdział 14

  Mądrość kobiet buduje ich dom, lecz głupota burzy go swoimi rękami.    Kto obawia się WIEKUISTEGO chodzi w swojej prostocie; lecz lekceważy Go ten, kto chodzi krzywymi drogami.    W ustach głupca jest rózga pychy; wargi mędrców ich ochraniają.    Gdzie nie ma bydła – tam pusty żłób; jednak obfitość plonów pochodzi z siły byka.    Wiarygodny świadek nie kłamie, a fałszywy świadek rozgłasza łgarstwa.    Szyderca daremnie szuka mądrości; jednak dla rozumnego poznanie jest możliwe.    Trzymaj się z dala od głupiego człowieka, bowiem nie zauważysz tam niczego, co by pochodziło z rozsądnych ust.    Mądrością roztropnego jest zrozumienie swojej drogi, zaś obłuda jest niedorzecznością głupców.    Wśród głupców panuje występek, a pośród prawych łagodność.    Tylko samo serce zna swoją własną gorycz, lecz także w jego radości obcy nie może brać udziału.    Dom niegodziwych ulegnie zagładzie, a namiot prawych zakwitnie.    Niejedna droga wydaje się człowiekowi prostą, jednak jej koniec prowadzi do śmierci.    Nawet w śmiechu może zaboleć serce, a końcem radości bywa zgryzota.    Nasyci się ze swych dróg ten, kto jest przewrotnego serca; lecz zacny człowiek się przed nim chroni.    Prostoduszny wierzy każdemu słowu; a roztropny zastanawia się nad każdym swoim krokiem.    Mądry się obawia i stroni od złego; a głupi się unosi i czuje się bezpiecznym.    Porywczy dopuszcza się niedorzeczności, ale podstępny człowiek jest znienawidzony.    Kpiący przyswajają sobie głupotę, a rozumni uwieńczają się wiedzą.    Źli muszą się ukorzyć przed cennymi, niegodziwi u bram sprawiedliwych.    Biedny bywa znienawidzony nawet przez swego najbliższego, a przyjaciół możnego jest wielu.    Kto pomiata swoim bliźnim – grzeszy; a szczęśliwy jest ten, co się lituje nad ubogimi.    Zaprawdę, przyjdzie się tułać tym, co knują zło; ale miłości i wierności doświadczą ci, którzy myślą o słusznym.    Po każdym trudzie przyjdzie pożytek, lecz puste słowa prowadzą tylko do niedostatku.    Koroną mądrych jest ich bogactwo, a głupota głupich pozostaje głupotą.    Prawdomówny świadek ratuje życie; lecz kto wygłasza kłamstwa – szerzy szalbierstwo.    W bojaźni WIEKUISTEGO spoczywa silna ufność; będzie jeszcze obroną jego dzieci.    Bojaźń WIEKUISTEGO jest źródłem życia; pozwala uniknąć sideł śmierci.    Wspaniałość króla opiera się na wielkości ludu; nicość narodu jest ruiną władcy.    Pobłażliwy jest bogaty w zastanowienie; a popędliwy wysoko podnosi głupstwo.    Życiem dla ciała jest spokojne serce, a namiętność zgnilizną w kościach.    Kto uciemięża biednego – bluźni jego Stwórcy; zaś czci Go ten, co się lituje nad ubogimi.    Przez swą złość bywa strącony niegodziwy; lecz sprawiedliwy ufa jeszcze przy swojej śmierci.    W sercu rozumnego spoczywa mądrość; ale poznać, co w sercu głupich.    Sprawiedliwość wywyższa naród, a hańbą ludów jest grzech.    Roztropny sługa znajduje przychylność króla, lecz jego oburzenia doświadczy ten, który przynosi wstyd. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Nowa Biblia Gdańska

przekład

Śląskiego Towarzystwa Biblijnego

2012

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible