Wprowadzenie

„Kochanie czy umyłeś ręce?” „Dzieci pamiętajcie, że macie odkurzyć? Jest już 21, kiedy zamierzacie to zrobić?” Następnie przychodzi SMS: „pamiętaj o spłacie raty kredytowej”. Jak można zapomnieć o tym, że za chwile z konta zniknie ci parę tysięcy. W smartfonie coraz więcej nowych opcji w aplikacji „Przypomnienia”, nowa aktualizacja programu „Kalendarz”. Tyle jest rzeczy do zapamiętania, że trzeba je zapisywać. W moim domu karteczki z przypomnieniami mają swoje stałe miejsce. Pomimo tego, że pod naszą czaszką znajduje się superkomputer, wciąż musimy wspomagać naszą pamięć. Zwykło się żartować: pamięć mam dobrą, ale krótką. Potrzebujemy tych wszystkich przypomnień. Choć mogą nas drażnić, są one niezbędne w codzienności.

Nie inaczej się mają sprawy wiary. Dzisiejszy tekst z 2 Piotra 1:12-21 nas w tym upewni. Oczywiście, to nie jest tak, że jeżeli nie będziemy przychodzić na wszystkie spotkania w kościele, to nagle zapomnimy, Kim jest Jezus. Jednakże warto zdać sobie sprawę z dwóch rzeczy: (1) Bóg to istota niezgłębiona, nikt nie może powiedzieć, że wie o Nim wszystko i mu wystarczy. (2) Biblia – która dla nas, biblijnych chrześcijan, jest drogowskazem wiary – to starożytny, ogromny tekst, spisywany przez długi okres i przez różnych ludzkich autorów. Żaden prawdziwy biblista nie powie, że wie już o niej wszystko; więc co powiedzieć o nas, którzy pomimo szczerych chęci jesteśmy w stanie przeznaczyć na jej codzienne czytanie kilka minut. Warto zatem uczestniczyć w jak najpełniejszej mierze w życiu kościoła, a najbardziej w tych spotkaniach, które rozwijają nasze poznanie Pisma Świętego.

Zgrozą napawa fakt, że część chrześcijan coraz rzadziej ją czyta, a nawet w ogóle jej nie czyta. Nie chce też przynosić jej do kościoła, bo za dużo waży w torebce. Na całe szczęście, nasze urządzenia elektroniczne mogą zawierać wszystkie polskie przekłady Biblii. Ale czy faktycznie, korzystamy z tych udogodnień?

Potrzebujemy, aby ktoś przypominał nam całość biblijnego przesłania. Dla jednych będzie to zachęta, aby na nowo zaczęli czytać Boże Słowo, dla innych, by zaczęli robić to codziennie, a nie od przypadku do przypadku, jeszcze dla innych będzie to zachęta, aby zaczęli ją nie tylko czytać, ale studiować, wiązać rozmaite wątki i budować osobiste przekonania, jak to ujął apostoł Paweł (κατὰ ἀναλογίαν τῆς πίστεως) czyli analogię wiary.

Prezentacja tekstu

Rozsiądźcie się wygodnie i razem otwórzmy nasze egzemplarze Pisma Świętego i posłuchajmy przesłania autora biblijnego z 2 Piotra 1:12-21.

2P 1:12nn „Dlatego będę zawsze wam przypominać o tych rzeczach, chociaż świadomi będąc i utwierdzonymi jesteście w [was] będącej obecną prawdzie. Za sprawiedliwe zaś uznaję, dopóki jestem w tym namiocie, pobudzać was w przypominaniu, wiedząc, że szybkie jest odłożenie namiotu mego, jak i Pan nasz Jezus Pomazaniec oświadczył mi. Dopilnuję zaś [byście] wciąż, po moim odejściu tych [rzeczy] wspomnienie sobie czynili. Nie bowiem [za] przemądrzałymi opowieściami podążywszy, objawiliśmy wam Pana naszego Jezusa Pomazańca, moc i przyjście Jego, ale [naocznymi] obserwatorami stawszy się Jego wielkości. Wziąwszy bowiem od Boga Ojca szacunek i chwałę, głos został przyniesiony Jemu taki od wspaniałej chwały: Synem Mym, ukochanym Mym, Ten jest, ku któremu Ja znalazłem upodobanie. A ten głos my usłyszeliśmy z nieba przyniesiony z Nim, będąc na świętej górze. I mamy jeszcze mocniejsze prorocze słowo, [w] którym dobrze czyńcie, kierując się nim jak [na] lampę świecącą w ciemnym miejscu, aż kiedy dzień zaświtałby i gwiazda poranna wzeszłaby w sercach waszych. Te najpierw wiedząc, że wszelkie proroctwo Pisma, [według] własnego wyjaśnienia nie staje się. Nie bowiem [z] woli człowieka zostało przyniesione proroctwo kiedykolwiek, ale przez Ducha Świętego niesieni, wypowiedzieli [je] od Boga ludzie.”1)

Werset 12

„Dlatego zamierzam wciąż wam przypominać o tych [sprawach], chociaż zostaliście uświadomieni i utwierdzeni w obecnej prawdzie”2)

Autor biblijny mówi nam, że zamierza nam wciąż przypominać o tych rzeczach. Zapytamy jakich? Dokładnie o tych wydarzeniach, które dotyczą Pana Jezusa, Jego objawienia, Jego zbawczej misji. Chrześcijanie pokolenia poapostolskiego nie znali Mesjasza, tak jak poznali Go jego uczniowie i apostołowie. Podobnie jak my, również oni musieli oprzeć się na przekazanej im prawdzie. Adresaci listu byli uświadomieni i byli utwierdzeni w obecnej w nich prawdzie, a mimo to, potrzebowali, aby przypominano im życie i służbę Chrystusa.

Werset 13

„Za słuszne zaś uważam, dopóki jestem w tym namiocie, pobudzać was przez przypominanie”3)

2 list Piotra, ma formę testamentu apostoła Piotra. Wyrażenie „dopóki jestem w tym namiocie” oddawane jest w innych przekładach jako „dopóki jestem w tym ciele”4). Jednakże biblijny oryginał wskazuje na fakt, że nasze życie jest wędrówką, jest pielgrzymką, wszak namiot to mobilne mieszkanie. Jest to bardzo żywy obraz dla każdego czytelnika Pięcioksięgu, gdzie naród Izraela ukazany jest jako żyjący w namiotach, pielgrzymujący do ziemi obiecanej. Również my, w naszym cielesnym mieszkaniu zmierzamy do spełnienia Bożych obietnic, które nazywamy niebem. Niestety nasze życie jest jak namiot, nie jak betonowa konstrukcja. Wystarczy jakiś wypadek, jakaś choroba, by z naszego życia uczynić koszmar. Dlatego tym bardziej potrzebujemy, aby przez przypominanie, wzmacniać naszą wewnętrzną, powiemy duchową, konstrukcję.

Przez przypominanie jesteśmy pobudzani. Greckie διεγείρω może oznaczać budzenie ze snu, podnoszenie się, a metaforycznie pobudzanie umysł, jego uaktywnianie. W 1 Jan 5:20 czytamy:

„Wiemy też, że Syn Boży przyszedł i dał nam rozum, abyśmy poznali tego, który jest prawdziwy. My jesteśmy w tym, który jest prawdziwy, w Synu jego, Jezusie Chrystusie. On jest tym prawdziwym Bogiem i życiem wiecznym.” (BW)

Wbrew obiegowej opinii, wiara nie jest wyzbyciem się rozumu. Rozum został nam dany abyśmy poznali Boga na tyle na ile jest to możliwe. Apostolskie przypomnienia, mają pobudzić nasz umysł, abyśmy dogłębnie poznali Chrystusa. W rzeczy samej, zadaniem pastorów i kaznodziejów jest pobudzanie naszych umysłów przez przypominanie, tak abyśmy:

Ef 3:18,19 „Zdołali pojąć ze wszystkimi świętymi, jaka jest szerokość i długość, i wysokość, i głębokość, i mogli poznać miłość Chrystusową, która przewyższa wszelkie poznanie, abyście zostali wypełnieni całkowicie pełnią Bożą.” (BW)

Nie jest rolą pastorów i nauczycieli, aby przedstawiać nam jakąś nową, tajemną wiedzę, jakieś nowe objawienia. Naszą rolą jest uobecnić Słowo Boże, przekazać jego bogactwo i co najważniejsze, zbliżyć nas do spotkania z Autorem Pisma Świętego, tak abyśmy zaczęli doświadczać Boga w naszej codzienności.

Werset 14

„świadomy, że zwinięcie mojego namiotu jest rychłe, jak mi to i nasz Pan Jezus Chrystus wyraźnie zaznaczył.”

Nad jeziorem galilejskim, Jezus po Swoim zmartwychwstaniu rozmawiał z Piotrem, o tym jak zakończy się jego życie.

J 21:18 „Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, sam się przepasywałeś i chodziłeś, dokąd chciałeś; lecz gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a kto inny cię przepasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz.” (BW)

Piotr pamiętał te słowa i to zapewne ustawiło priorytety w jego życiu. Z bojaźliwego ucznia stał się odważnym kaznodzieją i przywódcą kościoła. Czy jesteśmy świadomi jak Piotr, że „zwinięcie naszego namiotu jest rychłe”? Co zamierzamy zrobić z czasem, który nam pozostał? Czy zamierzamy jedynie żyć z dnia na dzień, nieśmiało oczekując, że być może po śmierci czeka nas lepszy świat? Jesteśmy baptystami, naśladowcami Pana! Nie możemy naśladować lichej wiary tego świata. Jesteśmy jak lampa świecąca w ciemnym miejscu. Nasza wiara ma zdumiewać naszych znajomych i rodzinę.

1P 4:2 „aby pozostały czas życia w ciele przeżyć już nie dla ludzkich żądz, ale dla woli Boga.”

Werset 15

„A dołożę też starań abyście po moim odejściu stale sobie o tych sprawach przypominali”

Apostołowie musieli zadbać o ciągłość duchowego przywództwa. Paweł pouczał swojego następcę Tymoteusza, aby i on wyszukiwał ludzi zdolnych do nauczania zboru. Dobrze jest, gdy zbór inwestuje w oddanych Bożych ludzi, którzy poświęcili swe życie przekazywaniu biblijnego orędzia. Doceniajmy tych, którzy zamiast poświęcić się dla życia rodzinnego, kariery i zarabianiu pieniędzy, woleli trudzić się pracą z dziećmi i młodzieżą chrześcijańską, studentami, ale też osobami uzależnionymi i biednymi. Wreszcie dbajmy o naszych pasterzy, którzy wiernie przekazują nam Boże Słowo.

Mądry nauczyciel przygotowuje zbór na swoje odejście. Nie buduje sekty zgromadzonej wokół własnej osoby, ale zapewnia ciągłość istnienia zboru, przez wyznaczanie pomocników, ludzi zdolnych do nauczania, którzy w stosownej chwili będą w stanie przejąć więcej obowiązków.

Werset 16

„Bo nie jako ci, którzy poszli za wymyślnymi mitami, zapoznaliśmy was z mocą i przybyciem naszego Pana Jezusa Chrystusa, ale jako ci, którzy stali się naocznymi świadkami Jego wielkości.”

Istnieje zasadnicza różnica pomiędzy ówczesną mitologią grecką a ewangelią. Jak oddaje to język oryginału (σεσοφισμένοις μύθοις sesofismenois mythois) przemądrzałe opowieści, greckie mity z założenia były etiologiami obserwowalnego świata, czymś co miało wytłumaczyć starożytnym, dlaczego świat działa tak a nie inaczej. Nie były to zatem podania historyczne ale mity, które poetyckim językiem opowiadały o przyczynie istnienia świata, ludzkości, dobra i zła, radości i cierpienia, i wreszcie życia i śmierci.

