Słownik Stronga
G3957
πάσχα
- Definicja:
1. ofiara paschalna (która była przyzwyczajona do składania za wyzwolenie ludu starego z Egiptu)
2. baranek paschalny, tj. baranek, którego Izraelici byli przyzwyczajeni zabijać i jeść czternastego dnia miesiąca Nisan (pierwszy miesiąc ich roku) na pamiątkę dnia, w którym ich ojcowie, przygotowując się do opuszczenia Egiptu, zostali poinstruowani przez Boga, aby zabić i zjeść baranka oraz pokropić jego krwią ich słupy drzwiowe, aby anioł niszczący, widząc krew, mógł przejść nad ich mieszkaniami; Chrystus ukrzyżowany jest przymilony do zabitego baranka paschalnego
3. wieczerza paschalna
4. święto paschalne, święto Paschy, rozciągające się od 14 do 20 dnia miesiąca Nisan
- Pochodzenie: pochodzenia aramejskiego por. G6453 - Wpis TDNT: 19:56,8 - Część (części) mowy: rzeczownik nijaki - Stronga: pochodzenia chaldejskiego (porównaj [H6453]); Pascha (posiłek w dniu święta lub specjalnych ofiar z nim związanych): - Pascha Wielkanocna.Więcej w słowniku Blue Letter Bible lub Bible Hub
Nowodworski Przekład Interlinearny