1. Początek ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym.  2. Jak napisano w [księdze] proroka Izajasza: Oto przed Twoim obliczem posyłam mojego anioła, który Ci utoruje drogę;  3. głos wołającego na pustkowiu: Przygotujcie drogę Pana; Jego ścieżki czyńcie prostymi;  4. wystąpił na pustkowiu Jan Chrzciciel wzywając do chrztu opamiętania dla przebaczenia grzechów.  5. I zaczęła do niego wychodzić cała ziemia judzka oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, a ci, którzy otwarcie przyznawali się do swoich grzechów, byli przez niego chrzczeni w rzece Jordan.  6. Jan zaś ubrany był w sierść wielbłąda, wokół bioder nosił skórzany pas, a żywił się szarańczą oraz dzikim miodem.  7. I ogłaszał on: Idzie za mną mocniejszy niż ja, ktoś, przed kim nie jestem godny schylić się i rozwiązać rzemyka u jego sandałów.  8. Ja was ochrzciłem w wodzie, On zaś ochrzci was w Duchu Świętym.  9. I stało się w tych dniach, że z Nazaretu w Galilei przyszedł Jezus i został przez Jana ochrzczony w Jordanie.  10. A w chwili, gdy wychodził z wody, zobaczył rozdarte niebiosa oraz Ducha, który zstępował do Niego niby gołębica.  11. Z niebios rozległ się przy tym głos: Ty jesteś moim umiłowanym Synem, w Tobie znalazłem upodobanie.  12. Natychmiast też Duch rzucił Go na pustkowie.  13. I był na pustkowiu czterdzieści dni, poddawany próbie przez szatana. Przebywał tam wśród zwierząt, a aniołowie Mu usługiwali.  14. Lecz po wydaniu Jana Jezus przyszedł do Galilei, zaczął głosić ewangelię Bożą  15. i mówić: Wypełnił się czas i bliskie jest Królestwo Boże, opamiętujcie się i wierzcie ewangelii.  16. A gdy przechodził brzegiem Morza Galilejskiego, zobaczył Szymona i Andrzeja, brata Szymona, jak raz z jednej, a raz z drugiej strony [łodzi] rzucali w morze sieć, gdyż byli rybakami.  17. Jezus zwrócił się do nich: Chodźcie za Mną, a sprawię, że staniecie się rybakami ludzi.  18. A oni od razu pozostawili sieci i ruszyli za Nim.  19. Gdy przeszedł nieco dalej, zobaczył Jakuba, syna Zebedeusza, oraz jego brata, Jana. Oni też [byli] w łodzi i naprawiali sieci.  20. I zaraz ich zawołał. Oni natomiast pozostawili swego ojca Zebedeusza wraz z robotnikami w łodzi i poszli za Nim.  21. Przybyli do Kafarnaum. Zaraz w sabat poszedł do synagogi, i zaczął nauczać.  22. I byli zdumieni Jego nauką, uczył ich bowiem jak ktoś, kto posiada władzę, a nie jak znawcy Prawa.  23. A właśnie był w ich synagodze człowiek we władzy ducha nieczystego. Ten wrzasnął:  24. Co Tobie do nas, Jezusie z Nazaretu? Przyszedłeś nas zniszczyć? Wiem, kim jesteś: Świętym Bożym.  25. Jezus skarcił go słowami: Zamilcz i wyjdź z niego!  26. Wtedy duch nieczysty szarpnął nim, wrzasnął donośnym głosem i wyszedł z niego.  27. Wszyscy byli tak zdumieni, że zaczęli pytać jeden drugiego: Co to jest? Jakaś nowa nauka, której towarzyszy władza! Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są mu posłuszne.  28. I wkrótce rozniosła się wiadomość o Nim wszędzie, po całej galilejskiej okolicy.  29. Niebawem po wyjściu z synagogi przyszli wraz z Jakubem i Janem do domu Szymona i Andrzeja.  30. A właśnie teściowa Szymona leżała w gorączce. Zaraz też powiedziano Mu o niej.  31. Podszedł więc, wziął ją za rękę i podniósł; wtedy jej gorączka opadła, a [ona] zaczęła im usługiwać.  32. Tymczasem wraz z nastaniem wieczoru, gdy zaszło słońce, zaczęli przynosić do Niego wszystkich chorych i opętanych.  33. Całe miasto zgromadziło się u drzwi.  34. Wtedy uzdrowił wielu dotkniętych różnymi chorobami i wyrzucił wiele demonów, lecz nie pozwalał demonom mówić, gdyż wiedziały, kim On jest.  35. A wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na puste miejsce; tam zaczął się modlić.  36. Szymon jednak oraz ci, którzy z nim byli, ruszyli Jego śladami.  37. A gdy Go znaleźli, powiedzieli Mu: Wszyscy Cię szukają.  38. Wtedy On im powiedział: Chodźmy gdzie indziej, do sąsiednich miasteczek, abym i tam mógł głosić, gdyż po to wyszedłem.  39. Chodził więc i głosił w ich synagogach po całej Galilei, i wypędzał demony.  40. I oto przyszedł do Niego trędowaty, upadł na kolana i prosił Go: Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić.  41. A On, pełen współczucia, wyciągnął swoją rękę, dotknął go i powiedział: Chcę, bądź oczyszczony!  42. Natychmiast też zszedł z niego trąd i został oczyszczony.  43. I zaraz go odesłał z takim surowym zakazem:  44. Uważaj, nikomu nic nie mów; ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swoje oczyszczenie ofiarę, jaką polecił Mojżesz, na świadectwo dla nich.  45. Ten jednak, gdy odszedł, zaczął rozgłaszać i rozpowiadać o tym, co zaszło, tak że nie mógł On już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał na zewnątrz, na odludnych miejscach. Tam też zewsząd [ludzie] zaczęli się do Niego schodzić.