Uwspółcześniona Biblia Gdańska*

II Księga Samuela
(II Samuela)

Rozdział 5

  Wtedy wszystkie pokolenia Izraela zeszły się u Dawida w Hebronie i powiedziały: Oto jesteśmy twoją kością i twoim ciałem.    Już dawniej, gdy Saul był królem nad nami, ty wyprowadzałeś i przyprowadzałeś Izraela. I JAHWE powiedział do ciebie: Ty będziesz pasł mój lud Izraela i ty będziesz wodzem nad Izraelem.    Wszyscy starsi Izraela przyszli więc do króla do Hebronu i król Dawid zawarł z nimi przymierze w Hebronie przed JAHWE, a oni namaścili Dawida na króla nad Izraelem.    Dawid miał trzydzieści lat, gdy zaczął królować, a królował czterdzieści lat.    W Hebronie królował nad Judą siedem lat i sześć miesięcy, w Jerozolimie zaś królował trzydzieści trzy lata nad całym Izraelem i Judą.    I król oraz jego ludzie poszli do Jerozolimy przeciw Jebusytom zamieszkującym w tej ziemi, a oni powiedzieli do Dawida: Nie wejdziesz tutaj, dopóki nie wyniesiesz ślepych i chromych. Myśleli bowiem: Dawid tu nie wejdzie.    Dawid jednak zdobył twierdzę Syjon, to jest miasto Dawida.    Dawid powiedział w tym dniu: Ktokolwiek pokona Jebusytów, wchodząc przez kanał, i zabije ślepych i chromych, których nienawidzi dusza Dawida, ustanowię go dowódcą. Dlatego mówiono: Ślepi i chromi nie wejdą do tego domu.    I tak zamieszkał Dawid w tej twierdzy, i nazwał ją miastem Dawida. Dawid obudował je też wokoło, od Millo i wnętrza.    I Dawid stale wzrastał w potędze, a JAHWE Bóg zastępów był z nim.    Wtedy Hiram, król Tyru, wysłał posłańców do Dawida z drzewem cedrowym, cieślami i murarzami i zbudowali dom dla Dawida.    I Dawid poznał, że JAHWE utwierdził go jako króla nad Izraelem i że wywyższył jego królestwo ze względu na swój lud Izraela.    A po przybyciu z Hebronu Dawid wziął sobie jeszcze więcej nałożnic i żon z Jerozolimy. I urodziło się Dawidowi więcej synów i córek.    Oto imiona tych, którzy mu się urodzili w Jerozolimie: Szammua, Szobab, Natan i Salomon;    Jibchar, Eliszua, Nefeg i Jafia;    Eliszama, Eliada i Elifelet.    A gdy Filistyni usłyszeli, że Dawid został namaszczony na króla nad Izraelem, wszyscy Filistyni wyruszyli, aby szukać Dawida. Kiedy Dawid o tym usłyszał, zstąpił do twierdzy.    Wtedy Filistyni przybyli i rozciągnęli się w dolinie Refaim.    I Dawid radził się JAHWE: Czy mam ruszyć na Filistynów? Czy wydasz ich w moje ręce? JAHWE odpowiedział Dawidowi: Idź, gdyż z całą pewnością wydam Filistynów w twoje ręce.    Dawid przybył więc do Baal-Perasim i tam ich pobił, i powiedział: JAHWE rozerwał moich wrogów przede mną jak rwąca woda. Dlatego nazwał to miejsce Baal-Perasim.    I porzucili tam swoje bożki, a Dawid i jego ludzie spalili je.    I Filistyni znowu nadciągnęli, i rozciągnęli się w dolinie Refaim.    Gdy Dawid radził się JAHWE, PAN odpowiedział: Nie ruszaj na nich, lecz obejdź ich z tyłu i uderz na nich od strony drzew morwowych.    A gdy usłyszysz odgłos kroków dochodzących od wierzchołków drzew morwowych, wtedy wyruszysz, gdyż wtedy JAHWE wyjdzie przed tobą, aby pokonać wojska Filistynów.    I Dawid uczynił tak, jak mu JAHWE rozkazał, i pobił Filistynów od Geba aż do wejścia do Gezer. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Updated Gdansk Bible – UWSPÓŁCZEŚNIONA BIBLIA GDAŃSKA
Copyright © 2018 Fundacja Wrota Nadziei. Released under the Creative Commons Attribution No Derivatives License 4.0.
eBible.org
Polish — Polski

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible