Wprowadzenie

W Stanach Zjednoczonych, w stanie Floryda, 14 lutego 2018 w szkole średniej Marjory Stoneman Douglas High School w Parkland, 19-letni Nikolas Cruz otworzył ogień do uczniów i personelu tej szkoły, zabijając 17 osób i raniąc 17 kolejnych. Cruz, uciekł ze szkoły pieszo po ataku przez wmieszanie się w tłum uczniów, ale został aresztowany około godzinę później w pobliskim Coral Springs. Policja i prokuratorzy badali wcześniejsze zachowania Cruza wskazujące na czynniki związane z problemami dyscyplinarnymi. W mediach społecznościowych znaleziono szereg jego wpisów, które mówiły o nienawiści do społeczeństwa i jego planach zamordowania dużej ilości ludzi. Nikt z czytających takie wpisy nie zareagował adekwatnie do zagrożenia. Oko „wielkiego brata”, najwyraźniej nie zadziałało. Nikolas, po uzyskaniu pełnoletności wypełnił parę niezbędnych dokumentów, a po tygodniu mógł już zakupić spore ilości broni i amunicji. Wykorzystał tę broń w niezwykle okrutny sposób. Nagrania szkolnego monitoringu są przerażające. Aktualnie odbywa się proces, który zdecyduje, czy Nikolas zostanie skazany na śmierć czy też karę dożywotniego więzienia. Z jego wypowiedzi w sądzie wynika, że tak naprawdę nie jest mu przykro, osiągnął swój cel, a jego rzekoma skrucha jest odrażająca.

Tak często myślimy, że czyjeś myślenie i zachowanie wynika z braku wiedzy. Gdyby tylko wszystko zostało mu wytłumaczone, z pewnością zrozumiałby, że zabijanie ludzi nie da mu żadnego ukojenia, że są inne, lepsze sposoby na radzenie sobie ze światem. Czasem o takich ludziach jak Nikolas myśli się jako osobach, które zapewne doświadczyły jakiejś traumy w dzieciństwie i to jest powodem ich tragicznych decyzji. Gdyby tylko psycholodzy zadziałali na czas, to przecież taką osobę można by zsocjalizować i nie doszłoby do takiej tragedii.

To idealistyczne myślenie przenosimy czasem na grunt wiary myśląc, że jeżeli każdy dobrze posłuchał i zrozumiał przesłanie ewangelii, to z całą pewnością mógłby zostać chrześcijaninem. Jednakże wierzący powinni wziąć pod uwagę przynajmniej dwa czynniki: (1) istnieje zły świat duchowy. Nikolas Cruz zeznał, że słyszał głosy. Nie wiadomo, czy jest to prawda, czy jest to wybieg zalecony przez prawnika czy też wpływ złego duchowego świata. Zwłaszcza chrześcijanin nie powinien wykluczać takiej ewentualności. Jak mówił apostoł Jan: diabeł od początku grzeszy (1J 3:8), a Jezus dodaje, że jest mordercą (J 8:44) i namawia innych do mordowania (2) Jak to ujął Aflred Pennyworth bohater filmu Nolana Mroczny Rycerz, „Niektórzy ludzie nie potrzebują żadnej logiki ani pieniędzy. Nie można ich kupić, torturować ani negocjować z nimi. Niektórzy chcą tylko patrzeć, jak świat płonie.”. Dążąca do grzechu ludzka natura, może być tak zdeprawowana, że właściwy moralny osąd zostaje całkowicie wyłączony. Gdyby dziś wybuchła wojna, z pozoru spokojni, pełni współczucia ludzie szybko mogliby przerodzić się w prawdziwe bestie, zabijające innych bez mrugnięcia okiem. Chrześcijanin wie, że do Bożego Królestwa trzeba się na nowo narodzić z wody i z Ducha (J 3:5). Wiara nie jest sprawą wszystkich ludzi (2Tes 3:2). Bóg zna serca (Łk 16:15, Dz 15:8) i wie kogo wybrać do zbawienia, a kogo oddać szatanowi (1Kor 5:5).

Wiedza o tym co dobre a co złe, nie stanowi żadnej gwarancji właściwego postępowania. Pomimo starań rodziców i pedagogów, niektórzy ludzie już od młodości świadomie brną w niewłaściwe postępowanie, pogrążając się z każdą kolejną błędną decyzją. Doskonale to rozumiemy, bo na każdej paczce papierosów znajdziemy informację o rakotwórczości palenia tytoniu, mnóstwo materiałów edukacyjnych i dzieł popkultury wskazuje na śmiertelne zagrożenie związane z narkotykami i dopalaczami, napisano wagony książek o destruktywnym wpływie hazardu i zwodniczej strategii marketingowej kredytów „chwilówek”, metodach krypto-walutowych naciągaczy.