Ewangelia jest natomiast narracyjnym przedstawieniem prawdziwego człowieka Jezusa z Nazaretu, który okazał się obiecanym Mesjaszem, a jak się dowiemy z kolejnych wersetów, umiłowanym Synem Boga. Apostołowie i pierwsi uczniowie, byli naocznymi świadkami cudów i nauczania Jezusa. Wreszcie byli naocznymi świadkami Jego śmierci i zmartwychwstania. Nasz Jezus jest Jezusem historycznym, a nie mitycznym bóstwem. Warto pamiętać, że chrześcijaństwo to nie religia księgi jak w wypadku Judaizmu, ani umiłowanie filozofii jak u Greków, ale jest to religia osoby, Jezusa Chrystusa, który objawił się jako człowiek i jako Bóg.

Werset 17,18

„Wziął bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki głos doszedł Go od Majestatu chwały: Ten jest moim Synem, moim ukochanym, w którym Ja znalazłem upodobanie. Ten właśnie głos pochodzący z nieba my usłyszeliśmy, będąc wraz z Nim na świętej górze.”

Trzej apostołowie: Jan, Jakub i Piotr, byli świadkami przemienienia Jezusa.

Mk 9:2-7 „A po sześciu dniach wziął Jezus z sobą Piotra i Jakuba, i Jana i wprowadził ich tylko samych na wysoką górę, na osobność, i przemienił się przed nimi. I szaty jego stały się tak lśniąco białe, jak ich żaden farbiarz na ziemi wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, i rozmawiali z Jezusem. A odezwawszy się Piotr, rzekł do Jezusa: Mistrzu! Dobrze nam tu być; rozbijmy trzy namioty: Tobie jeden i Mojżeszowi jeden, i Eliaszowi jeden. Nie wiedział bowiem, co ma powiedzieć, bo ogarnął ich lęk. I powstał obłok, który ich zacienił, a z obłoku rozległ się głos: Ten jest Syn mój umiłowany, jego słuchajcie.” (BW)

Piotr w tej wizji chciał rozbić trzy namioty, jeden dla Jezusa, drugi dla Mojżesza a trzeci dla Eliasza. Omówienie wizji przemienienia to temat na odrębne rozważanie. Warto jednak zauważyć, że Piotr chciał potraktować Jezusa tak samo jak wielkiego prawodawcę i największego proroka. Ale głos Boży oznajmił coś ważniejszego, że Jezus ma być dla nich istotniejszy niż Prawo i Prorocy. Stare Przymierze ma być interpretowane przez pryzmat dzieła i osoby Jezusa Chrystusa. Czytany przez nas fragment z 2 Piotra jest zatem dojrzałą refleksją nad tym wydarzeniem. Ten głos z nieba – Ten jest moim Synem, moim ukochanym, w którym Ja znalazłem upodobanie – jest puentą wizji przemienienia.

Werset 19

„i mamy jeszcze mocniejsze, prorockie słowo – a wy wspaniale czynicie trzymając się go jak lampy świecącej w ciemnym miejscu, dopóki nie zaświta dzień i gwiazda poranna nie wzejdzie w waszych sercach”

Co to za jeszcze mocniejsze słowo prorockie? O ile żydzi tylko jedną część Tanach uważali za Proroków (czyli Newiim). Ale chrześcijanie zawsze rozumieli, że całe Stare Przymierze zawiera orędzie o przyjściu, śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa.

