Nowy Testament Popowski-Wojciechowski
List do Kolosan
Rozdział 1
2) Tu znaczenie etymologiczne: normalnie już jak imię własne "Chrystus". Przypis ten dotyczy także pozostałych miejsc tej księgi, w których powyższe słowo występuje.
3) Braćmi nazywa nadawca listu chrześcijan.
4) Inne lekcje: "naszego i Pana, Jezusa Pomazańca"; "naszego i Pana naszego, Jezusa Pomazańca"; "naszego i Jezusa Pomazańca, Pana naszego".
5) Inna lekcja zamiast "Bogu, Ojcu": "Bogu i Ojcu".
6) Tak nazywa nadawca listu chrześcijan.
8) W oryginale rodzajnik. Rodzajniki pierwotnie były zaimkami wskazującymi.
9) "przynosząca owoce" i "wzrastająca" - metafory ogrodnicze o dobrej nowinie w ludziach.
10) Pełniej: "od tego dnia, w którym".
11) Niektórzy przekładają na "poznaliście". Chodzi tu jednak chyba nie tylko o samo poznanie, lecz także o przyjęcie.
14) Odnosi się do Epafrasa, a nie do Pomazańca.
15) W sensie: przedstawiwszy, doniósłszy nam.
16) Składniej: "od tego dnia, w którym".
17) Inaczej: "nie przestajemy". Słowo to wraz z następującymi po nim imiesłowami tworzy taką składnię, w której imiesłowy należy zamienić w przekładzie na orzeczenia osobowe. Dlatego tu składniej: "nieustannie modlimy się za was i prosimy".
18) W oryginale coniunctivus aoristi passivi jako orzeczenie zdania zamiarowego.
19) Metafora życia jako drogi ku obiecanemu Królestwu.
20) Słowo to nie zmienia znaczenia, chociaż raz występuje jako medium (zob. Kol 1.6), a kiedy indziej jako activum.
21) Możliwe także: "całej", ale ze względu na paralelne użycie w w. 10 wybrano tu znaczenie: "każdej".
22) "w mocy umacniając się" - figura etymologica.
23) Wiersze 1.10-12 zawierają cztery paralelne imiesłowy, współrzędnie określające (jako participia praedicativa) czynność "przejść" (w. 10). Według autora listu zatem człowiek dochodzi do całego przypodobania się Bogu, przynosząc owoce w każdym dobrym dziele, wzrastając uznaniem Boga, umacniając się na sile chwały Boga i dziękując Bogu.
24) Inne lekcje: "równocześnie Ojcu": "Ojcu Pomazańca"; "Ojcu i Bogu"; "Bogu Ojcu": "Bogu i Ojcu": bez "Ojcu".
26) Lub: "odrzucenie", ale wtedy bez "od": "odrzucenie grzechów".
27) W oryginale nie chodzi o państwo jako o jednostkę polityczną, lecz o pojęcie abstrakcyjne od "pan, pański".
28) Możliwe: "przez". Jest to stała formuła o autonomicznym pośrednictwie Chrystusa w stwarzaniu i w zbawieniu.
29) W oryginale indicativus aoristi activi, oznaczający czynność dokonaną. A więc lepsze: "znalazł upodobanie".
30) "całe wypełnienie zamieszkać" - w oryginale accusativus cum infinitivo. Składniej: "bo miał upodobanie, żeby w Nim zamieszkało całe wypełnienie".
31) Infinitivus zależny od "miał upodobanie".
32) Filologicznie mało prawdopodobne: "położeni na fundamencie", "utrzymujecie się w", a nie jako instrumentalis z "położywszy sobie fundament".
33) Możliwe: "przesuwając się". Składniej: "dając się odsuwać".
34) Prawdopodobnie w sensie przedmiotowym, jak w 1.5.
35) Tu samo o ciele fizycznym (zob 1.22). "wyrównuję braki utrapień Pomazańca w ciele mym za ciało Jego" - nie można tłumaczyć tego zdania tak, jakby brakowało czegoś w zbawczym cierpieniu Chrystusa i trzeba by te braki wypełniać. Przyjmując tę błędną interpretację, należałoby w polskiej wersji nadać taki szyk temu zdaniu: "wyrównuję w ciele mym braki utrapień Pomazańca za ciało Jego". Innego, poprawnego sensu nabiera ono natomiast w takim układzie: "wyrównuję braki w ciele mym utrapień Pomazańca za ciało Jego". Ten dosyć niezręczny układ wyrazów podkreśla brak cierpień Chrystusa w ciele nadawcy listu. Jeśli ktoś, jak na przykład Paweł Apostoł, późno został chrześcijaninem, musi po chrzcie intensywniej uczestniczyć w cierpieniach Chrystusa, by nadrobić wcześniejsze swoje zaniedbania.
36) Tu metaforycznie o Kościele (zob 1.22).
37) Infinitivus celu zależny od "danego mi".
38) W oryginale coniunctivus aoristi activi jako orzeczenie zdania zamiarowego.
Prawa autorskie i szczegółowe informacje
* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible - www.ph4.org