Ofiarom własnych grzesznych decyzji tak często brakuje jakiejkolwiek refleksji. Pojawia się chęć obwinienia innych albo bliżej nieokreślonego systemu, zamiast wejrzeć w siebie i zdać sobie sprawę, z własnej winy i odpowiedzialności. Choć potencjalnie każdy, kto wezwałby imienia Pana Jezusa będzie zbawiony, to jednak tylko resztka spośród miliardów będzie uratowana (Iz 10:22). Możesz powiedzieć: Krzysztof przesadzasz, jest wielu dobrych ludzi. Owszem i również tym trzeba głosić ewangelię. Pod pozorami umiłowania wolności i tolerancji, kryje się gnijąca ropa nienawiści i uprzedzeń. Wystarczy trochę „podrapać”, a chamstwo, złość i szyderstwo „wyjdą do wierzchu”. Ostatnio postanowiłem wydać kilka złotych na promocję jednego z wersetów publikowanych na naszym profilu na Facebooku. Post z wersetem z listu do Efezjan, zaczynający się od słów: „Żony bądźcie poddane mężom…”, miał trafić do mieszkańców NDM i okolic. Sami możecie sobie poczytać, co ludzie sądzą o biblijnym obrazie rodziny i osobach takich jak my. Choć Bóg w Jezusie wyciąga ręce do ludzi, to większość nie jest Nim zainteresowana, a część jawnie mu się przeciwstawia. Tą i pokrewną tematykę przybliży nam dzisiejszy tekst z listu do Rzymian 10:11-21.

Prezentacja tekstu

„Mówi bowiem Pismo: Każdy, wierzący w Niego nie będzie zawstydzony. Nie ma bowiem rozróżnienia pomiędzy Judejczykiem i Hellenem, bowiem Ten sam jest Panem wszystkich, hojny dla wszystkich wzywających Go. Każdy bowiem, który wezwałby imię Pana będzie uratowany. Jak jednak wezwać [Tego] w którego nie uwierzyli? Jak zaś uwierzyć, [o którym] nie usłyszeli? Jak zaś usłyszą bez głoszącego? Jak zaś głosiliby, jeśli nie zostaliby wysłani? Tak jak napisane jest: Jak piękne stopy głoszących dobrą nowinę [o] dobrych. Ale nie wszyscy okazali posłuszeństwo dobrej nowinie. Izajasz bowiem mówi: Panie, kto uwierzył przesłaniu naszemu? Albowiem wiara [jest] z usłyszenia [przesłania], i to usłyszenia [przesłania] przez wypowiedź Pomazańca. Ale mówię: Czy nie usłyszeli? Przeciwnie: Do każdej ziemi wyszedł ich dźwięk, i do kresów zamieszkanego [świata] słowa ich. Ale mówię: Czy Izrael nie zrozumiał? Pierwszy Mojżesz mówi: Ja pobudzę do zazdrości was przez nie-naród, przez naród nierozumny doprowadzę do gniewu was. Izajasz zaś ośmiela się i mówi: Dałem się znaleźć Mnie nie szukającym, jawny stałem się o Mnie nie pytającym. Do Izraela zaś mówi: Cały dzień wyciągałem ręce Me do ludu nieposłusznego i mówiącego przeciwko [Mnie].”1)

Wersety 11-13

Już początkowe wersety upewniają nas w tym, że Bóg nie jest stronniczy. Nie ma różnicy między Żydem i Grekiem, Polakiem i Ukraińcem. Dla Boga nie ma różnicy, czy jesteśmy biedni czy bogaci, urodzeni w dobrej czy patologicznej rodzinie. Nie ocenia nas wedle wykształcenia, inteligencji czy naszych umiejętności.

„Gdyż Pismo mówi: Każdy, kto w Niego wierzy, nie będzie zawstydzony. Nie ma bowiem różnicy między Żydem a Grekiem, gdyż [jeden i] ten sam jest Pan wszystkich, hojny dla wszystkich, którzy Go wzywają. Bo każdy, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony.”2)

Bóg jest szczodry dla każdego, kto Go wzywa na pomoc, szuka w Nim ratunku. Paweł cytuje tu proroctwo Joela 3:5: każdy, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony. Oczywiście nie chodzi tu o jakieś westchnienie: Boże ratuj, które nie rzadko wychodzi z ludzkich ust w chwilach słabości. Chodzi raczej o wzywanie z nadzieją, że Bóg faktycznie odpowie, jest to wzywanie z wiarą. Wzywanie imienia Pana, nie jest li tylko pobożnym życzeniem, ale pełnym ufności wołaniem o Boży ratunek. Jest to poddanie się Bogu i uznanie, że samemu nic nie jestem w stanie już zrobić.