W drodze do Emaus, Chrystus tłumaczył dwóm swoim uczniom:

Łk 24:27 „I zaczynając od Mojżesza i wszystkich proroków, wykładał im, co było o nim napisane we wszystkich Pismach.” (UBG18)

Również my dobrze uczynimy, jeżeli całość orędzia biblijnego o Jezusie, będzie dla nas jakby lampą w ciemnym miejscu, czyli będzie źródłem naszego zbawienia z łaski przez wiarę, drogowskazem naszego życia i źródłem właściwych priorytetów. Czytając zarówno nowy jak i stary testament, szukajmy proroctw, obrazów i symboli, które wskazują na Pana Jezusa.

Przyjdzie dzień, gdy zaświta dzień i wzejdzie jutrzenka w naszych sercach. Dzień na który czekamy, to dzień sądu, dzień Pański, dzień Boży i dzień wieczności. Wszystkie te znajdujące się w tym liście opisy wskazują na powtórne przyjście Pana. Dobrze uczynimy, jeżeli każdy nasz dzień będzie jakby Bożym dniem, jakby tym ostatnim, w którym powraca nasz Zbawiciel, aby zabrać Swój kościół. Dobrze uczynimy, gdy w naszych decyzjach będziemy kierować się sumieniem wyszkolonym na Bożych przykazaniach miłości a nie naszymi chciejstwami, pragnieniami i namiętnościami. W szczególności warto unikać pogoni za pieniędzmi i tym co można za nie kupić. Warto ograniczać nasze rozrywki do takich, które będą świadczyły o nas jako o Bożych ludziach. Chrześcijanie dobrze czynią, jeżeli stronią od narkotyków, upijania się alkoholem, nałogiem palenia, gdy brzydzą się pornografią i wszelką niemoralnością, a z ich ust nie wychodzą przekleństwa i żadne „zgniłe” słowa.

Werset 20,21

„to wiedząc przede wszystkim, że żadne proroctwo Pisma nie pochodzi z własnego wyjaśnienia; gdyż proroctwo nie było nigdy przyniesione z woli człowieka, lecz wypowiadali [je] ludzie od Boga, niesieni przez Ducha Świętego”

Jest to ta jedna wypowiedź, która wewnętrznie konstytuuje pisma Starego i Nowego Przymierza jako natchnione przez Boga. Proroctwa Pisma, nie podlegają dowolnemu wyjaśnianiu, czyli interpretacji. Ta prawda była wielokrotnie wykorzystywana przez wielkie religie jak i małe sekty, do narzucania takiego wyjaśnienia Pisma Świętego, które było zgodne z poglądami przywódców religijnych. Dodatkowo obserwujemy trend, kiedy to Biblia jest interpretowana tak, aby nie dotyczyła naszej sytuacji. Nikt nie przyzna tego wprost, ale ludzie zachowują się tak, jakby wskazania Bożego Słowa dotyczyły wszystkich, tylko nie ich samych. Rolą pastorów i nauczycieli jest przekazanie prawdziwego znaczenia Biblii, odczytanie znaczenia dosłownego, czyli takiego jakie było intencją autora biblijnego oraz samego Boga w kontekście historii zbawienia ludzkości, a następnie budowanie dyscypliny kościelnej opartej o tak odczytane Słowo.

Rozpoznawanie zdrowej nauki jest jedną z najpotrzebniejszych umiejętności, jaką musimy opanować. Ilość treści dostępnych w mediach społecznościowych jest ogromna. Bardzo pomocna okazuje się umiejętność sprawdzania źródeł. Zanim zaczniesz słuchać jakiegoś kazania w Internecie, zanim polubisz jakiś post w mediach społecznościowych, sprawdź kto do ciebie mówi, kim jest mówca, jaką denominację reprezentuje, czy cechuje go szacunek dla Bożego Słowa i względny obiektywizm. Przede wszystkim warto słuchać kazań w rodzimym zborze oraz zadbać o regularną lekturę Biblii. Wówczas nawet bez większego rozeznania, szybko rozpoznamy zatrute nauczanie, w której kaznodzieja zbacza na manowce.