Bóg przez Izajasza obiecuje, że Każdy, kto w Niego wierzy, nie będzie zawstydzony. Oczywiście chodzi o zawstydzenie nie tylko przed ludźmi, ale też przed Bogiem. Będąc tym, który wyznaje Jezusa Panem, możesz stanąć niezawstydzony przed Bogiem Ojcem. Nawet jeżeli ktoś z ludzi będzie cię oskarżał, bo położyłeś wiarę w Jezusie a nie w wierzeniach przodków, to wiedz, że ten wstyd jest niczym w porównaniu do dnia ostatecznego. Kiedy staniesz w ten ostatni dzień przed Bogiem, to nie będzie miało znaczenia, co osiągnąłeś na ziemi jako człowiek. Tam istnieje tylko jedna waluta! To wiara w Jezusa, która jest czynna w miłości. Jeśli masz Pana, to możesz być spokojny. Jak mówi Paweł: On zna, którzy są Jego (2Tm 2:19).

Wersety 14-15

Dalej słusznie apostoł pyta jak to się dzieje, że ludzie mogą wzywać imienia Pana.

„Lecz jak mają wezwać Tego, w którego nie uwierzyli? A jak uwierzyć w Tego, którego nie usłyszeli? Jak mają usłyszeć bez kogoś, kto głosi? A jak mają głosić, jeśli nie zostali posłani? Jak napisano: Jak piękne są stopy tych, którzy rozgłaszają dobre wieści.”3)

Wezwanie jest z wiary, wiara ze słuchania, słuchanie przez głoszenie, a głoszenie przez posłanie. Pan zgodnie z nakazem misyjnym z Mat 28:19-20 posyła nas byśmy głosili. Ci, którzy słyszą głos ewangelii, mogą odpowiedzieć wiarą na to słowo, a to słowo skłania ich do wzywania Jezusa na ratunek. Pan posyła nas. Nie kogoś innego, ale nas. Czasem bagatelizujemy naukę w szkołach biblijnych i seminariach – po co oni to robią, przecież wystarczy czytać Biblię. Ale o dziwo, potem właśnie od takich osób oczekujemy, że będą głosić ewangelię, będą pastorami i misjonarzami, podczas gdy my zajmiemy się naszą codziennością.

Wniosek jest prosty: wierzący, który nie głosi poselstwa ewangelii, nie ma udziału w woli Bożej. Jego stopy nie są piękne (oczywiście stopy są metaforą całego człowieka / głosiciela dobrych wieści4)). Każdy kto mówi, że nie potrafi się dzielić ewangelią, sprzeciwia się Bogu – napisano bowiem, biada mi, jeślibym ewangelii nie głosił – jest zatem nieposłuszny, a przyczyn należy upatrywać w nieodrodzonej naturze chrześcijanina, zwyczajnie wstyd jest głosić o Jezusie swoim znajomym, rodzinie, jeżeli twoje własne życie nie jest poddane Bogu. Poddaj się Bogu i przeciwstaw się diabłu, a ucieknie od nas (Jk 4:7). Stawiam sobie i tobie wyzwanie. Niech skończą ci się wreszcie te wymówki i zacznij być posłuszny Bogu!

Wersety 16-17

Czy chcesz być pośród tych o których mówi apostoł w kolejnych dwóch wersetach?

„Ale nie wszyscy posłuchali ewangelii. Izajasz bowiem mówi: Panie, kto uwierzył naszej wieści? Wiara zatem [jest] z wieści, a wieść przez słowo Chrystusa.”5)

Tak nie wszyscy stali się posłuszni ewangelii. Słyszeli tę wieść, ale jej nie przyjęli do siebie. Nie pasuje im, chcą żyć po swojemu, bez Boga, Stwórcy, który będzie ingerował w ich światopogląd, przekonania i postępowanie. Przeciwnie do nich, my będziemy tymi, którzy tej ewangelii dadzą posłuch. Amen?