Podsumowanie

Reasumując:

Chrześcijanie potrzebują przypomnień. Rolą kaznodziei, pastora, nie jest tworzenie jakieś nowej nauki chrześcijańskiej, ale ciągłe przypominanie tego, co Bóg już wcześniej przekazał kościołowi.

Mądry nauczyciel przygotowuje zbór na swoje odejście. Nie buduje sekty zgromadzonej wokół własnej osoby, ale zapewnia ciągłość istnienia zboru, przez wyznaczanie pomocników, ludzi zdolnych do nauczania, którzy w stosownej chwili będą w stanie przejąć więcej obowiązków.

Nasza wiara ma opierać się na objawieniu Boga zawartym Piśmie Świętym. Największym z nich – jak czytaliśmy – jest przemienienie Jezusa na górze.

W trudnych chwilach przypominanie sobie osobistego objawienia Boga, które dokonało się przy naszym nawróceniu lub uwolnieniu, uzdrowieniu, przez głos Boga, głos wewnętrzny, sny lub wizje, może okazać się bardzo pomocne, pod warunkiem, że nie jest to nowe objawienie, ale potwierdzenie objawienia biblijnego, na którym można budować naszą ufność i wytrwałość.

Proroctwo nie pochodzi od człowieka, ale od Boga. Duch Święty jest Tym, który stoi za przesłaniem Pisma Świętego. Słowo Boże nie można interpretować inaczej jak tylko przez odczytanie znaczenia dosłownego, czyli takiego jakie było intencją autora biblijnego oraz samego Boga w kontekście historii zbawienia ludzkości.

Uzbrojeni w ten oręż, będziemy zdolni stawić czoło każdemu problemowi, każdemu zwątpieniu, rozpoznamy zdrowe i fałszywe nauczanie. Będziemy trzymać się wiary aż do dnia, kiedy nasz Pan weźmie nas do siebie. Amen.

Bibliografia

Artykuły

1. Krzysztof Radzimski, Źródło proroczego objawienia w ujęciu 2 listu św. Piotra, online: https://www.academia.edu/71865706/Z_ro_d%C5%82o_proroczego_objawienia_w_uje_ciu_2_listu_s_w_Piotra (2022.05.11), Nowy Dwór Mazowiecki 2022.

Komentarze

1. Piotr Zaremba, Literatura i uwagi do wersetów biblijnych, EIB, Poznań 2022.
2. Franciszek Mickiewicz, Nowy Komentarz Biblijny, List Judy i 2 List Piotra, t. XVIII, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2018.
3. William MacDonald, Komentarz Biblijny do Nowego Teatamentu, Wydawnictwo AREOPAG, Jastrzębie Zdrój 2005.
4. John MacArthur, Komentarz do Nowego Testamentu, Wydawnictwo "Amor Veritatis", Wejherowo 2019.
5. Craig S Keener, Komentarz historyczno-kulturowy do Nowego Testamentu, Oficyna Wydawnicza "Vocatio", Warszawa 2017.
6. Kalina Wojciechowska, Mariusz Rosik, Oczekując miłosierdzia, Komentarz strukturalny do Listu Judy, Wydawnictwo Naukowe ChAT, Warszawa 2020.

Przekłady biblijne

1. Piotr Zaremba, Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza, Przekład Dosłowny, Ewangeliczny Instytut Biblijny, Poznań 2019.
2. Krzysztof Radzimski, Nowodworski Grecko-Polski Interlinearny Przekład Pisma Świętego Starego i Nowego Przymierza, KchB NDM, Nowy Dwór Mazowiecki 2022. (online: /NPI/680/1/12)
3. Remigiusz Popowski, Grecko-Polski Nowy Testament, wydanie interlinearne z kluczem gramatycznym, kodami Stronga i Popowskiego oraz pełną transliteracją greckiego tekstu, Oficyna Wydawnicza "Vocatio", Warszawa 2017.
4. Biblia Ekumeniczna, Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa 2018.
5. Biblia Warszawska, , Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa 1975.