Wiara rodzi się z usłuchania przesłania, a nie biernego słyszenia. Treścią tego przesłania jest wypowiedź Jezusa. Szukajmy niestrudzenie wszystkich wypowiedzi Jezusa, czy to w ST czy NT, aby wiara w nas wzrastała i wydała owoc w postaci kolejnych uratowanych osób.

Wersety 18-21

Największą tragedią twojego i mojego życia, byłoby rozminięcie się z Bogiem. Usłyszenie ale nieusłuchanie. Usłyszenie, zrozumienie ale odmowa posłuszeństwa Słowu.

„Ale pytam: Czy nie usłyszeli? Przeciwnie: Po całej ziemi rozszedł się ich głos i do krańców zamieszkałego świata [dotarły] ich słowa. Pytam jednak: Czy Izrael nie zrozumiał? Mojżesz jako pierwszy mówi: Ja wzbudzę w was zazdrość przez tych, którzy nie są narodem, przez naród nierozumny podrażnię was. Izajasz zaś odważnie mówi: Dałem się znaleźć tym, którzy Mnie nie szukali, stałem się widoczny dla tych, którzy o Mnie nie pytali. Do Izraela natomiast mówi: Cały dzień wyciągałem moje ręce do ludu nieposłusznego i opornego.”6)

Bóg wyciąga ręce do Izraela. Ale też wyciąga ręce do ciebie i do mnie. Co zrobisz? Czy odtrącisz te ręce? Powiesz, że Jego wymagania są za trudne i nie przystające do dzisiejszych czasów. Czy będziemy nieposłuszni i oporni? Pytam jeszcze raz: Czy chcesz odtrącić Boże ręce wyciągnięte do ciebie? Spójrz na kazanie Jezusa na górze, spójrz i posłusznie idź za tym słowem. Błogosław, przebaczaj i proś o przebaczenie, kochaj nie żądając nic w zamian, bądź światłem świata, solą ziemi, idź wąską drogą zbawienia i sprawiedliwości, pielęgnuj cnoty, nienawidź zła zwłaszcza cudzołóstwa i rozwodów, nie przysięgaj, nie mścij się, ale kochaj swoich wrogów, módl się i pość szczerze, wspieraj potrzebujących, szukaj wpierw tego co Boże, a wszystko inne będzie ci dodane. Pan Jezus mówi do nas:

„Wszystko zatem, co chcielibyście, aby wam ludzie czynili, to i wy im czyńcie; taki bowiem jest zakon i prorocy.”7)

Niech owoce twojego życia stanowią forpocztę twojego głoszenia, niech będą świadectwem twojej żywej wiary. Nikt nie chce słuchać religijnych dewotów, ale ludzi, których życie jest obrazem mocy Bożej.

Podsumowanie

Kończąc, wzywam wszystkich bez wyjątku do nawrócenia. Zmieniajcie myślenie, bo nadchodzi Boże Królestwo. Odrzućcie pospolite i grzeszne myślenie tego diabelskiego świata. Miejmy więcej refleksji nad tym co mówimy i robimy. Czy wynika z nich jakieś dobro? Bo jeśli nie to znaczy, że jesteśmy pionkami przeciwnika. Nie jesteśmy produktem społeczeństwa ani niewolnikami diabła jak Nikolas Cruz. Bóg wybrał nas. Jesteśmy tymi, którzy usłyszeli ewangelię zbawienia i wiarą odpowiedzieliśmy na jej przesłanie. Uchwyć się jej z całych sił. Zaufaj Bogu i żyj w z Nim i w Nim. Szukaj Go każdego poranka. Zasypiaj z Jego słowem na ustach. Nawet ciężko pracując nie zapominaj o swoim Bogu i ludziach, dla których masz być płomykiem nadziei. Otwórz się na Ducha Świętego, aby posłał cię z przesłaniem, które dla innych będzie ratunkiem.

Chwyć Boże ręce i pomóż to zrobić innym! Niech cię w tym Bóg błogosławi. Amen.

Bibliografia

1. Radzimski K., Nowodworski Grecko-Polski Interlinearny Przekład Pisma Świętego Starego i Nowego Przymierza, KChB NDM, Nowy Dwór Mazowiecki 2022, /NPI/520/10.
2. Stasiak S., List do Rzymian, Edycja św. Pawła, Częstochowa 2020, t. VI, Nowy Komentarz Biblijny.
3. Zaremba P., Przekład dosłowny Starego i Nowego Przymierza, Ewangeliczny Instytut Biblijny, Poznań 2021, 5. wyd.
4. Biblia Warszawska, Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa 1975.